Het succes van Nederlandse hiphopproducers is het muzikale hoogtepunt van de maand

Nederlandse hiphop is in de afgelopen jaren uitgegroeid van ondergeschoven kindje tot het leukste en snelst bewegende circus in de entertainmentwereld. Omdat alleen verveelde scholieren die praktisch wonen op Instagram en VICE-redacteuren genoeg tijd hebben om van alles op de hoogte te blijven, vissen wij elke maand de zoetste of zuurste krenten uit de enorme pan pap. Met vandaag, in het maandoverzicht van augustus, een lofzang aan Nederlandse superproducers en de beste imitatie van een Golf GTI in de geschiedenis van de verbrandingsmotor. 

Vaak lijkt het alsof deze wereld van Drake en Kanye is, en dat verder iedereen slechts een figurant is. Ze domineren al weken het muzieknieuws in de aanloop naar hun nieuwe albums, en delen ondertussen steken onder en boven water uit richting elkaar, als een soort experiment om te kijken hoelang het duurt voordat het mensen echt niet meer interesseert. Donda is inmiddels uit – hoewel zonder toestemming van Kanye – en Drake heeft aangekondigd dat Certified Lover Boy aankomende vrijdag echt (nee, écht) uit gaat komen. 

Iemand die in ieder geval klaar is met het oeverloze geblaat over Kanye en Drake is Kendrick Lamar. Want waar de twee meest besproken rappers van de wereld vechten om een been, gaat de tijdelijk vergeten derde ermee heen. Afgelopen vrijdag verscheen Kendrick Lamar’s family ties, een nummer met zijn neefje Baby Keem: een ruim vier minuten durende opeenvolging van ontploffende muzikale bommen en granaten. En, een zeer belangrijk detail en de reden dat ik het hierover heb in een overzicht van Nederlandse muziek: er werkten maar liefst twee producers uit ons kikkerlandje mee aan de track. 

Het gaat hier om Roselilah en Outtatown. Eerstgenoemde werd voor haar werk op het album i am > i was van 21 Savage al genomineerd voor een Grammy, en Outtatown werkte eerder samen met supersterren als Playboi Carti en Lil Uzi Vert. Ruim vijf jaar geleden spraken we de toen zestienjarige producer uit Nijmegen over z’n werk, en vertelde hij dat het z’n droom was om ooit met artiesten als Uzi te werken en dat hij zo’n negentig dollar per beat verdiende. Net genoeg om elke maand nieuwe schoenen te kopen en een beetje te sparen.

Gelukkig voor hem staat hij nu op de radar bij de grootsten ter wereld, en lijken nieuwe Grammy-nominaties voor jonge Nederlandse superproducers een kwestie van tijd. 

Over superproducers gesproken: mijn persoonlijke muzikale hoogtepunt komt uit de vingers van Bnnyhunna. De producer uit Amsterdam Zuid-Oost is vooral bekend van z’n werk met Rimon, Yung Nnelg en Winne, maar is op dit moment ook hard aan het werk om onder z’n eigen naam muziek uit te brengen. Vorige maand deed hij dat met de single Feelings Mutual? – een track met Jarreau Vandal die opvallend genoeg heel goed werd opgepikt in Scandinavische landen – en op 20 augustus volgde de track Paradox.

Allebei de nummers staan op zijn debuut-EP Sintha, die binnenkort uitkomt. Ik heb de EP stiekem al kunnen beluisteren, en dat was misschien wel het meest ontspannen, of, ik ga het echt zeggen, ‘mindful’ moment in deze tragisch mislukte summer of love. Het is moeilijk om instrumentale muziek te omschrijven zonder te struikelen over een pakket bijvoeglijke naamwoorden, maar ik denk dat Sintha het muzikale equivalent is van met een kop warme chocolademelk, inclusief een stoutmoedig slokje rum, op de bank zitten en dan kijken naar een heel seizoen van Bob Ross’ The Joy of Painting. Zonder reclames. 

Hugo de Jonge is de afgelopen anderhalf jaar een expert geworden in het laten verdwijnen van het bloed onder mijn nagels, en de spreekwoordelijke kers op de frustratietaart is een tweet die hij afgelopen mei stuurde. In deze tweet beweert hij dat iemand in de supermarkt aan hem vroeg of hij in Goede Tijden speelt en, ugh, ik ga deze zin ook niet afmaken. Anyway: twee weken geleden kwam het nieuws naar buiten dat Reinout Oerlemans – die in de jaren negentig daadwerkelijk zes jaar in Goede Tijden speelde – zijn villa in Los Angeles voor een slordige zeventig miljoen dollar heeft verkocht aan niemand minder dan The Weeknd. 

Het is tamelijk bizar om te weten dat The Weeknd nu in een soort enorm paleis gaat wonen, dat ooit gekocht is met geld dat onder meer werd verdiend met het produceren van de films New Kids Turbo en New Kids Nitro. Er komt ongetwijfeld over een paar jaar een prachtig nieuw album van The Weeknd uit, waarin hij z’n hart blootlegt en opnieuw zingt dat hij ondanks al z’n geld, de mooiste vrouwen van de wereld en z’n prachtige huis het geluk niet weet te vinden, en dan zal ik moeten denken aan een tweet van Hugo de Jonge, Reinout Oerlemans en vijf compleet losgeslagen debielen uit het Brabantse Schijndel. 

Een hiphopoverzicht zonder een fragment uit Rookworst is ondenkbaar. Hef nodigde in de laatste uitzending Keizer, Akwasi, z’n broer Adje en Young Ellens uit. Een goede mix van mensen. Het is interessant om Akwasi te horen over het succes van de campagne van Omroep Zwart, vooral als hij vertelt dat het echte werk nu pas begint: je hebt een heleboel leden beloofd om het medialandschap te veranderen, en nu moet je bewijzen dat je dat ook echt kan. 

Tot zover het inhoudelijke, want de echte ster van het gesprek is Young Ellens. Er komt een anekdote voorbij die de komende jaren aan hem zal blijven plakken, en dan met name de geluidseffecten. Ellens die het geluid nadoet van een Golf GTI met een malafide uitlaat tijdens zijn vlucht voor de politie zou opgenomen moeten worden in de Inventaris van Immaterieel Cultureel Erfgoed van Nederland en afgespeeld moeten worden in elke trein die een vertraging probeert in te lopen. 

Het was Ronnie Flex voor en Ronnie Flex na in augustus. Hij presenteerde zijn langverwachte album Altijd Samen op een grootse manier: eerst in een afgehuurde metro die dwars door Rotterdam reed, en een paar dagen later in De Kuip. Gehuld in turquoise probeert hij een lange periode van twijfel en zoeken naar zichzelf af te sluiten, en als Olivia Rodrigo niet zo ongelofelijk aan was geweest, was hij ook nog op nummer 1 in de top 100 binnengekomen. 

Ook de moeite waard om te luisteren is Bloed, Zweet en Champagne, het nieuwe album van Frsh, die bewijst dat hij ook zonder de rest van De Fellas op zeer gedetailleerde wijze weet uit te leggen hoe je in zo min mogelijk tijd zo veel mogelijk geld uit kan geven. Tot slot raad ik je ook van harte aan om naar The Threesome EP van Lionstorm te luisteren – het smerigste en minst gepolijste geluid dat Nederlandse hiphop op dit moment te bieden heeft.