New Project (29)
Nils (links) en Linda. Foto door Chris en Marjan. 
Drugs

Als je maatschappelijk succes niet onder je drugsgebruik lijdt, maar jij wel

In het studentenleven, de dj-wereld en op de Zuidas lijken drugs en succes een logische combi. "Het leek alsof de rest ‘gewoon brak’ was, terwijl ik in een dagenlange paniekaanval belandde."

Work hard, play harder. Dat was mijn mantra. Sinds mijn studententijd draai ik als DJ in clubs en heb ik van het Amsterdamse nachtleven mijn thuis gemaakt. Donderdag tot en met zondag stond in het teken van feesten en afteren. Mijn bachelor en master leden daar niet onder, dus toen ik na mijn afstuderen een felbegeerd traineeship in de journalistiek bemachtigde, paste ik mijn partyleven daar niet op aan. 

Advertentie

Na een week volgestouwd met sportlesjes, koffie-afspraken en stukken tikken klapte ik op vrijdag om vier uur mijn laptop dicht en bestelde ik geroutineerd wat er voor dat weekend gesnoven zou worden. Tijdens etentjes, huisfeestjes en in de club was een lijn coke, ket of speed de standaard. Er is geen wc in de Amsterdamse horeca waar ik geen punt op heb genomen en zelfs tijdens het draaien kreeg ik vaak genoeg een sleutel aangeboden die ik hurkend onder de booth zorgvuldig leegsnoof. Als een ware agendahedonist organiseerde ik mijn excessieve drugsgebruik planmatig en doelmatig: ik plande in wanneer en hoelang ik brak kon zijn, voordat ik weer op het volgende feestje moest verschijnen. Ik was er heilig van overtuigd dat ik het feesten nodig had om de rest van mijn volgebouwde leven vol te kunnen houden.  

Ik ben niet de enige die zo’n levensstijl had: hard werken en hard feesten is de norm in mijn omgeving. Niemand leek door te hebben dat ik er eigenlijk aan onderdoor ging. Ik beperkte het drugsgebruik toch tot het weekend? Maar na een flink dieptepunt kwam ik erachter dat het voor mij onmogelijk vol te houden was. Inmiddels ben ik sinds een aantal maanden gestopt met drank en drugs. Ik sprak drie jonge mensen die het ook moeilijk vonden hun probleem onder ogen te komen in een sociale omgeving waarin drugs niet alleen normaal zijn, maar onderdeel van een succesvol leven. 

Advertentie

Julius (25 jaar)

Julius* heeft een master psychologie gedaan en werkt als personeelsmanager bij een hulpverleningsorganisatie. Hij gebruikt sinds zijn zeventiende, voornamelijk alcohol en coke, en heeft een lange tijd dagelijks slaappillen genomen. Toen hij depressieve gedachten kreeg, is hij in behandeling gegaan bij een therapeut. 

Hoi Julius, wat voor rol speelden drugs in jouw leven? 
Op doordeweekse dagen nam ik slaappillen. Die gewoonte hielp me om stress en vervelende gedachten te verdoven. Het gaf een soort rust in m’n hoofd. In het weekend gebruikte ik ook alcohol en slaappillen, maar tijdens het uitgaan kwam daar coke bij. Als ik het niet zelf op zak had, had altijd wel één van mijn vrienden iets bij zich. De nachten liepen over in afters en ik was vaak de laatste die naar huis ging.

Wat vond je zelf van je gebruik? 
Eigenlijk voelde ik me een beetje een rockster, gewoon cool. Al mijn vrienden gebruiken drugs. Ik heb nog veel vrienden van de middelbare school, en daarna is iedereen gaan studeren. Een deel zat tijdens de studie bij het corps en is inmiddels begonnen met werken, veelal bij de Big Four. 

De Big Four? 
Ja, de grootste consultancybedrijven van Nederland. Deloitte en KPMG enzo. Zij hadden het over een ‘leuke avond’ waarin ze hadden gebruikt en konden op maandag gewoon opstaan om naar hun werk te gaan en hun ding te doen. Ik werd alleen maar depressiever. Mijn studie ging dan nog wel, maar ik vond het frustrerend dat ík niet kon drinken en drugs gebruiken en een normaal leven kon leiden en de rest wel. Voor mij leek het alsof de rest ‘gewoon brak’ wakker werd, terwijl ik in een heftige paniekaanval belandde die soms wel twee dagen kon aanhouden. Als ik dan eenmaal hersteld was van mijn kater en me weer enigszins goed voelde, was het alweer bijna vrijdag. 

Advertentie

Wat voelde je dan?
Na een heftige avond schaamde ik me vaak vanwege dingen die ik had gezegd of gedaan. Ik had ook het idee dat ik altijd net een stapje verder ging dan mijn vrienden. Qua drugsgebruik maar ook qua gedrag. Soms belandde ik in een vechtpartij waar ik de volgende dag bijna niks meer van wist. Of had ik vrienden uitgescholden of beledigd. Het voelde elke keer alsof ik weer in het middelpunt van de aandacht had gestaan op een negatieve manier. In paniek schrok ik de volgende dag wakker en dan begon mijn hoofd te malen.

Wanneer kreeg je het gevoel dat het niet meer ging? 
Twee jaar lang herhaalde dit riedeltje zich, eigenlijk was ik constant high. Ik gebruikte omdat ik dingen wilde vergeten, het liefst was ik een zombie. Als je ‘s avonds slaappillen neemt, werken die de hele dag door. Je geeft je lichaam geen enkele kans om te ontnuchteren. Als ik ze niet nam, kreeg ik paniekaanvallen, maar als ik ze wel nam kreeg ik paniekaanvallen omdat ik niet zonder kon. Het was een vicieuze cirkel waar ik niet uit kwam. In die tijd sportte ik niet en at ik slecht, maar ik bleef wel gewoon elke dag naar mijn studie gaan en feesten in het weekend. Ik dacht: drugs horen er gewoon bij. Zo gaat het, dit is het normale leven en je bent een idioot als jij het niet aankan. Niet het middel is het probleem, jouw zwakte is het probleem. Op een gegeven moment dacht ik dat ik depressief werd. Toen ik in therapie ging voor mijn somberheid en depressieve gedachten, had ik eigenlijk geen idee dat die veroorzaakt zouden kunnen worden door mijn drugsgebruik. Mijn behandelaar reageerde geschokt toen ik vertelde hoeveel ik gebruikte. Dat was de wake-up-call: het was blijkbaar helemaal niet zo normaal wat ik deed. 

Advertentie

Wat gebeurde er toen? 
Direct nadat ze dat zei heb ik me aangemeld bij een verslavingskliniek, maar ik geloofde er eigenlijk geen fuck van dat de rest beter zou worden als ik zou stoppen met m’n middelengebruik. Toen ik bij de kliniek aankwam, vond ik het heel confronterend. Snel kwam het besef dat ik geen verslaafde wilde zijn die in behandeling moet. Hoewel ik waarschijnlijk net zo verslaafd was als de anderen die daar in behandeling waren, bedacht ik me: ik kan mezelf hier nog uit redden. 

Je bent dus meteen weer gestopt met je behandeling?
Ja. Ik ben vanaf dat moment heel bewust gaan nadenken over de de invloed van drank en drugs op mijn leven en de vanzelfsprekendheid ervan. 

En lukt het ook om minder te gebruiken? 
Met slaappillen ben ik helemaal gestopt. Met de rest niet, maar ik doe het met mate. Ik drink nog maar twee keer in de week en gebruik af en toe sos of een pilletje, maar de dag erna is het klaar en ga ik naar de sportschool en kom ik mijn verplichtingen na. Eigenlijk vind ik het uitgaan gewoon niet meer zo geweldig en neem ik af en toe nog wat om het leuker te maken, maar het obsessieve is er helemaal af. 

Wat is er veranderd? 
Vroeger dacht ik dat geluk alleen te behalen viel uit hard rijdende auto’s, seks, drugs of veel vrouwen. Ik vond het echt walgelijk als mensen dit zeiden, maar ik zie nu in dat je best een beetje high kan worden van het leven zelf. Een jaar geleden, toen ik uit de depressie kwam, zag ik een zonsondergang. Die boeide mij normaal helemaal niks, maar deze keer genoot ik ervan. Ik kan met honderd procent zekerheid zeggen dat ik nooit meer terug ga naar hoe ik gebruikte. Ik voel me scherper, ik ben socialer, zelfverzekerder. Op elk vlak van het leven is het beter geworden. 

Advertentie

Nils** (27 jaar) 

Nils werkt als consultant op de Zuidas in Amsterdam. Hij gebruikte zeven jaar ieder weekend, vooral alcohol en coke. Toen hij van Groningen, waar hij studeerde, naar Amsterdam verhuisde kwamen daar ketamine, pep en pillen bij. Sinds acht maanden is hij gestopt met drugs met behulp van een verslavingsprogramma. 

Hoi Nils, hoe zag jouw leven eruit? 
Voor de buitenwereld had ik een ‘normaal leven’. Ik presteerde goed op mijn studie, bij mijn baan leverde ik mijn werk en ik managede mijn sociale leven. Maar eigenlijk dacht ik iedere doordeweekse dag aan vrijdag, wanneer ik weer helemaal naar de klote mocht. De rest van het weekend lag ik te verrotten in bed. Op maandag begon de week weer, en dan leefde ik toe naar vrijdag. Een vast ritme waar ik niet uit kwam. 

Was je de enige met dat ritme?
Alle clichés over de Zuidas zijn waar. De hele week werk je hard, zodat je in het weekend alles kan loslaten. Op de vrijdag na werk begon het zuipfestijn en haalde ik al snel een pak coke tevoorschijn. Eerst bestelde ik ‘s avonds als ik lam was, maar op een gegeven moment regelde ik dat ik alles op zak had voordat de borrel nog moest beginnen. Mijn vriendenkring bestond uit mensen die het volgens de standaard van de maatschappij goed doen: allemaal hoogopgeleid, met een goede baan en zonder financiële problemen. Natuurlijk heeft iedereen z’n persoonlijke issues, maar niemand voldoet aan het stereotype beeld van een junkie. 

Advertentie

Waren er momenten waarop je dacht: ik gebruik teveel?
Ik heb meerdere keren gedacht dat er iets moest veranderen. Maar ik zat er zo diep in. En omdat mijn werk er niet onder leed, bagatelliseerde ik mijn gebruik. Er werd door anderen voornamelijk om gelachen, ik stond bekend als Nakkie Nelis. Dat ging op een gegeven moment wel knagen.

En toen? 
Een aantal mensen die dichtbij mij staan hebben aan de bel getrokken. Toen ik uiteindelijk professionele hulp inschakelde reageerden de mensen waarmee ik gebruikte beduusd. Ik kreeg vaak te horen: maar je gebruikt toch alleen in het weekend? Het werd niet echt gewaardeerd dat ik het problematische van ons gebruik aankaartte. 

Hoe komt dat denk je? 
Als ik vond dat ik een probleem had, wat hadden zij dan wel niet? Maar voor mij kon het zo niet langer. Ik deed me altijd voor als die vrolijke jongen, maar van binnen ging ik kapot. Ik voelde me een mislukking, ik kon mezelf niet eens recht in de spiegel aankijken zonder dat ik walgde. Ik zag een leugenaar die oneerlijk was tegen iedereen die hij lief had. Het voelde alsof ik volledig aan falen was in het leven, maar toch durfde ik geen hulp te vragen. Als ik vrijdag weer kon snuiven, verdwenen die gedachten bij de eerste nak. Dan liet ik al mijn onzekerheden los en was het negatieve stemmetje in mijn hoofd weg. Tijdelijk, want zaterdag kwam het drie keer zo hard terug.

Linda de Munck (27 jaar) 

Linda is sinds een paar maanden gestopt met alcohol en andere drugs. En waren periodes waarin ze ieder weekend gebruikte en nachten doorhaalde, voornamelijk in de festivalzomers. Ze had niet door dat haar gebruik haar in de weg zat, tot ze besloot te stoppen met drank. Wel gebruikt ze af en toe gecontroleerd drugs. Ze vertelt open over haar gebruik van drank en drugs op YouTube en haar Instagram-account.  

Hey Linda, ik zag op de socials dat je een tijdje geleden regelmatig wat drank en drugs naar binnen werkte. 
Klopt. Rond mijn twintigste gebruikte ik ieder weekend. Festival, after, doorhalen en door naar het volgende feest. In mijn omgeving was het heel normaal om ieder weekend een drugscocktail van wel vier of vijf verschillende drugs te nemen. Daar werden geen vragen over gesteld, iedereen deed het. 

Advertentie

Stond je zelf wel eens stil bij je gebruik?
Niet echt: mijn leven liep op rolletjes; ik was goed in m'n studie, leren ging prima en ik ben al jaren bezig als influencer en youtuber. Er waren geen struggles in m'n leven waarvoor ik moest vluchten. Maar als ik er langer over nadenk, moet het wel een soort loslaten zijn geweest. Ik ben van mezelf best wel een control-freak en een extreme planner. Ik had die weekenden en het gebruik nodig om dat even los te laten. 

Wat gebeurde er dan als je de controle liet varen?
Ik heb veel random afters meegemaakt. Eén keer ben ik na een feest bij iemand in de auto gestapt die ik net tien minuten kende. We zijn met een groep naar een villa in Brabant gereden, niet wetende of de bestuurder nuchter was of niet. Daar zijn we de hele dag aan de 2-CB gegaan tot de volgende avond, haha. 

Klinkt ook wel leuk. Hoe kijk je er zelf op terug? 
Als ik over mijn drugsverleden praat word ik misselijk. Ik ging regelmatig slecht van drugs, vooral lichamelijk kon ik het helemaal niet aan. Vaak moest ik overgeven van de mdma of poepen van de coke, je lichaam wil het er gewoon uit hebben. Maar dat hoorde er nou eenmaal bij dacht ik, ik nam die kwalen voor lief. 

En nu ben je geminderd?
Ik ben vier jaar geleden begonnen mezelf goede gewoonten te leren en bewuster na te denken over wat goed voor me is. Zo ben ik nu negen maanden gestopt met alcohol. Drugs neem ik nog heel af en toe, maar dan op een hele gecontroleerde en verantwoordelijke manier. Als ik dronk, nam ik altijd alles door elkaar. Nu beslis ik van te voren wat ik wil nemen, en de ervaring is eigenlijk vele malen leuker. Ik kan het iedereen aanraden. 

Hoe ga je dan nu met je controledwang om? 
Die is er nog wel, maar ik kan het beter accepteren. Ik ben nu eenmaal zo, en hoef daar niet van weg te lopen. 

* Dit is een gefingeerde naam, echte naam bekend bij de redactie.
** Achternaam bekend bij de redactie.