Drugs

Ik ben een moeder die kilo's wiet verkoopt en ik ben er trots op

“Je moet je wel goed kunnen focussen als je vooral met stonede mensen werkt.”
illustratie van vrouw met joint
Cathryn Virginia

In onze serie Hey, You Around? vragen we drugsdealers niet alleen wat ze verkopen en hoe hun baan eruitziet, maar ook hoe het met ze gaat.

De 48-jarige Kristi verkoopt cannabis sinds de jaren tachtig. Dat doet ze in New York, waar wiet illegaal is, en in Californië, waar het juist is toegestaan.

Hey, wat verkoop je precies? Biologische wiet die in Californië verbouwd is, het liefst op natuurlijke grond. Het wordt verzegeld, naar me toegestuurd en vervolgens verzenden we het door naar andere plekken over het hele land. Soms legaal, soms wat minder legaal.

Advertentie

Hoe ben je met drugs in aanraking gekomen? Toen ik in 1985 naar kostschool ging had ik nog nooit cannabis gezien. Ik had de geur weleens geroken in New York, en had een tante die er openlijk voor uitkwam dat ze rookte – totdat mijn moeder twaalf jaar geleden niet meer met haar sprak. Een van de andere eerstejaars kwam uit Santa Cruz, in Californië. Ze had een leuke familie, en haar oppas stuurde weleens cannabis van goede kwaliteit per post. De eerste cannabis die ik ooit rookte kwam dus uit Santa Cruz. Er zaten alleen meisjes op die school, dus het duurde niet lang voordat ik contact zocht met de jongens in de omgeving, om ze wat grammetjes te verkopen. Niet dat ik er verder veel geld aan wilde verdienen; het was gewoon een manier om aan wiet te komen zonder ervoor te hoeven betalen.

Hoelang verkoop je al wiet? Sinds 1987. Met veel klanten ben ik al bijna mijn hele leven bevriend. Vanaf het eerste moment dat ik wiet rookte in de brugklas, deed ik dat steeds meer, en kocht ik grotere hoeveelheden die ik aan mijn vrienden verkocht. Eigenlijk heb ik nooit voor mijn eigen cannabis betaald, ondanks dat ik sinds mijn veertiende ongeveer elke dag wel geblowd heb.

Waar verkoop je meestal? In ieder geval nooit vanuit huis, aangezien ik moeder ben. Je moet geen illegale dingen doen in je eigen huis. Dat zei Biggie Smalls al: “Don't shit in your own backyard.”

Hoe riskant is het nu om in wiet te dealen vergeleken met de jaren tachtig en negentig? In de late jaren tachtig en de vroege jaren negentig kwam het woord 'cannabis' nog nauwelijks voor in het alledaagse taalgebruik, zoals nu. Het was vooral gevaarlijk om in aanraking te komen met mensen die ook aan andere drugs zaten, en jouw naam konden noemen als ze gepakt zouden worden. Zelf ben ik in al die jaren maar één keer gearresteerd, toen ik het had uitgemaakt met een man die me mishandelde en die me vervolgens bij de politie aangaf.

Advertentie

Zolang er mensen in de bak belanden vanwege wiet, blijf ik erachter staan dat we geen belasting betalen – ik wil die opsluitingen niet financieren.

Je hebt steeds behoorlijk grote hoeveelheden wiet bij je. Ben je weleens bijna gepakt? Ik heb meerdere momenten gehad die wel een beetje spannend waren – een keer werd er bijvoorbeeld vijf kilo naar mijn vorige huuradres verscheept. Ik moest drie weken wachten voordat het naar mijn huidige adres zou worden verzonden, en was elke dag bang om gepakt te worden. Gelukkig kwam het uiteindelijk binnen. Ik heb wel een grote les geleerd: als ik per post verzend, doe ik dat tegenwoordig per kilo, maximaal.

Wie zijn je beste klanten? Vooral getalenteerde muzikanten en kunstenaars, en mensen die hun kinderen naar een privéschool sturen. Veel mensen uit onze gemeenschap moeten niet zoveel hebben van de negen-tot-vijf-mentaliteit, en en zorgen er zelf voor dat alle zaakjes op orde zijn. We werken graag samen en helpen elkaar, het is eigenlijk een grote hippiebende die biologisch voedsel eet en zich niks aantrekt van de maatschappij.

Zolang er mensen in de bak belanden vanwege wiet, blijf ik van mening dat wij geen belasting hoeven te betalen – ik wil die opsluitingen niet financieren. Ik heb nog nooit belasting betaald, en ik ben 48.

Ben je weleens opgelicht? Vaker dan ik zou willen toegeven. Mijn ergste ervaring was toen ik grote hoeveelheden cannabis vanuit Santa Cruz naar Bucks County in Pennsylvania bracht. Ik had een man ontmoet die op een boerderij woonde, een hele lieve moeder had en schitterend gitaar kon spelen. Hij kwam weleens 's nachts bij me thuis om voor me te spelen.

Advertentie

Ik had al snel het idee dat ik hem wel mijn cannabis kon laten verkopen, en dat zag hij ook wel zitten, waarop we besloten een festival te organiseren op zijn boerderij. We werden goede vrienden, kwamen op elkaars verjaardagen en gingen op vakantie met onze gezinnen.

Op een dag zouden we 30 kilo leveren, en was mijn contact uit Santa Cruz aangehouden in Pennsylvania. Mijn adres zat in de GPS, dus ik nam al mijn geld en overgebleven cannabis mee naar de boerderij van die vriend. Ik vroeg of hij mijn 20.000 euro wilde bewaren.

Hij ging akkoord, maar dat liep niet goed af. Hij dumpte zijn vrouw op het festival en ging ervandoor met een ander. Al mijn geld nam hij mee en ik heb er nooit iets van teruggezien.

Is het een beetje te doen om dit werk te combineren met je privéleven? Less is more, zeg ik altijd. Het merendeel van de cannabis die ik in mijn leven verkocht heb, was maar aan een paar mensen. Als mijn praatgrage ex-man wat vaker zijn mond had kunnen houden, had niemand geweten dat ik dit doe. Hij heeft het zelf ook jarenlang niet geweten. In de cannabiswereld, sowieso in veel illegale werelden, zijn relaties het grootste risico. Vooral als het uit is gegaan en je vriend of vriendin nogal wraakzuchtig is, en jullie bijvoorbeeld ruzie hebben over de voogdij.

Wat doe je verder als je geen wiet verkoopt? In mijn vrije tijd ben ik activist. Mensenrechten vind ik belangrijk. Ik heb me vaak ingezet voor mensen die in de bak zitten omdat ze wiet hebben verkocht. Soms lukt het om ze vrij te krijgen. Er is nog veel werk te verrichten om het gevangenissysteem te hervormen; sommige mensen zitten letterlijk hun leven lang vast omdat ze een plant hebben verkocht. De plant waar de regering nu miljarden aan verdient. Het is belangrijk dat we allemaal samenwerken en de gevangenen bevrijden. Ik geloof ook in de medicinale werking van biologische wiet, bijvoorbeeld om kanker, parkinson, MS, migraine en colitis mee te behandelen. Daarvoor doneer ik cannabis door het hele land.

Advertentie

Weet je familie dat je wiet verkoopt? Ja, het was altijd wel bekend, maar we hadden het er eerst nooit over. Mijn vader was er ook niet echt trots op. Maar dat is de afgelopen jaren erg veranderd, nu er meer wetenschappelijk bewijs is voor de genezende werking. Nu belt hij me op omdat hij er misschien in wil investeren, en ook zijn vrienden hebben interesse.

Wat vinden je vrienden ervan? Mijn vrienden vinden het wel vet dat er altijd meer dan genoeg wiet is als ze over de vloer komen. De biologische wiet die ik verbouw en de wietolie die ik maak, geef ik ook weleens weg aan vrienden en familie, en dat kunnen ze zeker waarderen.

Heb je ook weleens klanten waar je gek van wordt? Ik hou van mijn klanten. Wat ik niet zo leuk vind is wanneer mensen zeggen dat ze zullen betalen, maar dat vervolgens niet doen. Het is het niet waard om met mensen te werken waar je niet mee kunt communiceren.

Veel mensen denken dat het makkelijk is om cannabis te verkopen. Dat je gewoon even in de business kunt stappen en zo miljoenen kunt verdienen. Maar het is ook gewoon hard werken. Voordat je je eraan waagt moet je de rest van je leven goed op orde hebben. Je moet je goed kunnen focussen als je vooral met stonede mensen werkt, en mensen die denken dat ze precies weten wat ze aan het doen zijn, terwijl ze eigenlijk geen flauw benul hebben.

Ben je van plan dit nog lang te doen? Wat ik het leukst vind aan de cannabiswereld, is dat er zo snel zo veel verandert. Als je aan het groeien bent, doe je elke maand iets anders. Naarmate ik ouder word ben ik minder bezig met de verkoop en distributie, en meer meer met verbouwen en het maken van medicijnen. Het is eigenlijk net een normaal beroep, waarbij je steeds weer nieuwe stappen zet.

Succes, Kristi. En wees voorzichtig.

De naam van Kristi is aangepast en bekend bij de redactie.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK.