Deze Belgische designer verbetert de (mode)wereld met vegan sneakers

Meer over de klimaatcrisis lees je hier.

De mode-industrie is een van de meest vervuilende ter wereld. Als je de documentaire ‘The True Coast’ van Andrew Morgan hebt gezien of ook maar één kritisch artikel over de industrie hebt geleden, zou je je toch een beetje schuldig moeten voelen als je gaat shoppen bij de H&M. Velen onder ons zijn dan ook bewuster geworden in hun kledingkeuzes en veel merken en ontwerpers proberen ook op een meer milieuverantwoorde manier kleren te produceren. Mats Rombaut is zo iemand. Zijn veganistische sneakers zijn niet alleen in België een groot succes, maar ook bij Amerikaanse celebrities als Bella Hadid en Lil Nas X. We maakten gebruik van zijn korte verblijf in gent om iets met hem te gaan drinken in de wijnbar van zijn zus, waar ze ook biologische wijnen serveren.

Bekijk ook onze docu "Extinction Update".

VICE : Hey Mats! Je woont nu al 11 jaar in Parijs. Hoe voelt het om terug te zijn?
Mats : Ik ben eigenlijk nooit in Gent. Ik kom een keer om de drie maanden om mijn familie te zien en omdat mijn bedrijf officieel in België is gevestigd. Als ik hier kom, spreek ik niet echt af met andere mensen. Al mijn vrienden zijn in Parijs. Ik heb geen persoonlijk leven meer in België. Mijn leven is ook volledig veranderd. Ik studeerde economie en dat was een milieu waar ik absoluut van wilde ontsnappen. Daarom ben ik naar Barcelona gevlucht toen ik 19 was om mijn studies daar verder te zetten. Daarna ben ik direct naar Parijs gegaan omdat er in Barcelona geen serieuze mode-industrie is en er geen serieuze toekomst in die sector zat.

Was je al into fashion toen je nog in België woonde?
Ik denk dat ik al rond mijn 15de begon met uitdagende outfitkeuzes. Full looks in oranje bijvoorbeeld. Toen trok dat natuurlijk op niets. Pas op mijn 17de ben ik in aanraking gekomen met Belgische designers. Ik kom eigenlijk uit Zwijnaarde, een klein dorp in Oost-Vlaanderen, en toen ik begon uit te gaan in Antwerpen leerde ik veel fashion people kennen. Op dat moment was ik al geobsedeerd door Comme Des Garçons, Walter van Beirendonck enz. Mijn eerste designer piece heb ik gekocht toen ik 17 jaar was.

Ook Belgische designers dus. Waarom heb je dan geen mode gestudeerd in België?
Ik wou sowieso weg uit België. Ik wist niet goed wat ik exact wou doen, maar ik wist wel dat ik weg wou. En liefst naar de zon, naar Barcelona, omdat het leek alsof iedereen daar zichzelf kon zijn. En daar was ook een grotere music and fashion scene. Ik werd een beetje depressief in Gent.

Hoezo maakte België je depressief?
Er waren veel mensen die zeiden dat wat ik wilde onmogelijk was. Als zestienjarige was het mijn droom om bij Louis Vuitton te werken. Waarom? Dat weet ik niet, dat was gewoon heel luxe toen. En iedereen zag het ook als een droom en dacht dat ik ongelukkig ging worden als ik mijn dromen zou navolgen. Er was heel veel negativiteit. Maar opportuniteit is mijn drijfveer. Ik denk altijd dat alles mogelijk is. Die mentaliteit vond ik hier niet terug. Hier is het zo van: “Ja, doe maar economie en wees maar gewoon normaal.” Mijn ouders zagen mode niet als een echt beroep.

Nu woon je in Parijs, hoe is de mentaliteit daar?
De laatste tijd kom ik niet echt veel buiten omdat ik veel aan het werken ben voor mijn eigen merk en daarnaast ook nog voor andere merken. Ik ben dus heel vaak aan het reizen. Eigenlijk is Parijs een leuke stad om thuis te komen. Ik denk dat ik zo aangetrokken ben tot grote steden omdat je je daar tegenover niemand hoeft te verantwoorden. Je doet gewoon je eigen ding. In Parijs hoef je ook niet vriendelijk te zijn als je daar geen zin in hebt. Dat is niet negatief, maar meer oprecht. Als je iemand niet leuk vindt, ga je je ook niet forceren.

Je zei net dat je ook voor andere merken werkt. Welke zijn dat?
Ik werk voor Hugo Boss en het Chinese merk BOTH. Rombaut is eigenlijk maar de helft van mijn tijd. De rest zijn freelance jobs om mijn eigen werk te kunnen blijven doen.

Tot nu toe verdien je nog niet genoeg met je eigen merk?
Het verdient inderdaad niet genoeg; het heeft nooit genoeg verdiend. Daarom dat ik andere jobs moet doen. Maar het gaat nu ook wel beter en daarom heb ik ook meer plezier in mijn job. In het begin heb ik veel struggles gehad omdat ik niet veel verdiende. Maar dankzij die andere jobs kan ik meer focussen op mijn eigen merk. Ik heb nu bijvoorbeeld hoge hakken gemaakt, die net werden voorgesteld in Parijs. Vroeger zou ik dat niet gedurfd hebben omdat ik bang zou zijn dat het niet zou verkopen. Maar nu kan ik het mij permitteren om meer fun in mijn merk te steken. Daar ben ik erg blij om.

Je werkt dus voor andere brands die niet per se ecologisch zijn, hoe voelt dat?
Ik probeer wel hier en daar mijn eigen visie en ethiek toe te passen. In het begin was dat moeilijk, maar nu Rombaut succes krijgt, heb ik plotseling meer impact. Ik heb bijvoorbeeld voor BOTH een seizoen met 80% vegan schoenen ontworpen, en tien modellen waren zelfs volledig vegan, dus zonder leer. Bij Hugo Boss hebben ze schoenen gemaakt uit Pinatex, pineapple fiber. Ze willen ook meer ecologische materialen en processen toepassen. Maar ja, tegenwoordig wil elk bedrijf sustainable zijn, dus ik wil daar zeker geen credit voor nemen. Ik heb er toch een impact op gehad omdat ik er al 3 jaar werk en er constant over bezig ben. Ik heb het allemaal meegemaakt en het zien veranderen vanaf het begin. Het is nog altijd niet 100% ethisch want ze gebruiken nog steeds leer. Aan de andere kant heb ik ook geld nodig om een ethisch product mogelijk te maken met mijn eigen merk.

Je zei dat bijna elk bedrijf ecologisch wil zijn. Zou je zeggen dat het een trend is? Wat denk je van H&M dat een Conscious collectie produceert?
Een tijdje geleden heb ik een artikel gelezen over H&M. Daarin stond dat ze vier miljoen aan stock hadden dat ze niet weg kregen en dan hebben ze het maar gewoon verbrand. Veel van die bedrijven zijn in de handen van multinationals die enkel winst willen zien. Dus eigenlijk geeft niemand een fuck om onze planeet. Zeven jaar geleden was ik de enige, samen met een paar kleine hippiemerkjes en Stella McCartney, die er echt iets om gaven.

Grote bedrijven hebben vaak een klein ecologisch project gewoon voor hun imago. Die motivering is gewoonweg verkeerd. Als ze echt zo oprecht zijn, dan waren ze er al eerder mee bezig. Maar ik geloof echt wel in deze generatie die klimaatmarsen organiseert. Het is voor hen ook niet gemakkelijk om zo’n dure kledij te kopen en de kans dat ze sneller verleid zullen worden door merken als H&M is reëel. Daarom ga ik iets nieuws doen, niet zo high fashion. Ik wil graag iets doen dat nuttiger is. De schoenen die ik nu maak zijn vooral voor het imago, maar ik wil iets doen dat door meer mensen gedragen kan worden en biologisch afbreekbaar is.

Iets dat goedkoper is, dus?
Ja, daar ben ik nu mee bezig. All Stars zijn bijvoorbeeld vegan of makkelijk vegan te maken en kosten niet veel. Er zijn manieren om het betaalbaarder te maken. Bij Rombaut zijn de schoenen vooral duur omdat er heel weinig van gemaakt worden.

Je zus heeft een natuurlijke wijnbar en jij maakt vegan schoenen. Zijn jullie met die mindset opgegroeid?
Een beetje wel. Mijn zus is gewoon geïnteresseerd geraakt in natuurlijke wijn omdat ze dat lekkerder vond. Mijn familie was niet vegetarisch, maar mijn moeder is wel dokter dus die was altijd bezig met ons gezond op te voeden. We aten bijvoorbeeld wel vlees, maar het vlees kwam dan van een koe die we door iemand lieten slachten.

Wanneer ben je dan vegetarisch geworden?
Toen ik naar Parijs ben verhuisd op mijn 21ste, had ik een existentiële crisis. Ik bekeek docu’s over de klimaatcrisis en dat werd allemaal gelinkt aan de veeteelt. Ik ben toen meteen vegetarisch geworden en een jaar erna vegan. Het zou ideaal zijn als iedereen zo zou leven, maar het is voor mij ook moeilijk om 100% vegan te zijn. Ik ben constant aan het reizen en dan is het niet gemakkelijk om overal vegan opties te vinden. Maar het is belangrijk om je best te doen.

Weet je wie je klanten zijn? Denk je dat die meestal geïnteresseerd zijn in veganisme?
Ik denk dat maar 20% weet waar het over gaat en de rest kent het gewoon via Instagram of omdat het in goede winkels ligt. Ik zette vroeger nooit logo’s op mijn schoenen, maar nu zijn we dat beginnen doen omdat het noodzakelijk is om te verkopen. Mensen willen laten zien welk merk het is als ze zoveel geld uitgeven. En dat werkt.

Je krijgt wel veel aandacht in het buitenland en je schoenen worden gedragen door beroemde artiesten als Miley Cyrus en Lil Nas X. Wat maakt ze zo populair in de VS bijvoorbeeld?
Ik vind het jammer, maar die populariteit komt juist omdat die namen ze dragen. Sinds Bella Hadid de schoenen droeg, anderhalf jaar geleden, is de perceptie veranderd. Meer mensen zijn geïnteresseerd geraakt en het verkoopt nu ook veel beter.

Je product of design mag nog zodanig goed zijn, als je het niet op de juiste manier positioneert, komt het nooit van de grond. Ik moet er nog altijd op letten dat ik dat allemaal op een juiste manier doe. Onlangs zijn ook veel Belgische artiesten mijn schoenen beginnen te dragen, Warhola, Oscar and the Wolf, Damso, Dvtch Norris, Bazart.

Je bent ook erg actief op sociale media. Doe je dat zelf?
Ik heb dat vijf jaar aan een stuk allemaal zelf gedaan, maar nu niet meer. Wat ik ook niet meer zelf doe is de logistiek. Ik heb iemand die zich freelance bezighoudt met de pers, vier stagiaires en recent heb ik ook een assistent aangenomen. Ik heb nu iets meer tijd om andere dingen te doen. Ondertussen is Rombaut een soort designstudio geworden waarmee we ook voor andere merken werken.

Momenteel ben ik wel tevreden over waar ik sta en dat was ik vroeger bijvoorbeeld nooit. Dit is de eerste keer. Ik denk wel dat je snel lui kan worden van die tevredenheid dus ik hoop dat ik niet te lui zal worden om te experimenteren. Het blijft een evenwichtsoefening.

Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.