Het verhaal van de Roemeen die Badr Hari wil slopen

In de Roemeense hoofdstad Boekarest traint de laatste tijd een reus van een man in stilte. Hij denkt maar aan één ding: Badr Hari klappen geven. Benjamin Adegbuyi zou eigenlijk op 20 juni tegenover Hari staan, in een ongetwijfeld uitverkocht Ahoy. Maar door het coronavirus werd er een streep door het evenement gezet. Nu wacht Adegbuyi af in Roemenië. Als het aan hem ligt, wordt er zo snel mogelijk een nieuwe datum voor de partij geprikt.

Adegbuyi werd in 1985 geboren in de Roemeense regio Transsylvanië. Al snel bleek hij goed te kunnen kickboksen en verhuisde naar Boekarest. Daar groeide hij uit tot een kickbokser van wereldniveau. Hij stond tegenover flink wat toppers, van Rico Verhoeven tot Hesdy Gerges en van Jairzinho Rozenstruik tot Jamal Ben Saddik. We belden hem op, om erachter te komen hoe Adegbuyi de coronacrisis doormaakt, en hoe hij zich nu voelt over de partij tegen Hari.

VICE Sports: Ha Benny, hoe beleef jij de coronacrisis in Boekarest?
Benjamin Adegbuyi: Het gaat nu oké. We moesten tweeënhalve maand in lockdown, maar nu gaat alles weer open. Begin dit jaar ben ik met mijn gezin naar een nieuw appartement in Boekarest verhuisd, dat kwam wel goed uit.

Hoe heb je jezelf vermaakt toen de sportscholen dicht waren?
Ik heb een paar vrienden die professioneel coureur zijn in rally’s. Af en toe ga ik met hen de racebaan op. Ik hou van de adrenaline die je krijgt van racen. Ik zit dan trouwens alleen in de bijrijdersstoel hoor. Zij rijden, ik zit er gillend naast. De eerste keer scheet ik in mijn broek, omdat we met 200 kilometer per uur door een bocht gingen. ‘Dit gaan we niet redden!’, riep ik. Ik dacht dat we over de kop zouden vliegen. Maar het zijn profs, dus het ging goed.

Je zou op 20 juni tegen Badr Hari vechten. Hoe hard baalde je toen die partij werd afgelast?
Ik baalde enorm, maar gelukkig was ik nog niet zo ver in mijn voorbereiding toen het werd afgeblazen. Ik was eind februari in Nederland voor de aankondiging van het gevecht tegen Badr. Daarna vloog ik terug naar Roemenië om aan de voorbereiding van dik drie maanden te beginnen. Niet veel later brak de pandemie uit. Er was nog veel werk aan de winkel, maar als ze nu een nieuwe datum bekend maken, heb ik mijn plan al klaar. De gyms in Roemenië zijn sinds kort weer open en ik train nu dagelijks om in vorm te blijven. In zijn laatste gevecht, tegen Rico Verhoeven, heeft Badr laten zien dat hij nog steeds kan vechten. Het gevecht is voor mij een goede kans om de wereld te laten zien dat ik een van de besten ben.

Onlangs werd bekend dat Glory door de coronacrisis in de financiële problemen is gekomen. De laatste tijd zijn aardig wat vechters van Glory overgestapt naar One, de Aziatische bond. Ben jij ook door hen benaderd?
Nee, en ik heb nog een contract bij Glory. In mijn ogen is Glory de grootste kickboksorganisatie ter wereld, groter dan One. Ik blijf voorlopig bij Glory. Ik heb de geruchten over financiële problemen gehoord, maar volgens mij zijn het gewoon geruchten. Ik vertrouw op de organisatie en denk dat ze snel met nieuws gaan komen over nieuwe gevechten.

De trainer van Badr Hari, Mike Passenier, gaf een paar maanden terug een interview aan Roemeense media. Daarin lachte hij jou uit. Wat vond je daarvan?
Haha, ja, ik zag het. Weet je, zij weten dat ik een moeilijk gevecht voor ze word. Ze kunnen het zo spelen, ze kunnen lachen. Hij moest erom lachen dat ik van Jamal Ben Saddik had verloren in de finale van het heavyweight-toernooi van Glory. Maar Badr heeft ook vaak genoeg verloren, ik weet niet eens hoe vaak. Ja, ik ben KO geslagen door Jamal Ben Saddik. Maar Badr Hari gaf op tegen Rico Verhoeven, omdat hij een quitter is. Dus ze hebben niks te lachen.

Je hebt zelf ook twee keer tegen Rico Verhoeven gevochten en twee keer verloren. Sindsdien ben je met Verhoeven gaan trainen en zijn jullie zelfs vrienden geworden. Hoe heeft die relatie zich ontwikkeld?
Ik ben bij die gym, Superpro, gaan trainen omdat trainer Dennis Krauweel een mooie mentor voor mij kon worden, en Rico is gewoon een aardige gozer. We zijn nu trainingspartners en vrienden. Maar ik wil zeker kampioen worden, wat Rico nu is. Kijk, als ik Badr Hari heb verslagen, wil ik honderd procent voor die titel vechten. Rico en ik kunnen prima vechten en vrienden blijven. Als je openminded bent is het niet erg om vrienden te zijn met iemand die je moet slopen.

Dus je zou er geen problemen mee hebben om Rico een pak slaag te geven?
Haha, klopt. Het is heel simpel: we willen allebei de beste zijn, en als we allebei blijven winnen, zullen we vroeg of laat weer tegen elkaar moeten vechten. Maar er is daarvoor nog een lange weg te gaan. Ik denk nu niet aan Rico. Er staat iemand anders in mijn weg.

Ik ben ook benieuwd naar jouw mening over Jairzinho Rozenstruik. Hij is afgelopen jaar doorgebroken in de UFC. Daarvoor heb jij twee keer een kickbokspartij tegen hem gevochten. Jullie wonnen allebei een keer. Wil je Rozenstruik niet heel graag nog eens treffen in de ring?
Man, weet je, ik heb hem gevolgd in de UFC. Ik denk dat Jairzinho het daar heel goed heeft gedaan. Een paar jaar geleden dacht ik er ook aan om MMA te gaan doen, ik heb er zelfs een paar trainingen in gedaan. Maar ik denk dat kickboksen beter bij me past. Het grapplen en worstelen van de MMA, dat is niks voor mij. Ik denk nog steeds dat ik Jairzinho in elkaar zou kunnen trappen, maar als dat gebeurt, zou het in het kickboksen moeten zijn.

Wat is eigenlijk de achtergrond van jouw familie in Roemenië?
Mijn vader komt uit Nigeria en is decaan bij een Nigeriaanse universiteit. Hij heeft mijn moeder, een Roemeense, leren kennen toen hij een tijdje aan de universiteit van Cluj studeerde. Later zijn ze gescheiden. Mijn moeder is hertrouwd, woont nu in Duitsland en werkt voor een multinational. Mijn vader en ik spreken elkaar nog vaak. Ik wil graag eens naar Nigeria gaan om mijn familie daar te zien, maar ik heb het te druk gehad met het kickboksen. De laatste keer dat ik er was, was 28 jaar geleden. Ik herinner me er nauwelijks wat van.

De afgelopen tijd zijn er, sinds de dood van George Floyd, wereldwijd demonstraties tegen discriminatie gehouden. Heb jij als zwarte kickbokser last gehad van discriminatie in de sport?
In de sport nooit, omdat we altijd vechters uit verschillende culturen hebben, met verschillende kleuren. Van Brazilië tot Suriname, van Roemenië tot Rusland. Maar buiten de sport heb je af en toe wel idioten. Kijk, twintig jaar geleden waren mijn zus en ik de enige zwarte kinderen in de stad waar we opgroeiden. Maar ik heb dat nooit als moeilijk ervaren. Ja, soms scholden kinderen me uit. Maar kinderen snappen er niks van, dus dat vond ik nooit een probleem. Nu ben ik een bekend persoon in Roemenië, dus heb ik dat probleem sowieso niet meer. Op het internet heb je wel wat idioten die haten, maar die heb je overal wel. Ik let er niet op.

Hoe ga je Badr verslaan, als je hem uiteindelijk ontmoet in de ring?
Ik weet hoe ik hem moet verslaan. Ondanks dat hij heel getalenteerd is, heeft hij de laatste tijd laten zien dat hij breekbaar is. Ik ben een harde gast: ik breek niet en ik stop niet. Daar denk ik niet eens aan. Ik denk dat ik harder ben. Ik zal vol vooruit vechten, dat zal hij niet verwachten. Hij zal verwachten dat ik bang zal zijn en hem zal respecteren. Ik denk dat hij me onderschat. Hij gaat verrast worden.