Er is een nieuwe film uit over The Germs
getiteld What We Do Is Secret en we vroegen Lesley Arfin om
hem voor ons even te previewen: In 2001 raakte ik geobsedeerd
door The Germs. Ik was toen 23 en ik was 1 maand nuchter. Ik wilde
drinken en tot het uiterste gaan zoals Darby maar dat kon ik niet, dus deed ik
het tweede meest idiote ding dat in mijn hoofd kwam en dat was een
Germs-tattoo laten zetten. Ik moet toegeven dat ik me supercool en
punk voelde terwijl de rest van de wereld me waarschijnlijk bijzonder dom vond. Ik droeg mijn blauwe Germs cirkel met trots. Wanneer ik mensen
wilde imponeren, zorgde ik er steeds voor dat mijn bovenarm in al
zijn glorie te bekijken viel. Ongeveer een maand later begon ik weer
te drinken en een week later was ik terug naar af. Vandaag, opnieuw
nuchter, ben ik gestopt met te willen leven zoals iemand anders. Toch blijft
de tattoo zo blauw als ze altijd was. Ik bekeek de domme trailer van
de Germs-film… (klik door voor de trailer)Ik bekeek de domme trailer van de
Germs-film, rolde met mijn ogen en verwierp hem snel. Toch realiseer
ik me dat het niet de film is waarop ik kwaad ben, maar mezelf. Het
was als een spiegel die mijn verleden reflecteerde, die me smeekte
naar de onzekerheden te kijken die ik achter me heb gelaten. En dan
besefte ik dat het dat is dat me meer als Darby Crash maakt dan ik
dacht. Darby, die homofiel was en Bowie verafgoodde, zat ook vol
onzekerheden, haat, schaamte en de droom om iemand anders te zijn.
Maar het valt te bezien of de film dit begrepen heeft. Om eerlijk te
zijn heb ik lage verwachtingen en geef ik er eigenlijk niet zo veel
om. Maar in plaats van de complete puristische loser uit te hangen en
kwaad te worden op Hollywood omdat ze een film gemaakt hebben over
iets dat sommigen onder ons heel nauw aan het hart ligt, zal ik hem
gaan kijken, of niet, en er geen big deal van maken. Het is duidelijk
dat Hollywood alles wat donker, bruisend en onverklaarbaar is
fascinerend vindt dus laten we het gewoon uitzitten en verder gaan.
It takes a lot more balls to not give a shit, right?
getiteld What We Do Is Secret en we vroegen Lesley Arfin om
hem voor ons even te previewen: In 2001 raakte ik geobsedeerd
door The Germs. Ik was toen 23 en ik was 1 maand nuchter. Ik wilde
drinken en tot het uiterste gaan zoals Darby maar dat kon ik niet, dus deed ik
het tweede meest idiote ding dat in mijn hoofd kwam en dat was een
Germs-tattoo laten zetten. Ik moet toegeven dat ik me supercool en
punk voelde terwijl de rest van de wereld me waarschijnlijk bijzonder dom vond. Ik droeg mijn blauwe Germs cirkel met trots. Wanneer ik mensen
wilde imponeren, zorgde ik er steeds voor dat mijn bovenarm in al
zijn glorie te bekijken viel. Ongeveer een maand later begon ik weer
te drinken en een week later was ik terug naar af. Vandaag, opnieuw
nuchter, ben ik gestopt met te willen leven zoals iemand anders. Toch blijft
de tattoo zo blauw als ze altijd was. Ik bekeek de domme trailer van
de Germs-film… (klik door voor de trailer)Ik bekeek de domme trailer van de
Germs-film, rolde met mijn ogen en verwierp hem snel. Toch realiseer
ik me dat het niet de film is waarop ik kwaad ben, maar mezelf. Het
was als een spiegel die mijn verleden reflecteerde, die me smeekte
naar de onzekerheden te kijken die ik achter me heb gelaten. En dan
besefte ik dat het dat is dat me meer als Darby Crash maakt dan ik
dacht. Darby, die homofiel was en Bowie verafgoodde, zat ook vol
onzekerheden, haat, schaamte en de droom om iemand anders te zijn.
Maar het valt te bezien of de film dit begrepen heeft. Om eerlijk te
zijn heb ik lage verwachtingen en geef ik er eigenlijk niet zo veel
om. Maar in plaats van de complete puristische loser uit te hangen en
kwaad te worden op Hollywood omdat ze een film gemaakt hebben over
iets dat sommigen onder ons heel nauw aan het hart ligt, zal ik hem
gaan kijken, of niet, en er geen big deal van maken. Het is duidelijk
dat Hollywood alles wat donker, bruisend en onverklaarbaar is
fascinerend vindt dus laten we het gewoon uitzitten en verder gaan.
It takes a lot more balls to not give a shit, right?