Het exclusieve seksfeest voor Oxford-studenten

De Oxford-universiteit staat bekend om zijn torenspitsen, vele knappe koppen en net iets te veel alumni die uiteindelijk Brits premier zijn geworden. Dat de meest bevoorrechte mensen van het land bij Oxford belanden is geen geheim: particuliere scholen melden ieder jaar zoveel kinderen aan als ze maar kunnen. En dat maakt best een verschil, want als je eenmaal op zo’n school zit krijg je toegang tot plekken die voor weinig anderen zijn weggelegd.

In mijn tweede jaar op Oxford kreeg een vriend van me die op een particuliere school had gezeten een felbegeerde uitnodiging voor het Piers Gaveston-bal, onder studenten ook wel bekend als het Piers Gav. Zelf had ik op het openbaar onderwijs gezeten, en er nog nooit van gehoord. Maar voor iedereen die op een private school had gezeten was het iets met een bijna mythische status.

Het Piers Gav is een geheim en blijkbaar erg losbandig feest. Er worden maar weinig mensen voor uitgenodigd, en er zijn al helemaal weinig mensen betrokken bij de organisatie. De afgelopen jaren is er veel over gespeculeerd in roddelbladen: Hugh Grant en Nigella Lawson zijn allebei gefotografeerd terwijl ze er waren, en David Cameron zou tijdens een van deze feesten een dood varken hebben gepenetreerd.

Volgens Megan, die tijdens zijn Oxford-tijd een paar keer bij Piers Gav was geweest, moet iedere aanwezige van tevoren een geheimhoudingsovereenkomst ondertekenen. De uitverkoren feestgangers worden meestal schaars gekleed opgehaald in een verduisterde bus, die ze naar een prieel buiten de stad brengt, waar ze hun telefoons moeten inleveren.

Jasmine is ook een keer uitgenodigd. “Het thema was ‘de middeleeuwen’, dus ik droeg kanten ondergoed en een zilveren strandjurk die eruitzag als een maliënkolder,” zegt ze. “We troffen de coach bij een ontmoetingsplek in de stad en gingen toen naar een of ander veldje in the middle of nowhere.”

Ze weet nog dat er behoorlijk wat drugs werden gebruikt. “Er waren een paar tenten: een danstent, een loungetent, een paar sekstenten en een tent met een podium waarop openlijk drugs werd gebruikt,” zegt ze. “Aan de bar verkochten ze ieder drankje dat je maar kon bedenken, en er was een dealer die elke drug bij zich had waar je maar zin in had.”

Dit soort feesten vinden een paar keer per jaar plaats: in de lente, in de zomer en met Kerstmis. Ze worden al bijna vijftig jaar lang georganiseerd door leden van de Piers Gaveston-sociëteit, een gesloten vereniging die geworteld is in de aristocratische elite. De naam Piers Gaveston komt naar verluidt van de minnaar van koning Edward II, in de veertiende eeuw.

Alleen een select clubje leden van de Piers Gaveston-sociëteit mag andere mensen uitnodigen. De inner circle van de club nodigt namelijk twaalf leden uit, die op hun beurt ook ieder 25 personen mogen uitnodigen. Aan welke criteria je precies moet voldoen weet niemand, maar in de praktijk nodigen ze vooral hun eigen vrienden uit. De mensen die op het bal komen zijn dus uiteindelijk meestal naar dezelfde particuliere scholen geweest.

Volgens Jasmine komt het erop neer dat het een seksfeest is. “Mensen hadden overal seks, in de tenten maar ook buiten op het veld – het was heel donker, dus je kon het toch niet goed zien,” zegt ze. “Midden in een van de rustige tenten hadden een meisje en twee jongens een trio. Het maakte me zelf eigenlijk weinig uit, ondanks dat ik dat soort dingen zelf nooit in het openbaar zou doen. Het was een ontspannen sfeer.”

Felicity ging een keer met haar vriend. Ze vertelt dat de kersteditie meestal in een groot statig huis wordt gevierd, in plaats van de gebruikelijke tenten. “Er kwam een stel naar ons toe, dat vroeg of we mee wilden naar een andere kamer om met z’n vieren seks te hebben. We bedankten beleefd en gingen onze eigen gang. Een van mijn vrienden vertelde me achteraf dat toen hij in een van de sekskamers gepijpt werd, hij de kamer inkeek en zijn blikken ineens kruiste met die van zijn eigen neef. Dat was wel wat ongemakkelijk.”

Beth zegt dat ze zich nooit helemaal thuis voelde bij Oxford, en dat ze het bij de Piers Gav ook nooit zo fantastisch vond. Ze ging met haar toenmalige vriendin, en een commissielid dat hen had uitgenodigd. “Ik was ze even een tijdje kwijt, en toen ik naar de hoofdtent ging zag ik dat mijn vriendin op het podium een ander meisje aan het beffen was, voor het oog van een joelende menigte. Ik was nogal van streek, maar wist niet of ik misschien wat overdreef en dit misschien wel normaal was voor dit soort feesten.”

De aantrekkingskracht van de Piers Gav zit hem vooral in de mystiek eromheen, en het idee dat er een inner circle is. De studenten van Oxford horen hun leven lang al hoe bijzonder ze zijn, en kunnen zich hier nog superieurder wanen en deel uit blijven maken van de elite. Je moet wel belangrijk zijn – je bent tenslotte uitgenodigd voor een feest waar de hele universiteit het over heeft.

Uiteindelijk is er ook weer niet zoveel speciaals aan – het zijn gewoon wat jonge mensen die aan de drugs zitten en seks hebben. Want vergeet nooit: je kunt de rest van je leven ook nog wel met onbekende mensen neuken en coke snuiven terwijl je bijna geen kleren aan hebt – je hoeft alleen maar de juiste kelder te vinden. Daarvoor hoef je überhaupt niet naar een universiteit te zijn geweest.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK.
Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.