We moeten kernbommen slopen, voor kunstmatige intelligentie ze leert gebruiken

Een paar weken geleden moest ik spreken voor Onate High School in New Mexico. Dat was onderdeel van mijn campagne voor de presidentsverkiezing van de Transhumanistische partij.

Een wetenschapsdocent had mij uitgenodigd, maar de assistent-directeur stak er op het laatste moment een stokje voor. Misschien was het net iets te veel om aan te komen rijden in een bus in de vorm van een doodskist.

Aangezien we die dag verder geen events hadden, reden de videograaf van de Transhumanist Party (Roen Horn), columnist Mark O'Connell van Slate en ik ongeveer vijftig kilometer naar White Sands Missile Range. Daar bevindt zich een openluchtmuseum over raketten. Aangezien het nog een actieve militaire basis is, duurde het tien minuten voor we de veiligheidsinspectie door waren en het gebied in mochten.

Waarom het noodzakelijk voelde om foto's te maken van transhumanisten voor raketten? Het feit dat er op aarde 25.000 kernbommen zijn. Als er zo'n bom afgaat in een stad, kan dat honderdduizenden mensen vermoorden.

Over het algemeen pleiten veel transhumanisten voor het gebruik van wetenschap en technologie om de dood te stoppen. Dat betekent dat een groot deel van de beweging en diens wetenschappers zich richt op het stoppen van veroudering door gentherapie, ziekten overwinnen met mechanische organen, en langer leven door radicale diëten of elke dag een handjevol pillen eten.

Ik steun deze technieken actief, maar we moeten realiseren dat de dood niet alleen komt in de vorm van ouderdom en ziekte, maar ook door menselijke stomheid. Dat is waarom ik geloof dat transhumanisten zich ook diepe zorgen moeten maken over existentiële risico's, zoals nucleaire oorlog. Ik zet mij persoonlijk in voor ontmanteling van alle nucleaire wapens.

Gelukkig maken niet alleen transhumanisten zich zorgen over deze risico's. In het debat van de Democratische Partij op CNN zei Hillary Clinton dat de nucleaire dreiging een grote zorg voor haar is.

In mijn ogen is het essentieel dat grote politici over dit dilemma blijven praten. Als samenleving nemen we er genoegen mee dat er nog zó veel nucleaire wapens zijn. De spanning tussen Rusland en Amerika, en die tussen Amerika en China, herinnert ons eraan dat we nooit achterover kunnen leunen. De voortdurende rivaliteit tussen India en Pakistan, beide nucleaire zwaargewichten, moet ook overwogen worden.

De eerste nucleaire bom, genaamd Little Boy, werd op 6 augustus 1945 op Hiroshima gegooid. In een oogwenk stierven er tachtigduizend mensen.

Zes jaar eerder begon de ontwikkeling van de bom, met een suggestie aan president Franklin D. Roosevelt door de Hongaarse fysicus Leo Szilard en Albert Einstein. Het toppunt was het Manhattan Project, misschien wel de meest indrukwekkende technologische inspanning die de Verenigde Staten ooit hebben geleverd.

Het stemt me treurig dat een van Amerika's grootste technologische inspanningen ten behoeve van oorlog is. De samenleving moet zich niet alleen zorgen maken over open oorlogvoering. Diefstal van of een defect in nucleaire wapens verdient zeker ook aandacht.

Ook is de opkomst van kunstmatige intelligentie een groeiende zorg ten opzichte van nucleaire wapens, met de kans op een Terminator-scenario. Ik weet bijna zeker dat de ontwikkeling en beheersing van kunstmatige intelligentie de hoogste militaire prioriteit heeft voor Amerika. Want degene die als eerst superintelligente AI ontwikkelt, heeft waarschijnlijk de mogelijkheid elke nucleaire code te breken en te herschrijven. Zulke macht zou het wereldwijde politieke landschap binnen een oogwenk omgooien.

Als je door het raketpark loopt – met grote gele borden die je waarschuwen voor ratelslangen – krijg je geheid het gevoel dat dit een oorlogstentoonstelling is voor mannen en hun strijdspeelgoed. Aan het buitenpark zit een overdekt museum vast. Op bijna elk portret van de grondleggers van de raketbasis staat een grijsharige Euraziatische man, doordrenkt van oorlogsvoering. Terwijl ik naar de foto's keek, verlangde ik naar een nieuwe, diverse generatie van transhumanistische leiders, die opnieuw uitvinden hoe we de veiligheid van de wereld verzorgen. Er moet een betere manier zijn dan het ironisch verzamelen van tienduizenden moordmachines van vier verdiepingen hoog.