Er zijn flink wat mensen in rep en roer door een onderzoek van de Universiteit van Alberta waaruit bleek dat er tot 75 liter urine aanwezig is in een standaard openbaar zwembad. Dat is een heleboel pis, maar hoe erg is dat eigenlijk?Toen ik Lindsay Blackstock, hoofdauteur van het onderzoek, belde was het eerste dat ze zei: "Zo erg is het nu ook weer niet."Schadelijke bacteriën in een openbaar zwembad worden meteen gedood door een grote hoeveelheid chloor. Het is zelfs mogelijk om menselijke urine te filteren en te drinken (dit wordt gedaan door astronauten in het Internationale Space Station). Plassen in de zee is geoorloofd, vertelt Blackstock. Het grootste gedeelte van de gore stoffen die schadelijk zouden kunnen zijn, worden afgebroken in de waterzuivering. Dit gebeurt lang voordat het water uit onze kranen loopt.
Advertentie
Naast het volmondige "gadver" van de media, is het enige waar wetenschappers zich zorgen over maken de reactie tussen stikstofverbindingen uit plas - zoals ureum en ammonium - en chloor uit het zwembad. Deze desinfecterende stoffen kunnen samen bijproducten (DBP's) vormen zoals beschreven in een artikel uit 2014. Er is aangetoond dat deze DBP's - zoals trihalomethanen - mogelijk longirritatie, oogirritatie en astma kunnen veroorzaken. Met de nadruk op mogelijk - dus je valt niet meteen dood als je in een bubbelbad gaat zitten waar een geel plasje voorbij stroomt.Met het belang van de lezer in mijn achterhoofd, vroeg ik aan Blackstock: Als het echte probleem bij de DBP's ligt, waarom stoppen we dan niet met chloor in onze zwembaden te gieten?"Oh hemel, dat is echt een slecht idee," antwoordde ze. "Er kunnen slechte pathogenen in het zwembad terechtkomen, en chloor en desinfectiemiddelen kunnen die op een zeer effectieve manier uitschakelen." Urine zorgt in principe voor de minste problemen.Blackstock heeft samen met haar team de hoeveelheid urine in zwembaden bepaald door 29 bubbelbaden, en binnen- en buitenbaden te onderzoeken. Ze testten op acesulfaam-K, oftewel Ace-K, een zoetstof die veel geconsumeerd wordt. Deze stof wordt niet afgebroken door het lichaam, dus de Ace-K die je drinkt, is dezelfde Ace-K die je weer uitplast.Toen de hoeveelheid Ace-K in het water was berekend, was de volgende stap berekenen hoeveel urine er in de baden zat. In de twee grootste baden - die ze drie weken in de gaten hebben gehouden - ontdekten Blackstock en haar team dat er 75 liter urine in de baden zat. De hoeveelheid Ace-K in de baden werd hoger naarmate de weken verstreken. Enigszins alarmerend."Je moet onthouden dat die urine ontzettend verdund is. Een zwembad heeft een inhoud van 870.000 liter," zegt ze. Dat betekent dat het zwembad 0,0086 procent urine bevat.De gedachte dat je in een zwembad vol met plas zwemt is ontzettend vies (ook al zijn er mensen die bekend zijn dat ze hun gezicht er mee wassen). Maar het zwemmen zelf is heel gezond en weegt niet op tegen de schade die een miniscule hoeveelheid zwembadplas zou kunnen doen, voegt Blackstock toe. Daarnaast zijn er hele simpele oplossingen."We willen dat mensen blijven zwemmen, maar gewoon niet in het water plassen," zegt ze. "Zorg er ook voor dat je onder de douche al je persoonlijke verzorgingsproducten wegspoelt die een reactie aan kunnen gaan met chloor. En ga gewoon even uit het water als de nood hoog is.