Ik kookte met 45 vreemden een vijfgangendiner in een verlaten bouwval in België

Ergens in juli krijg ik deze mysterieuze brief:

Daarna volgt er nog eentje, vol poëtische zinnen. In september krijg ik mailtjes, die iets concreter zijn.

Ik blijk te zijn uitgenodigd voor wilddineren: een diner waar niks vaststaat, behalve de mensen die eraan meedoen. De plek, de tijd, het eten en alles eromheen is inwisselbaar en wordt bepaald door de genodigden.

Een week later staat Marinus voor mijn neus. Marinus is kok bij Coco Conserven en samen met hem moet ik een gerecht verzinnen voor 45 mensen. Zonder keuken, zonder water, zonder elektriciteit en zonder koelkast.

Dat klinkt als een recept voor chaos, maar niets is minder waar. Die zaterdag sta ik om één uur 's middags op Rotterdam Centraal waar de mensen die meegaan een voor een aankomen. Ze zijn te herkennen aan bontjassen, veren, een plant, een hoepel, hoeden en van die grote supermarktshoppers. Als iedereen er is, stappen we in een paarse Kwiebus en ik weet niet of het aan de feestbus en de goedgemutste buschauffeur ligt, maar vanaf dat moment hangt er een euforische stemming.

De bestemming blijkt het 'moerashotel' in Mechelen te zijn. Veertig jaar geleden had het een luxe hotel van negentien verdiepingen moeten worden, tot de bouwvakkers bij het bouwen van de tweede etage ontdekten dat de fundering wegzakte in de moerasgrond. Sindsdien is de plek overgenomen door de natuur, kunstenaars, fotografen en spookjagers die ervan overtuigd zijn dat er moerasgeesten zijn. Als je de ontwerptekeningen van het hotel ziet, is de plek er nu beter vanaf gekomen.

De jongens achter wilddineren – de organisatie wordt eigenlijk steeds door andere mensen uit een vriendengroep gedaan – deden het in eerste instantie op de toiletten van het Patronaat in Haarlem, in een rijdende trein of op hoogwerkers in het westelijk havengebied in Amsterdam. Bij deze plekken hielden ze de regie in handen, maar na een bezoek aan Burning Man kwamen ze op het idee om alleen een raamwerk neer te zetten, zodat de gasten de avond konden invullen. Ze gaven iedereen een taak: iets te eten verzorgen, een act of de aankleding van het ondanks alle graffiti toch kale, koude gebouw.

De jongens studeerden bijna allemaal in Delft en werken nu als ontwerper, architect of kok. Ze doen deze diners niet vanuit een gemis aan creativiteit, maar om grenzen op te zoeken, een andere route nemen en gesprekken met onbekenden in plaats van toch altijd een beetje dezelfde gesprekken met je vertrouwde vrienden. Ze nodigden allemaal ze zes mensen uit die op hun eigen manier iets bijdragen.

Hans en zijn kookmaat zijn vanochtend via Yerseke naar België gereden om oesters te rapen. Jeroen is meteen begonnen met een megapan soep: een samenraapsel van iets wat alle gasten nog thuis hadden liggen. Daan en Dirk hebben een wit laken opgeknoopt aan een touw tussen twee pilaren. Zij hebben de optie tot falen het meest ter harte genomen, door iets te maken wat nog nooit gelukt is: tomatenconsommé waarvan ze een soort bloody mary-sorbet maken op droogijs en met een poedertje tot kaviaar willen vormen. Naast de constructie staat een brandblusser voor het droogijs.

Als ik het zo bekijk, hebben Marinus en ik hebben eigenlijk voor een nogal veilige optie gekozen, maar ja, het is koud en iedereen heeft honger. Marinus maakte een paar dagen ervoor een paddenstoelenstoof met ganzenbouillon in blik bij Coco Conserven en ter plekke maken we hele dunne patat, een soort van Steppegras.

De plek die een paar uur geleden nog een lekkende en tochtige bouwval was, is nu gevuld met kookwalmen, sigarettenrook, kaarsen op de tafels, muziek, vuur en een gevoel van opwinding. Niet omdat de een kans bestaat dat de politie komt en alles moet worden opgedoekt, want dat is iedereen allang weer vergeten, maar omdat iedereen zin heeft in wat er komen gaat. We proosten bij wat het zwembad van het hotel zou moeten zijn en we eten oesters. Vanaf dit moment zijn we in een andere wereld.

Ik heb trouwens geen moerasgeest gezien die avond.

oals het er nu naar uitziet, komt er in 2017 een tijdelijk wilddineerrestaurant. Je kan je op de website aanmelden als je een keer mee op avontuur wil.