Hoe je moeders moet behandelen, volgens moeders

Kinderen zijn regelmatig verschrikkingen en baby's zijn in principe egoïstische klootzakken, maar dat zijn niet de enige redenen dat moeder zijn het zwaarste beroep op deze planeet is. Veel goedbedoelende mensen vatten de uitdrukking "It takes a village to raise a child" verkeerd op. Je schoonmoeder, of die vent die met zijn hond door je straat loopt — het is opvallend hoeveel mensen de behoefte voelen om moeders ongevraagd advies te geven. Of dubbelzinnige complimenten. Of simpelweg schaamteloze blikken werpen naar een moeder die haar hongerige, spartelende, huilende kind in het openbaar borstvoeding geeft. Wat dacht je ervan om in plaats daarvan wat begrip en medeleven te hebben?

We spraken moeders die het allemaal hebben meegemaakt — de eerste stapjes, de maagvirussen, de stinkluiers. Ze deelden tips over hoe zij graag behandeld zouden willen worden, de dingen die hielpen en de dingen die dat absoluut niet deden.

Ik denk dat ik het het meest beledigend vind wanneer mensen naar mijn buik kijken en vragen wanneer ik er nog een neem. Ik ben zuster en mijn patiënten hebben me gezien toen ik zwanger was. Ze vragen me regelmatig naar mijn kind, maar ze vragen me ook regelmatig naar het krijgen van nog een kind — alsof ik een slechte ouder ben voor mijn dochter omdat ik haar geen broertje of zusje geef. Ik ken mensen die enig kind zijn en met wie het uitstekend gaat, het zijn volwaardige mensen. Hun ouders hoefden geen fortuin uit te geven aan collegegeld. Het zijn stabiele individuen. Ik vertel ze dat het niet makkelijk is om nog een kind te krijgen. Als ik het niet aan ze uitleg blijven ze er maar naar vragen, vertel ik uiteindelijk dat ik vijf miskramen heb gehad en leg ik uit dat het heel moeilijk voor mij was om zwanger te worden. Met alle kosten voor gezondheidszorg en kinderopvang is één kind al duur genoeg. Als ik er nog een kreeg zou ik waarschijnlijk moeten stoppen met mijn werk en thuis moeten blijven zodat ik voor ze kan zorgen. - Leah

Weet dat het niet erg is als je kinderen af en toe vervelend zijn – jij bent ook ooit zo geweest. Mijn zoon flipte een keer compleet in de rij voor de kassa, waar al het snoep en de prulletjes voor impulsieve kopers liggen. Hij wilde een vergrootglas voor oude mensen kopen. Aan de randen zaten LED-lampjes. Het was best een cool ding, maar het kostte tien euro en ik zei tegen hem: "Nee, je krijgt het niet." Hij begon te schreeuwen en spullen uit de winkelwagen te gooien. Ik schaamde me kapot en fluisterde: "Hou op!"

Ik was doodnerveus omdat er een ouder stel achter ons stond, en ik dacht dat ze zouden vinden dat ik een slechte moeder was die haar kind niet onder controle kon houden. Maar ze waren heel begripvol. "O, we hebben er zelf ook vier, wij hebben het ook meegemaakt." Het was heel fijn en hielp enorm, omdat ik het daarna los kon laten en duidelijk tegen hem kon zeggen dat hij moest kappen. Ik kon streng zijn. Er heerst een soort angst om streng te zijn in het openbaar. Ik ging ooit appels plukken en ik zag een opa boos worden op een kind. Ik heb een soort angst om gezien te worden zoals ik hem zag. Maar dit stel stelde me juist op mijn gemak op het moment dat ik kindgerelateerde stress had. - Nicolette

Hou op met moeders ongemakkelijke complimenten geven over hun lichaam. Het is een wereldwijd geaccepteerd feit dat moeders zich raar voelen over hoe ze eruit zien nadat ze kinderen hebben gehad, omdat dingen uitrekken of op een andere plek terecht komen. Het is alsof je een tweede puberteit doormaakt. Ik snap dat goedbedoelende vrienden en familieleden denken dat complimenten geven over een moeders lichaam ze een beter gevoel geeft over zichzelf. Maar op mij komt het altijd verkeerd over. Ik trok geen volle zalen met mijn lichaam voordat ik moeder werd, dus als mensen nu zo reageren voelt het nep en neerbuigend.

"Je ziet er fantastisch uit voor iemand die twee kinderen heeft gehad," klinkt voor mij als een dubbelzinnig compliment: "Misschien niet volgens de standaard van twintigjarigen, maar voor een moeder doe je het best goed!" Als ik me ongemakkelijk en vies over mijn lichaam voel betekent dat niet dat ik er meer over wil praten! Ik wil over letterlijk ieder ander ding liever praten. Dus laten we niet het "Wow, jij bent veel veranderd!" toneelstukje opvoeren, want, duh, ik heb mezelf kortgeleden nog naakt gezien. - Ciara

Ik ben een ander persoon dan ik was voor mijn zoon geboren werd, dus behandel me alsjeblieft met respect en veroordeel me niet. Het leven wordt een stuk ingewikkelder wanneer je een kind hebt. Ik ben moe, en de knuffels en kusjes die mijn peuter me geeft worden afgewisseld met schoppen en aan mijn haren trekken. Ik kan een beetje medeleven gebruiken. Nadat ik naar de andere kant van het land verhuisde om dichter bij mijn familie te zijn, werd ik een huismoeder. Het was toentertijd geen moeilijke beslissing, maar ik had moeite met mijn nieuwe identiteit als moeder. Ik schaam me regelmatig als ik op formulieren moet schrijven dat ik 'werkloos' ben, of ik voel me veroordeeld wanneer ik tegen mensen zeg dat ik het me kan veroorloven om thuis te blijven met mijn zoon. Ik was niet altijd moeder. Ik was een vriendin, collega, ik ging naar restaurants. Oh, en ik was ooit goed uitgerust, innemend, soms flirterig en een goedfunctionerend lid van de samenleving. Ik mag nu misschien dan anders zijn, ik ben nog steeds een individu met gevoelens, alleen beter ontwikkeld en minder werkzaam. - Ryann