Alleen maar dikke mensen

Substantia Jones begon aan haar Adipositivity-project in juni 2007. Sindsdien fotografeerde ze honderden blije naakte vrouwen van grotere proporties, een handjevol omvangrijke mannen en ongeveer veertig koppels. Adipositivity draait om foto's van 'dikke' mensen, zoals Substantia ze noemt, die meestal naakt poseren. Ze omschrijft haar project als "deels vet, deels feministisch, en deels 'fuck you.'" We spraken Substantia over lichaamspositiviteit en haar fotografische werk.

VICE: Hoe vind je de modellen?
Substantia: Soms vraag ik of iemand geïnteresseerd is om voor mijn camera te staan, maar meestal nemen mensen contact met mij op. Het vinden van modellen is nooit een probleem.

Hoe benader je ze?
Niet alle dikke personen zijn 'open' dikke personen – zelfverzekerd en tevreden met de plek die hun lichaam inneemt binnen het spectrum van menselijke variatie. Velen schamen zich voor hun lichaam en proberen het te veranderen om aan een beperkt schoonheidsideaal te voldoen.

Het woord 'dik' is moreel gezien een neutrale omschrijving. 'Overgewicht' komt voort uit een oordeel, en 'obees' maakt iets natuurlijks tot een ziekte. Dus het benaderen van een vreemde met een opmerking over hun lichaam – wat voor opmerking dan ook – is weleens moeilijk. Naakt op het internet staan is ook geen makkelijke keuze. Ik wil niemand uit zijn of haar kleding praten. Zoals met veel dingen in het leven is het beter als ze welwillend zijn, en nog liever enthousiast.

Vind je het over het algemeen makkelijk om mensen voor je te laten poseren?
Ik krijg meer verzoeken dan ik aankan, maar om de modellen op hun gemak te stellen tijdens een shoot is een ander verhaal. Ik bedoel, zou jij rustig zijn als je naakt voor een persoon stond die je tien minuten geleden hebt ontmoet, die nu een camera op je richt met de belofte dat je blote reet daarna aan de wereld wordt getoond? Ik moedig Adiposers aan om spullen mee te nemen die helpen te ontspannen. Muziek. Een cocktail. Ik denk dat mensen in dit soort situaties vooral kalmeren door te lachen, en dat wordt altijd meer dan genoeg gedaan. Lachen en naaktheid gaan goed samen.

Wat denk je dat mensen eraan hebben om voor jou te poseren? Zie je het als een soort 'wraak' op alle tijdschriften die alleen heel dunne, 'perfecte' lichamen laten zien?
Ik denk niet dat er ook maar iemand aan 'wraak' denkt. Maar omverwerping? Absoluut. Fotografie is een middel dat vaak wordt gebruikt om mensen – met name vrouwen – ervan te overtuigen dat ze onwaardig zijn in hun natuurlijke staat. Dat ze moeten slikken wat de dieetindustrie ze voedt. Het Adipositivity-project gebruikt dat concept en draait het om, door fotografie te gebruiken om eigenliefde te promoten en mensen op te roepen om hun natuurlijke staat te omarmen.

Hoe is het idee voor dit project ontstaan? Wat wil je ermee uitdrukken?
Ons beeld van dingen waar we niet graag naar kijken, vooral als de media daar aan bijgedragen hebben, kan veranderd worden door herhaaldelijke positieve blootstelling eraan. Ik ontdekte ook dat we meestal meer waarde toekennen aan dingen die we mooi vinden. Er is niks beters dan de natuur uit te dagen, ook al lijkt dat heel moeilijk.

Ik wil mensen aansporen om zich te informeren over lichaamspolitiek en op zoek te gaan wetenschappelijk onderzoek wat niet gemanipuleerd is door de dieetindustrie. Ik wil dat ze van hun lichamen houden, en anderen toestaan dat ook te doen.

Poseer je zelf weleens voor foto's?
Jazeker. Vooral in het begin, toen weinig mensen het project kenden. Mensen waren terughoudend met het ontmoeten van een vreemde op een privéplek, om naaktfoto's te laten maken die voor eeuwig op het internet kwamen te staan. Toegegeven, het klinkt niet als een aantrekkelijk voorstel. Veel oude foto's zijn van mij en mijn vrienden. Als ik zelf poseer haal ik er hetzelfde genot uit als andere Adiposers. Veel empowerment en 'fuckyou-isme.'

Wat voor locaties kies je meestal voor de shoots?
Ik maak foto's waar ik maar kan. Mijn voorkeur gaat uit naar de appartementen van de modellen, maar de meesten komen niet uit de buurt. Vaak is het dus in gehuurde studio's, hotelkamers, achtertuinen, straten, parken, of appartementen van vrienden. Ongebruikelijker was de keer dat ik foto's maakte voor een gebied dat was afgezet door de politie. De agenten haalden het gebouw leeg en stonden naar ons te kijken. Ik heb ook openbare toiletten gebruikt, en het bed van een boeddhistische monnik.

Heb je ooit problemen gehad toen je foto's maakte op openbare plekken?
De meeste toeschouwers zijn heel aardig. Anderen niet zo. Er is naar me geschreeuwd, ik ben weggestuurd, er is gedreigd met arrestatie, ik ben van een eiland afgeschopt, en beschuldigd van respectloosheid jegens de nalatenschap van George Washington. Het gebeurt regelmatig dat ik tegen een model moet zeggen: "Oké, daar komen ze. Laat mij het praatwerk doen."

Je hebt veel koppels gefotografeerd. Waren ze in de meeste gevallen allebei van een groter formaat? En zegt dat iets over het feit dat mensen graag samen zijn met iemand die op ze lijkt?
Overeenkomsten in persoonlijkheid, ambitie, smaak en levensstijl hebben zeker invloed op de partnerkeuze, maar ik denk niet dat dat ook voor lichaamsgrootte geldt. Niet iedereen heeft een fysiek 'type' waartoe ze zich seksueel aangetrokken voelen, en bij degenen die dat wel hebben wordt dat type niet bepaald door hun eigen lichaam. Ik sta versteld van de hoeveelheid mensen die denkt dat dikke mensen met dikke mensen moeten daten, en dunne mensen met dunne mensen. Ik zie elke dag bewijs van het tegenovergestelde. Vrolijk, levendig bewijs.

Een koppel dat ik voor mijn Valentijnsserie fotografeerde, vertelde dat het Adipositivity-project meespeelde bij hun ontmoeting. Zij stond een paar jaar geleden model – hoewel niet naakt – en gebruikte de foto op een datingsite. Toen hij de foto zag, concludeerde hij dat ze vast ontzettend cool moest zijn om zoiets te doen. Momenteel zijn de twee aan het zoeken naar een locatie voor hun aankomende bruiloft. Ik moet daar wel een uitnodiging voor ontvangen, toch?

Inderdaad. Bedankt Substantia!

Bekijk meer van Substantia's werk hier.