FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Een Nijmeegse student gebruikte zijn studiefinanciering om een nieuw mixdrankje op de markt te brengen

Karl Kouki studeert in Nijmegen en bedacht tijdens zijn bijbaan in de kroeg een nieuw shotje. Na twee jaar investeren, onder andere met geld van zijn stufi, tikt iedereen onder de rivieren zijn drankje maar wat graag achterover.

Shotjes zijn nooit altijd een goed idee. Na een paar tequila's of sambuca's in een overvolle studentenkroeg wordt je tas gejat, nog wat shotjes later staar je tollend naar een onbekend plafond, en de volgende dag zit je kotsmisselijk in de collegezaal jaloers te zijn op iedereen die zich normaal voelt.

Het leukste is om de barman de opdracht te geven 'iets lekkers te maken', en als daar dan dingen met aanstekers en rare kleuren aan te pas komen, weet je zeker dat je vanavond beter nog even langs de condoomautomaat kan.

Advertentie

De 25-jarige Karl Kouki is barman in Café de Fuik in Nijmegen, waar hij ook studeert aan de Radboud Universiteit. Hij kreeg de vraag best vaak en daarom besloot hij wat te gaan experimenteren met drank die niet veel werd besteld. Twee jaar later zit zijn beste mix, 'KOEKIE', in heuse flessen, en in ongeveer veertig kroegen in Nijmegen, Breda en Eindhoven is het spul niet aan te slepen.

Ik belde met Karl om te vragen hoe het zover heeft kunnen komen.

MUNCHIES: Ha Karl, wat zit er in dat shotje van je? Karl Kouki: In het oorspronkelijke shotje zat wodka, karamellikeur en een beetje butterscotchlikeur voor de boterige afdronk. Maar het heeft niet zoveel zin om het recept te geven, want met die originele mix heeft het nog weinig te maken. Als je een nieuw drankje op de markt wil brengen, komt daar heel veel bij kijken. Het is geen kwestie van wat dingen bij elkaar gooien, dat in een fles stoppen en er een etiket op plakken.

Wat dan allemaal? Twee jaar geleden ontdekte ik dat mensen de smaak van bepaalde drankjes bij elkaar lekker vonden. Ik zette het als 'koekie' op de kaart in Café de Fuik, min of meer als grapje. Het werd de best verkopende borrel. Ik ben wat gaan googelen om erachter te komen hoe je drank gebotteld kan krijgen. Dat is best ingewikkeld, omdat geen enkele drankfabrikant je serieus neemt als je maar duizend flessen wil. Daarnaast ben ik bijna een jaar met een laborant bezig geweest om de smaak precies goed te krijgen. Ook dat is een heel gedoe: het vijfentwintigste recept was pas het juiste. Het gaat best ver, met stroopjes, zoetkracht en het krijgen van de juiste substantie.

Advertentie

Een laborant? Klinkt duur. Ja, maar het is wel nodig. Qua smaak is KOEKIE nu hetzelfde als het oorspronkelijke shotje, maar om daar een kwalitatieve drank van te maken die ook nog voldoet aan de regels van de Voedsel- en Warenautoriteit heb je meer nodig dan alleen wat verschillende likeur bij elkaar. Ik heb mijn DUO-lening even opgeschroefd, ook omdat je als beginner bij elke drankproducent vooraf de rekening moet betalen. De eerste flessen zijn dus betaald van mijn studiebeurs.

Ik hoorde dat KOEKIE in Nijmegen en omstreken een daverend succes is. Hoe komt dat? Ik denk dat het deels de gunfactor is: een student die iets op de markt brengt. Maar het overgrote deel vindt het ook gewoon echt lekker. Ik heb niets aan sales gedaan maar door social media ging de marketing helemaal vanzelf. De eerste duizend flessen waren in anderhalve maand op terwijl ik dacht een jaar vooruit te kunnen. Nu ben ik bijna door de tweede duizend heen en mijn telefoon staat serieus niet stil. Vlak voordat jij belde was ik aan het bellen met de producent omdat ik de productie op wil schroeven, en straks ga ik naar een drankhandelaar in Noord-Holland die het daar wil gaan verkopen.

Hoe gaat het met je studie? Tijdens de lancering in mei was ik mijn bachelorscriptie aan het schrijven. En morgen heb ik eigenlijk een deadline, maar ik ben vanavond pas laat thuis. Ik zit in mijn laatste jaar en denk er niet over om te pauzeren of stoppen, dat zouden mijn ouders trouwens ook helemaal niet leuk vinden. Maar qua timing is het soms niet helemaal handig. Ik wil niet klagen want het is superleuk, maar soms denk ik dat de trein te hard gaat.

Advertentie

Je hoofd en je naam staan op de fles. Waarom wilde je zo graag een eigen drankje hebben? Ik wist dat het een lekker drankje was en dat er meer in zat dan alleen als mix in de kroeg waar ik werk, maar het is me een beetje overkomen. Koekie is mijn bijnaam en zodoende werd dat de naam van de borrel. Achteraf had ik mijn kop er misschien niet op willen hebben, het is nu allemaal wel heel erg persoonlijk.

Ga je er rijk van worden? Nu in elk geval nog niet. Ik heb het geld dat ik met de eerste flessen verdiend heb meteen in de volgende liters gestopt, dus de lening heb ik ook nog niet terugbetaald of zo. Er is al wel iemand geweest die wilde investeren, maar dat wil ik nog niet. Ik vind het leuk om alles zelf te blijven doen en langzaam te groeien. Als ik straks tienduizend flessen kan verkopen, kan het financieel wel hard gaan. Maar voorlopig word ik er alleen rijk van als mens, niet financieel.

Je drinkt er zelf vast heel veel van. Om eerlijk te zijn helemaal niet zo veel, en überhaupt niet vaak shotjes. Het probleem met veel shotjes is dat ze meteen dertig of veertig procent alcohol bevatten, zoals sambuca en tequila. Daarom heb je de dag erna zo'n kater. Maar shotjes met minder alcohol hebben vaak niet zoveel smaak. In mijn drankje zit maar 14,7 procent, en tien minuten later proef je nog steeds dat je een shotje Koekie hebt gehad.

Komt Koekie ook naar Amsterdam? Dat hoop ik wel. Want als je Amsterdam hebt, dan zit je goed.

Dankjewel Karl, en succes!