Tante Rikie reed met een brommer regelrecht de plomp in

In deze serie vragen we interessante mensen naar hun allersterkste verhaal. In deze aflevering het verhaal van Tante Rikie, festivaldirecteur van de Zwarte Cross.

"Ik word behoorlijk oud en mijn gezondheid is niet meer wat het geweest is. Daarom word ik altijd over de Zwarte Cross gedragen in een draagstoel. Ik heb acht, soms tien prachtige, gespierde mannen die me vier dagen lang over het hele terrein sjouwen.

In mijn Zwarte Cross-carrière heb ik, uiteraard, een heleboel gemotoriseerde voertuigen bestuurd. Dat ging niet altijd zoals ik wilde dat het zou gaan.

Een paar jaar geleden bijvoorbeeld, toen de Zwarte Cross een speciaal parcours met thema had opgezet: de zogeheten Nozem-rit. Nozems waren in de jaren vijftig en zestig stoere jeugd: ze droegen spijkerbroeken, leren jacks en vetkuiven. Ook reden ze altijd op een bepaald soort brommer, een Zündapp is daar een voorbeeld van. In lijn met het thema ‘Nozems’, bedachten we Nozem Oil: een smerig lekker drankje verpakt in een oliefles. Na het rijden met de brommers zou iedereen hun keel smeren met een glas Nozem.

Meestal doe ik niet mee met dat soort gekkigheid, maar ik was al op locatie, en opeens stond er ook een brommer voor mij klaar. Gijs Jolink en Hendrik Jan Lovink, de oprichters van Zwarte Cross, hadden dat geregeld. Ik wilde eigenlijk niet, maar ja… die brommer stond er nou eenmaal speciaal voor mij. Iedereen drong er natuurlijk op aan dat ik mee zou doen.

Ik besloot het dus maar eens te proberen. Ik deed de helm op, stapte op de brommer en begon te rijden. Langzaam maar zeker ging ik ietsje harder, en op een gegeven moment ging het eigenlijk hartstikke goed. Lekker vaart maken met de frisse wind in mijn gezicht – heerlijk vond ik het!

Maar toen zag ik een scherpe bocht steeds dichterbij komen. Achter die bocht – recht voor me, dus – was een brede sloot. Ik probeerde uit alle macht nog te remmen, maar dat lukte niet.

Dus toen… plons! Ik reed met een rotvaart regelrecht de plomp in.

Het was nogal wat. Ik had geen schrammen of pijn, maar alles was nat en ik zat onder de blubber en de kikkerdril. Ook had ik mijn lievelingsjas aan van de band Jovink en de Voederbietels. Nou, die was helemaal vies en doorweekt. Bovendien zoog het ding water op, waardoor ik wel wat kilo's zwaarder was.

Zelf kon ik er niet uit klimmen want het was zwaar met al die liters water in mijn jas. Bovendien was de sloot behoorlijk diep. De mensen die erbij waren, een man of tien, hebben toen een menselijke keten moeten maken, hand in hand. Zo hebben ze me er uiteindelijk uit kunnen trekken. Daarna hebben ze me maar in een busje gezet en naar huis gebracht – die brommer raakte ik niet meer aan, hoor. Thuis heb ik me maar gauw opgefrist en omgekleed, zodat ik er na afloop nog bij kon zijn om die fles Nozem Oil soldaat te maken.

Nu kan ik er natuurlijk wel om lachen. Maar ik ben er wel van geschrokken. En ik baal ervan dat ik me had laten overhalen voor zo’n ritje op de brommer. Dat laat ik uiteindelijk toch liever aan de stuntmannen en motorcrossers over.

Ik hou het dit jaar maar gewoon bij mijn draagstoel en mijn sterke dragers. Het wordt misschien zelfs extra comfortabel, want de mannen hebben aangeboden om er een extra voetsteuntje op te maken. Ik zou wel gek zijn als ik nog voor een ander vervoersmiddel zou kiezen."

De Zwarte Cross is 12, 13, 14 én 15 juli in Lichtenvoorde.

Knal vol gas het festivalseizoen in met VICE. Lees deze zomer alles over festivals op festivals.vice.com en volg VICE Festivals op Facebook.