Big Brother Bianca heeft nu een ezelknuffelboerderij

Als groot fan van Big Brother 1 was ik verrast toen ik hoorde dat ex-deelneemster Bianca inmiddels in een uithoek van Zeeland woont en daar Het Ezelhuis heeft opgericht, een boerderij waar met behulp van ezels therapie wordt gegeven aan autisten, gehandicapten en andere mensen met beperkingen. Dit strookte niet helemaal met het beeld van Bianca dat ik als 13 jarig jongetje van haar had. Ze heeft veel tattoos en dat associeerde mijn onschuldige Brabantse ik met een leven vol drank, drugs en om 7 uur ‘s ochtends ondersteboven wakker worden in een openbaar toilet. Ik zat er niet ver naast, bleek later, maar inmiddels focust Bianca zich op haar acht ezels.

Ik deed er 4,5 uur over om aan te komen in Kamperland, waar winkels namen hebben als ‘Aafjes Optiek’ en ‘Annelies Mode’. Bianca kwam me ophalen bij de bushalte en nam me mee naar haar boerderij, waar ik erachter kwam dat knuffelen met ezels het beste is wat een mens op een woensdag kan overkomen.

VICE: Dat zijn nogal wat ezels.

Bianca: Acht heb ik er nu. Bij paarden zit er altijd wel een trut bij die de boel verziekt als je ze samen in een stal zet, maar bij ezels kan dat gewoon.

Het lijkt het Big Brother huis wel.

Ja, maar daar zat ik toch met redelijk saaie mensen. De ezels zijn minder saai. Al heb ik  in het jaar van de eerste Big Brother wel het leukste jaar van mijn leven beleefd. Ik was naïef en wilde in het huis leren hoe ik zonder privacy om zou gaan met een groep vreemden. Ik was daarvoor reclasseringsbeambte in de bajes en vroeg me af hoe het is te leven als de gevangenen. Toen gaf ik me op. Wist ik veel.

Waarom koos je ervoor om er na 43 dagen uit te gaan?

Gelukkig was ik niet zo populair bij het publiek, ik had echt geen kans om te winnen. Dat wist ik omdat mijn vrienden kort daarvoor een fles wodka over de schutting  hadden gegooid met een briefje eraan waarin ze schreven hoe het ervoor stond en hoe de buitenwereld mij zag. Toen er 10.000 gulden op tafel lag hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Ik wist dat er een leuk fetisj-feest aan zat te komen, Wasteland. Daar wilde ik naartoe met mijn vrienden.

Wasteland, wild!

Ja, ik vond dat toen een leuke scene, met dat latex enzo. Ik vind dat nu nog steeds interessant, maar het moederschap en de ezels laten het even niet toe.

Hoe kwam je op het idee om een ezelboerderij te starten?

Vier jaar geleden, aan de keukentafel met een fles wijn. Een vriendin zei “ezels, dat zijn nou echt leuke beesten”. Ik kende geen ezels, toen heb ik het één en ander uitgezocht en ben ik begonnen met wandeltochten voor toeristen. Inmiddels kunnen ook mensen met beperkingen hier terecht voor een natuurlijke dagbesteding met een persoonsgebonden budget. Ze kunnen bijvoorbeeld met de ezels knuffelen, ze verzorgen en met ze wandelen.

Wat is er zo speciaal aan ezels?

Ze lijken op mensen. Mensen komen ook niet zomaar in beweging, ezels ook niet. Die bewegen alleen als ze dat zelf willen. Ik weet niet of ezels een helende werking hebben, ik ben niet zweverig genoeg om daarin te geloven, maar voor mensen met  autisme of andere beperkingen kan de omgang met ezels heel goed zijn. Ze vergelijken het wel eens met zwemmen met dolfijnen. Boetsie is bijvoorbeeld favoriet onder de autisten.

Het knuffelen van Boetsie was leuk. Fantastisch, om eerlijk te zijn. Ik denk niet dat ik autistisch ben, al weet je dat nooit helemaal zeker, maar ik werd hier echt heel gelukkig van.

Dit is echt geweldig.

Snap je nu dat mensen hier blij van worden? Ezels trappen ook nooit he, dat zit niet in ze. Julia bijvoorbeeld, dat is ook zo’n schat. Als bezoekers in de wei willen liggen, kruipen ze altijd tegen Julia aan.

Julia en Ruud

Julia is de Ruud van de boerderij.

Haha, zo zou je het kunnen zeggen. Wat ook mooi is aan ezels, is dat je de mannetjes kunt castreren, maar ze het dan nog wel gewoon willen doen. Vito bespringt de vrouwtjes nog regelmatig en dat laten ze graag toe.

Vito en Bart

Zie je Bart en Sabine nog wel eens?

Nee, van seizoen 1 heb ik alleen met Karin nog contact, daar kon ik altijd leuk mee praten. Zij was niet het huisvrouwtje zoals ze geprofileerd werd, maar ook best een pittige dame.

Wie is het huisvrouwtje van deze stal?

Rafke, die is al wat ouder en kan mensen echt opfleuren. En Otto wordt echt een vaderfiguur. Hij is nog jong en nu al zo groot en wordt nog veel groter. Hij is favoriet onder ASS-patiënten, zoals mensen met het syndroom van Asperger.

Rafke en Karin

Ook Asperger is nog niet bij mij geconstateerd, maar een stevige pakkerd van Otto gaf mijn leven wat meer kleur.

Mis je de Big Brother-tijd nog wel eens?

Nee, helemaal niet. Ik ben nu pas echt back to basic en dat bevalt me goed. Binnenkort hoop ik zelfvoorzienend te zijn, dus dat we het regenwater opvangen en gebruiken en dingen eten die we zelf van het land halen. Ik ga af en toe nog naar een leuk feestje, maar het is zeker geen must meer.

Vond je het toen wel leuk om op te komen draven bij feestjes en televisieprogramma’s?

Iedereen komt toch zijn bed uit voor poen? Als ik daarvoor moest aanschuiven bij Tros Triviant, dan boeide me dat echt niet. Ik hoefde na 43 dagen Big Brother een jaar lang niet te werken, kon gratis naar ieder feest. Nu hoeft dat van mij niet meer. Soms ga ik naar het café in Kortgene, een dorp verderop. Daar heb ik dan een hele leuk avond, maar op Wasteland kom je mijniet meer tegen. Waarschijnlijk niet.

Bianca zoekt nog naar sponsoren voor haar nieuwe ezelproject De Buurderij, “zodat we de mooie activiteiten voort kunnen blijven zetten”. Via deze website of de Ezelhuis-Facebook kunnen geïnteresseerden contact met haar opnemen.