Ik hielp mensen een avondje met squirten

Hoewel ik in mijn leven welgeteld twee keer heb gesquirt, was ik afgelopen weekend een ware squirtconsulent. Tijdens Museumnacht had Mediamatic in Amsterdam het consultatiebureau ‘Femmes Fontaines’. Dit adviesbureau voor het vrouwelijke ejaculeren is onderdeel van het project van Isabelle Griffioen rond squirten. En ik werkte daar een avondje aan mee.

Isabelle studeerde eerder dit jaar aan de Willem de Kooning Academie af met Bed Girls. Op haar afstudeershow liet ze een roze kinderkamer zien, met daarin – naast de spullen die je in een kinderkamer verwacht – attributen waarmee ze het taboe rond masturberen wil doorbreken. Je vond er bijvoorbeeld de Pussy Periscope, een soort speelgoedmes om de vagina mee te bekijken, en de Squirt Sheet van absorberend materiaal waarmee een spuitend orgasme discreet opgeruimd kan worden. In de kamer speelt een video waarin je Isabelle aan de keukentafel met haar moeder en oma over masturberen ziet praten.

Tijd om me samen met een bont gezelschap medesquirters voor te bereiden op ongeveer zulke gesprekken, maar dan met wildvreemden. Tegenover mij zit belangenvertegenwoordiger voor sekswerkers Yvette Luhrs. Links van mij een jongedame bij wie je les kan volgen in pijpen en rechts van me een wetenschapsfilosoof met wie ik meteen verwikkeld raak in een gesprek over incontinentiezeiltjes en haar Womanizer – een schijnbaar geweldig speeltje voor de clitoris, dat ze me absoluut een keertje wil uitlenen. Ondertussen schuift een wat oudere mevrouw aan het uiteinde van de tafel mij haar praktische handboek voor lesbische seks toe.

Als we allemaal een vegan pizza achter de kiezen hebben, hijsen we ons in witte doktersjassen. Ik informeer op de valreep nog even naar in hoeverre squirt nou eigenlijk urine is. Het groepje squirters reageert verontwaardigd. Ze zijn het er unaniem over eens dat squirt zeer zeker geen urine is. Ze hebben het zelf immers vaak genoeg geroken, gezien en geproefd. Ik sluit zelf de urinetheorie niet helemaal uit, maar denk vooral: stel dat het wel urine is, wat boeit dat dan? Als jij of je vriendin ongelofelijk lekker klaarkomt met een paar spetters urine, lijkt me dat toch helemaal geen probleem?

We verplaatsen ons naar het consultatiebureau en ik installeer mezelf onder een van de klamboes die daar hangen. In deze intieme setting ga ik een avond lang mijn best doen om de vragen met gepaste ernst te beantwoorden. Want waar ik eerst nogal jolig deed over het feit dat ik deze dag squirt-consulent ben – “moet ik dit vermelden in mijn cv?” – leer ik al snel genoeg van Griffioen dat squirten een serieus zaakje is. Wij belichamen namelijk een avond lang een belangrijk tegengeluid jegens de taboesfeer die er nog altijd rondom squirten hangt. In landen als Groot-Brittannië en Australië is squirten zelfs verboden in de pornografie.

Zodra we de deuren van ons consultatiebureau opengooien, loopt het storm. In mijn hokje heb ik het één na het andere gesprek over squirttechnieken, het vrouwelijke ejaculaat in de praktijk en masturbatie. Sommigen bezoekers zijn zelfs vanuit andere steden gekomen om meer te leren over squirten. Ik heb een jong meisje op consult dat aangeeft geen orgasme te kunnen krijgen. Samen onderzoeken we waar dit aan zou kunnen liggen. Ze lijkt opgelucht als ze mijn tentje verlaat. Ook heb ik twee jongens van mijn leeftijd op consult die aangeven dat ze squirten echt geweldig vinden en willen weten hoe ze hun vriendinnen meer kunnen laten squirten. Ik druk ze op het hart dat veel vrouwen zich schamen voor hun eventuele squirt, en dat het dus handig is als ze communiceren dat ze het sexy vinden. Een oudere dame klopt aan voor algemene squirt-tips en het mysterie rondom haar onvindbare g-spot. Ook mijn fotograaf komt even langs om mij aan de tand te voelen over hoe ik nou precies masturbeer.

Ik krijg overigens ook genoeg niet squirtgerelateerde vragen voor mijn kiezen. Zoals bijvoorbeeld over overmatig rosbief tussen de benen, het kontvingeren van je vriend en standje 69 als je last hebt van winderigheid.

Als ik pauze heb, neem ik bij mijn kop koffie een squirtdessert van Louis Verlaan. Geserveerd op een schelp die oogt als een vulva staart een wit goedje mij verleidelijk aan. Ik lik de substantie van onder tot boven van de schelp af en laat mij verrassen door de substantie die de geur, textuur en smaak van vrouwelijk ejaculaat nabootsen. Dit idee kwam tot stand omdat in squirt fructose en glucose zit. En waar kan je dat nou beter voor gebruiken dan in een heerlijk toetje?

Terwijl ik nog even aan mijn schelp sabbel, kijk ik een documentaire van Olivier Jourdain over squirten in Rwanda en realiseer ik me wat een preuts land Nederland eigenlijk is. Hij kwam op het idee voor zijn film toen hij hoorde dat mannen in Rwanda ‘s ochtends trots hun matras te drogen zetten en elkaar aanmoedigen om zoveel mogelijk vocht uit hun vriendinnen te krijgen. Want anders dan in Australië en Engeland is vrouwelijke ejaculatie in Rwanda heel normaal. De documentaire Sacred Water laat zien dat vrouwen daar zelfs een dokter bezoeken als squirten niet lukt.

Om het rondje af te maken loop ik nog even naar boven en bekijk de video van Griffioen, waarin ze met haar moeder en oma openhartig praat over masturbatie. Als ik zie hoe boos Griffioen wordt als ze van haar oma hoort dat die nog nooit haar eigen vagina heeft bekeken – laat staan heeft aangeraakt – voel ik met haar mee. Hoe is het mogelijk dat vandaag de dag vrouwen nog steeds niet genieten van hun eigen seksualiteit?

Terwijl ik me laat vallen op het kinderbed in de installatie van Griffioen, besef ik dat ik echt niet kan wachten tot Griffioen haar Squirt Sheet – dat deken om te voorkomen dat het bed wordt nat gesquirt – in productie neemt. Er mag überhaupt wel wat vrijer gesquirt worden. Volgens Griffioen en heel Rwanda is het ook ontzettend goed voor een mens. Dus waar doen we moeilijk over?

Dit artikel is aangepast omdat er een eerdere versie de impressie kon wekken dat Louis Verlaan in zijn dessert squirt heeft verwerkt.