Ray Fuego over zijn ambities als chef, champagne en huilen in de club

In Katerconversaties gaan we op katerontbijt met bekende Nederlanders om alles te weten te komen over hun katergeschiedenis en wat ze in hun mond stoppen in een poging zich weer oké te voelen.

Dit artikel verscheen in maart 2018 vlak voor Ray Fuego's optreden op SXSW.

Ray Fuego had best zijn brood als kok willen verdienen, maar het liep allemaal even anders. Dus nu ligt Fuego’s focus volledig op de muziek. Zo bracht de black skinhead begin dit jaar – na een heleboel samenwerkingen en EP’s – zijn eerste soloalbum Zwart uit. Een plaat vol emotionele ontlading en razernij. Ook begon hij vorige week met lesgeven op de Herman Brood Academie, waar hij andere jonge rappers op weg helpt door ze persoonlijk te coachen. En alsof dit allemaal nog niet genoeg is, treedt hij dit weekend ook nog eens op tijdens SXSW in Austin in de VS.

Toch is Fuego’s liefde voor de keuken nooit helemaal weggegaan en hij kan een goede maaltijd enorm waarderen. Zeker als hij met een brak hoofd wakker wordt. En brak is Fuego naar eigen zeggen dagelijks. In de hoop dat hij ons leven kan verrijken met zijn katerwijsheden, vroegen we de punk-rapper daarom naar zijn favoriete katerontbijt. Dat serveren ze bij Kessens, een lunchtent op de Rozengracht in Amsterdam waar Fuego ontzettend vaak komt sinds hij verslaafd raakte aan hun steak sandwich.

MUNCHIES: Hey Ray! Waarom is dit broodje jouw favoriete katerontbijt?
Ray Fuego: Een steak sandwich is één van mijn favoriete broodjes. Ik probeer niet al te veel vlees te eten. Maar met een kater voelt het toch alsof vlees me weer power geeft.

Waarom probeer je niet te veel vlees te eten?
Ik vind dat er balans moet zijn het leven. Waarom zou je alleen maar vlees eten, als je ook gewoon fucking lekkere groente-dishes hebt? En als ik kan helpen om de wereld niet naar de kanker te laten gaan, dan doe ik zoveel mogelijk mijn best om mijn part daarin te spelen.

Wat zit er allemaal op je broodje?
Een medium rare steak met Parmezaanse kaas erbovenop. Ook zit er smudgy spul bij, gemaakt van sjalotten. En die saus… Ik weet niet precies wat die saus is. Maar het is echt lekker.

Kom je hier altijd als je een kater hebt?
Als ik echt heel slecht ga, dan kook ik liever zelf. Ik lig dan eerst heel lang in bed… Maar op een gegeven moment dwingt mijn honger me om iets te gaan doen. Dan ga ik met het laatste beetje kracht dat ik nog in me heb naar de markt, en zoek ik allemaal lekkere dingen uit.

Wat is jouw signature dish?
Okra stew. Dat is een soort slijmerige groente… Maar dat kan ik echt heel goed maken.

Hoe heb je geleerd om zo goed te koken?
Ik ging altijd bij m'n moeder in de keuken staan om mee te kijken als ze ging koken. Ik wilde eigenlijk ook van jongs af aan kok worden. Maar die opleiding was te duur, dus ik heb het nooit gedaan. Maar als ik kok was geworden, dan zou ik misschien niet eens muziek maken.

Welke muziek zet jij aan als je met een kater staat te koken?
Laurel Aitken. Dat is een ska-artiest, en zijn muziek is echt heel satisfactory. Niet te pussy, maar ook niet te heftig. Het is gewoon lekker rebelse muziek. Dan krijg ik weer zin om op te staan, en tegen mezelf te zeggen: wees geen pussy, ga naar buiten en ga iets doen.

Wanneer had je voor het laatst een gigantische kater?
Een paar weken geleden ging ik echt heel slecht. Ik was toen pas rond twee uur ‘s middags gaan slapen. Toen ik weer wakker werd, ontplofte mijn hoofd gewoon. Ik bestelde een pizza, at twee slices, en ging over m’n nek. Echt een verspilling van pizza, man.

Oei. Wat had je die avond gedaan?
Ik was van feest naar feest en van after naar andere after gegaan. Dat is hoe het altijd gaat. Dat is the life. The life that we choose. Ik zou het niet ruilen – voor geen goud – maar ik wil wel proberen om minder uit te gaan.

Waarom?
Ik wil gewoon rijk worden.

En dat kan alleen als je minder uit gaat?
Dat kan alleen als ik gefocust ben. Uitgaan is een afleiding. Uitgaan, drank, drugs en vrouwen.

Je teksten gaan daar natuurlijk wel veel over. Geeft uitgaan je ook inspiratie?
Het is geen inspiratie meer als je het letterlijk elke dag doet. Elke dag drank, elke dag drugs, elke dag vrouwelijke aandacht… Op een gegeven moment lijkt het een beetje alsof je ernaar op zoek bent. Het zou juist spontaan moeten gebeuren.

Je moet nu weer veel optreden om je nieuwe album te promoten. Lukt het dan wel om minder uit te gaan?
Ik ben eigenlijk best wel volwassen op dat gebied. Als ik weet dat ik een belangrijk optreden heb, dan party ik wel, maar niet zoals ik normaal gesproken zou doen. Ik drink natuurlijk altijd wel een beetje, en ik hou er ook wel van om overal een beetje stennis te schoppen. Maar als ik moet optreden, dan doe ik dat niet belachelijk veel. Ik zou dan bijvoorbeeld niet blijven feesten tot twee uur in de middag. Dan ga ik wel op tijd naar huis, om één of twee uur in de nacht, en probeer ik zoveel mogelijk slaap te pakken en genoeg water te drinken.

Drink je ook als je het podium op moet?
Nee, dan gebruik ik niets. Geen drugs, geen drank, niks. Want als ik dronken ben, dan heb ik minder controle over mijn stem, en ben ik wat roekelozer. Ik wil liever in full control zijn over mijn lichaam als ik op het podium sta. Ik heb wel eens dronken opgetreden, maar dat vond ik niet chill. Ik heb ook wel eens opgetreden op drugs, en dat vond ik ook niet chill. Dus ik sta echt liever nuchter op zo’n podium.

Welke drank zet jij eigenlijk op je rider?
Champagne van Moët of Veuve. Want na het optreden ga ik wel drinken, en dan word ik meestal echt ladderzat.

Waar komt jouw liefde voor champagne vandaan?
Ik ga heel vaak naar expo’s, naar kunst kijken en dat soort dingen. En ik zag altijd op tv dat mensen op die evenementen hele nette kleding aan hebben, en dan met champagne in hun handen staan. Echt bourgeois, en ik vond dat er best stylish uitzien. Daarna werd ik een keer heel erg dronken van champagne. Toen dacht ik: oké, ik ben verliefd.

Hoe ben jij als je ladderzat bent?
Het ligt er een beetje aan met welk doel ik ga drinken. Als ik ga drinken omdat ik me kut voel, dan word ik heel agressief. Als ik ga drinken voor de fun, dan ben ik wel gezellig en ga ik met iedereen praten. Dan is iedereen mijn vriend. Maar ik heb ook wel eens gehuild hoor, in de club.

Waarom moest je huilen?
Ik was toen fucking depressief, en wilde heel graag bij mijn vriendin zijn. Zij woont in Londen, en ik in Amsterdam, en we waren allebei te druk om bij elkaar te zijn. Ik stond in de hoek van een rokersruimte een sigaret te roken, toen er een liedje van Drake op kwam. Ik haatte dat nummer eerst, maar omdat zij het letterlijk elke dag opzette, ging ik het op een gegeven moment wel chill vinden. En opeens kreeg ik een mental breakdown. Ik ging gewoon janken – maar wel best subtiel. Er liepen tranen over mijn wangen, terwijl ik mijn sigaret heel casual door bleef roken. Na een tijdje kon ik er ook wel een beetje de fun van inzien, alsof ze daar toch wel met me was.

Als je jouw kater zou moeten vergelijken met een liedje, welke zou je dan kiezen?
Mag het ook een film zijn?

Ja hoor.
Een dramafilm. Maar wat ik dus altijd heb met films, is dat ik titels vergeet, dus ik weet niet welke.

Zijn je katers dan zo dramatisch?
Ja. Ik ben zelf ook dramatisch, hoor. Maar ik vind dat wel mooi. Ik zeg ook altijd tegen mijn vrienden dat m’n leven op een dramafilm lijkt, omdat ik altijd zoveel gekke shit meemaak. Dus een film, waar ik de regisseur en schrijver van ben. Als ik in een depressie zit, dan voelt het altijd een beetje alsof ik middenin mijn verhaal stop. Dus ik moet het afschrijven, om op de een of andere manier toch die satisfaction te krijgen. Ik zou ook niet m’n broodje half op kunnen eten als ik fucking veel honger heb.

Heb je nog een wijze katertip voor de mensen die dit stuk lezen?
Don’t be a bitch. Als je een gekke kater hebt gekregen door Red Label, of whatever, dan moet je daar weer een shot van drinken. Het helpt om weer een shot drank te nemen. Dat laat je maag denken dat je weer aan het doordrinken bent. Aai dus de hond die je heeft gebeten.

Dankjewel, Ray!