Larry Tee is een Super Electric Party Machine

Larry, omgedoopt tot de originele hipster, is een legende in New York. Na jaren feesten in New York te organiseren voert hij zijn Super Electric Party Machine nu naar Londen en brengt hij in januari 2014 de naam opnieuw uit. Het is een veelzeggend moment voor dit alles. Londen's club scene wordt op dit moment gedomineerd door house en techno dus als Larry als zijnde een icoon nu met zijn electroclash de plas oversteekt, is dat een gedurfde zet.

THUMP presenteert jullie met trots een interview met Larry over zijn grote stap en waarom rappers de nieuwe rocksterren zijn.

THUMP: Waarom heb je besloten om Super Electric Party Machine samen te stellen, en waarom nu?

Larry Tee: Nouja, ik ben dus altijd de bad boy van de electronic geweest. Als mensen tegen je zeggen dat je geen transseksuelen, en kinderen, en popsterren en Perez Hilton op je plaat moet zetten, doe ik het natuurlijk wel. Omdat ik het leuk vind om rare dingen te doen.

Ik heb al een lange geschiedenis. Ik bedoel, ik heb Ru Paul's nummer Supermodels geschreven. Het heeft vijf miljoen platen verkocht in 1992 en de onsterfelijke zin you better work! wordt nu nog gebruikt in hedendaagse popmuziek; denk aan Britney's Work it Bitch. Ik heb met deze hele collectie zoiets van, als ik er iets mee doe, dan moet het echt iets anders zijn. Er zijn genoeg mensen die zo gaan klinken – de Top 40 dance-pop, die EDM sound – en alhoewel ik met grote namen uit dat vak heb samengewerkt, bijvoorbeeld Afrojack en Steve Aoki, doet het me gewoon niet zoveel.

Deze collectie heeft van alles wat ik nu tof vind wel iets en hij is super relevant voor wat ik in Londen allemaal hoor. Er zijn heel veel rappers, rappers zijn het helemaal! Ik heb een hele gave plaat van een collectie die uitkomt voor Porsche Ferrari genaamd Body Talk – zij was de cover girl voor de M.I.A. x Versace campagne. Ik heb ook de Russische kunstenaar Andrey Bartenev (die zich kleedt in een groot ballonnen kostuum, zoals een grote uil of maïs) en een soort van giftige mix van iconen. Kurt Cobain, Grace Jones, Andy Warhol, Barack Obama, Lady Gaga; het is gewoon een soort non stop tentoonstelling van rap, cultuur en mode.

Mode is nu meer rock 'n' roll dan rock 'n' roll is. Die bands die je nu rock 'n' roll noemt? SAAI! Waarom zou ik geïnteresseerd zijn in jou als je niet eens een modelijn hebt?

Was je je erg bewust van de timing van je release? Wat er nu in de popmuziek en dance gebeurt en dat ze samenkomen, was je je daar bewust van?

Larry Tee: Ik was niet echt bezig met wat er de laatste tijd gaande is in die cultuur, maar je hebt gelijk. Er is een cultureel ding waarbij mensen iets van het verleden nemen en dat omvormen om iets nieuws te creëren. Iggy Azalea heeft een tekst in Ru Paul's Supermodel waar ze Work, Work, Work, Work! rapt. Toen ze die plaat uitbracht hebben ze in alle blogs gezegd dat Ru Paul de inspiratie was, maar als ze had gezegd You better work, hadden ze me moeten betalen. Maar omdat ze you better work, bitch zong, hebben ze dat omzeild. Ha. Twee van de grootste popdiva's hebben hun album opgedirkt met spul dat ik ze heb geleend of dat ze uit mijn verleden hebben opgegraven, en – naja, ik zou het kunnen benoemen, maar nu kan hun leger advocaten me gewoon de kop indrukken. Als mensen het over je werk hebben voelt het uiteindelijk altijd alsof er iets aan zal komen vliegen en ik niet met lege handen zal staan.

Geld en royalty's zijn duidelijk een issue voor een songwriter zoals jijzelf, maar zie je in culturele termen jouw status als legende meer als een troost voor andere vervelende dingen?

Larry Tee: Ja dat is eigenlijk wel een grote troost. Ik hou echt van de erkenning voor wat ik heb bereikt. Het is niet eens het salaris. Dat kan ook op een andere manier binnenkomen, dus ik vind erkenning belangrijker. Ik heb nu wel het gevoel dat ik die erkenning ook krijg. Zeker nu ik dit na decennia in New York ook in Londen mag gaan doen.

Waarom heb je ervoor gekozen om naar Londen te verhuizen?

Larry Tee: Ik kwam ineens vaak naar Europa toen de Let's Make Nasty plaat met Licky en Afrojack het goed deed, en ik realiseerde me dat ik Europa een soort van aan het daten was. De romance ging verder dan New York, snappie? Als je in New York was geweest toen Voguing net opkwam, oh, er gebeurde toen gewoon zoveel gave dingen. Je weet toch wel dat ik het feestje heb gegeven waar de film Party Monster over verschenen is, toch?

Ja dat weet ik, ik herinner met dat ik die film zag toen ik jong was en dat ik meteen betoverd werd.

Larry Tee: Oh, absoluut! Maar New York had nu ineens niet meer die prachtige variëteit waar ik naar opzoek was. Ik weet dat New York opnieuw zal opstaan. Het is zo'n stad waar als je zegt dat het klaar is, het dus niet klaar is. Nooit. Maar het is nu een hele harde plek. Mensen werken te hard. Bloomberg heeft het in een stad veranderd waar je een fortuin nodig hebt om gewoon te kunnen 'zijn'. Ik heb helemaal niets tegen New York, maar ik denk gewoon dat ik voor de dingen die ik nu heel tof vind in Londen moet zijn – Londen is veel creatiever.

Wat vind je dan precies zo inspirerend aan Londen? 

Larry Tee: Ik denk dat het nog steeds mogelijk is om gewoon je eigen dingen te doen en niet te veel bezig te zijn met wat 'normaal' is. Er zijn nog steeds genoeg rebellen die proberen nieuwe mode of nieuwe muziek te maken. Mensen in Londen zijn beter bereid een gok te wagen dan in New York – of misschien hebben ze gewoon een beetje meer vrije tijd. Ik heb geluk dat ik nog dingen kan doen die ik leuk vind, in plaats van dingen moeten doen om commerciële redenen.

Larry Tee, in zijn Club Kids jaren.

Wat zijn je andere plannen voor 2014, naast de release?

Larry Tee: Ja het album komt uit in januari, maar je moet onthouden moppie, dat het mij iets van vijf jaar kost om iets te bedenken waar ik echt helemaal in geloof. Mijn oude plaat doet nog steeds zijn werk als ik hem opzet. Dat is iets waar ik trots op ben.

En je had het eerder over een kledinglijn – jij hebt zelf ook een nieuwe, nietwaar?

Larry Tee: Ja! Ik heb een kledinglijn Tzuji. Ik heb altijd van mooie swag gehouden. Ik moet erop uit gaan en zeggen: Ik wil de nieuwste swag. Ik huur designers in om naar mijn club te komen en voor ons te dj-en, gewoon om het een groter fashion element te geven. Maar toen dacht ik ineens: Oh mijn god, ik kan toch niet dragen wat de rest allemaal draagt! Iedereen kent alles hier in Londen. Dus toen dacht ik, ik moet mijn eigen lijn beginnen.

Ik begon met t-shirts maar toen explodeerde het. Zodra ik ze begon te dragen was iedereen zo van Wááááát. Dus nu ben ik bezig met een F/W14 collectie. Ik heb een team en ze zijn gruwelijk. De eerste collectie is gebaseerd op Disco 2000; mijn club waar Party Monster op geïnspireerd was. Het lijkt er in de verste verte niet op omdat alles verschrikkelijk slecht was. Maar dat wordt nu langzaam geschiedenis en ze veranderen in leuke zijden tassen. We verkopen alleen geen tassen. Het gaat om het idee. Het heet Tzuji.

Wat betekent dat?

Larry Tee: Nou, tot Tzuj-iets… Laten jij en ik vanavond samen uitgaan. Kom maar naar mijn loft in Kingsland. We frituren je haar en steken je in een kek pakkie – dat is Tzujing! Je op-Tzujen! In de staat dat je Thujed bent is – Tzuji!

Oh, nu begrijp ik wat je bedoelt. Ik zie dat je kledinglijn tussen al je andere projecten past, maar de topper is toch wel je Super Electric Machine Parties. Waarom heb je ze naar Londen gebracht, en waarom nu?

Larry Tee: Toen ik naar Londen kwam zag ik dat er een opening was. Ik weet nog dat er gigantische feesten waren toen we hier in de 00's kwamen; Durr, Trash met Erol Alkan en Trailer Trash. Toen ik weer terugkwam zag ik dat er eigenlijk niet meer zoiets was. De koek was op of ze waren tot festival verheven. Weetje, ik dacht altijd dat ze in een stad als Londen niet voor een zooitje rappers of mafkezen zouden gaan, maar ik nam het mee en ik realiseerde me, oh my god, het is hier net als in elke andere metropol.

Ik had geen enkele garantie toen ik hier met mijn vijftig jaren oud naartoe kwam, dat ik een club zou kunnen runnen die elke week vierhonderd man trekt. Dat ik er ook echt in slaag om Londen over te nemen. Maar je weet het, I work it! Als je naar de club komt sta ik elke week weer in een Tzujier outfit en zal mijn muziek uniek zijn. Ik had behoefte om te experimenteren; een laboratorium voor muziek, kunst en cultuur in Londen. Dat is waar Super Electric Party Machine om draait.

Ik vind het knap dat je je bewust bent van leeftijd en culturele verschillen en dat je een nieuw, jong publiek opzoekt terwijl je tegelijkertijd je langgekoesterde overtuigingen behoudt. Hoe vind je dat ze overkomen en aanvoelen bij feestjes die actueel en spannend zijn?

Larry Tee: We hebben artiesten als Brook Candy, Le1f, Charlie XCX en travestieten van Ru Paul's Drag Race op mijn feesten gehad. Voor mij zijn mijn feestjes daar om opnieuw uit te vinden wat nou precies rocksterren zijn. Alternatieve rappers en rocksterren. Zoals Iggy Azalea! Nou zij is niet zo'n hele goede rapper, gewoon omdat ze super heet is dan, HA. Een van de beste platen binnen mijn label is dit geweldige nummer van een van onze vier groepen genaamd Absolute, van de tv serie Skins. Ik ben gek op Skins, als dat sexy jong vlees! Ik heb eigenlijk alleen het eerste seizoen en het begin van seizoen twee gezien. Nadat die bus op die gast inreed dacht ik, nu gaat hij vast geen biseksuele dingen meer uitspoken. Hij wordt zeker een zeur, eh, SAAI! Maar ik hou wel van Cassie. Zij zit trouwens ook in de video.

Dat is leip. Dus, als je nu terugblikt, wat vind je van waar je nu bent?

Larry Tee: Ik was een drugsverslaafde in de '90s, ik kickte af in 1997 en ik begon opnieuw in New York. In die tijd werd VICE echt groot in New York en al die gasten kwamen natuurlijk naar de eklectroclash evenementen. Ze waren gek op mijn feesten in Brooklyn. Ook al was de club heftig gemixt - en met gemixt bedoel ik heftig homo - konden ze het gewoon niet weerstaan om toch te komen kijken wat iedereen uitspookte. Het was de tijd dat hipsters in New York opkwamen en de jongens van VICE waren altijd heel erg gezellig. Als VICE al die elektro niet had opgepikt, had het andere tijdschriften waarschijnlijk geen reet kunnen schelen wat er aan gebeurde bij die gekke groep meiden-, jongens- en homo- en politieke elektro. Dus VICE, ik hou van je!

Volg THUMP op Facebook en Twitter.