Hoe goed is AI-gegenereerde muziek?

AI-gegenereerde muziek is overal. Computers laten onze wildste cover-dromen uitkomen, geven ons een reünie van Oasis en wagen zelfs een poging om volledige nummers te schrijven en zo hun meest innerlijke enen en nullen te uiten. Maar terwijl je door het moeras van AI-gegenereerde deuntjes waadt, vraag je je misschien af: is iets ervan eigenlijk een beetje goed? Me houdende aan de grondregel dat alle muziek ofwel slecht, prima, goed of geweldig kan zijn, paste ik, een daadwerkelijke muziekcriticus (serieus), mijn verfijnde kritische vermogens toe om daarachter te komen.

Dit couplet ging viral, omdat het verbazingwekkend is hoezeer het klinkt alsof Kanye daadwerkelijk even langs is gekomen en zo’n acht seconden heeft besteed aan het opnemen van deze klungelige tekst. Wat er eigenlijk is gebeurd is dat Roberto Nickson een Kanye-achtige backing track vond, een couplet schreef, het opvoerde en vervolgens AI gebruikte om zijn stem in die van Kanye te veranderen. Wat het weggeeft is de tekst: het mist Ye’s verve, vurigheid of casual antisemitisme. Kanye mag dan wel niet de meest behendige rapper zijn, maar dit is zwoegend en lomp vergeleken met wat de man zelf zou uitkramen. Het is echter nog steeds beter dan wat er de laatste tijd uit Kanye’s echte mond is gekomen, dus ik neem het voor lief. 

Oordeel: Prima

Dit is nog zo’n nummer dat is geschreven door een mens maar is opgevoerd door AI. Drakes stem moet vrij makkelijk te genereren zijn voor een AI aangezien hij überhaupt klinkt alsof hij door een computer is geprogrammeerd. Dit nummer slaat de spijker op zijn kop, hoewel je wel kunt horen dat het geen echte menselijke stem is aan de manier waarop het moeite heeft met het woord “Bieber”. De computers hebben de leegte-achter-de-ogen performance van beide artiesten hier omarmd, maar de AI van The Weeknd heeft niet elk weekend van de afgelopen tien jaar coke gedaan uit de kontgaten van supermodellen, en, tja, dat merk je – hij klinkt een beetje te kwiek. 

Toegegeven, het pianoriedeltje is leuk en de dikke vette beat geeft me flashback naar 2013. Wat betreft teksten is “I got my heart on my sleeve with a knife in my back” een zeer Drake-achtige lyric, en The Weeknds algemene irritatie jegens het bestaan van vrouwen klinkt ook wel adequaat. Ik vind gewoon dat allebei deze gozers hun AI-gegenereerde mond over Selena Gomez moeten houden. Verder wel een hard nummer. 

Oordeel: Goed

Hier te beluisteren.

Het is een beetje overdreven om dit een lied te noemen. Of muziek. Of überhaupt een soort geluid dat door het menselijk oor kan worden ontleed. De poging van de AI om “pop in de stijl van Britney Spears” te maken klinkt als de poging van een hagedis om Engels te praten, over het geluid van een dementerende bosnimf die een afvallige kermis bijwoont. En daar de slechtst mogelijke versie van. Het probleem met proberen een Britney-nummer met AI te genereren is dat eigenlijk geen enkel Britney-nummer zoals het andere klinkt. Zelfs haar stem verandert van nummer tot nummer, wat waarschijnlijk ook de reden is waarom deze duivelse computer er geen touw aan vast kan knopen.

Oordeel: Verschrikkelijke nachtmerrie (slecht)

Dit “Nirvana”-nummer is andersom in elkaar gezet: de zang wordt gedaan door een Kurt Cobain-imitator, maar al het andere is door AI gemaakt. Het is angstaanjagend goed: als je me zou vertellen dat Dave Grohl dit heeft gevonden terwijl hij zijn zolder aan het opruimen was, zou ik je op je woord geloven. Het slaat de spijker op zijn kop met Nirvana’s stil-stil-LUID-nummerstructuur, de roestige getokkelde intro-riff en de enorme, gepijnigde refreinen. “Drowned In The Sun” is ook zo’n heerlijke grungy songtitel, en volgens mij is het teken van een goeie Nirvana-lyric of je het wel of niet in je emotionele dagboek zou schrijven: “I've got my hands right now in every wound/I’ve been here before but not with you/I still got some pain but it’s over now/The sun shines on you but I don’t know how” – dat wordt een ‘ja’ voor mij. 

Oordeel: Goed

Aan dit nummer zit niet heel veel AI-input vast. Een echte band – Breezer – schreef een paar nummers in de stijl van Oasis, nam die op, en gebruikte vervolgens AI om Liam’s stem over die van hun zanger te zetten. Er is een half uur aan materiaal van dit spul, dus vergeef me dat ik niet alles heb beluisterd. De band en de computer hebben samen het gevoel dat ik altijd van Oasis krijg perfect opgeroepen: een volwassen man die 30 minuten lang over iets onverstaanbaars aan het zeuren is. 

Het AI-element is zeker indrukwekkend, zo lang je maar niet goed genoeg luistert: je kunt wel horen dat het niet Liam Gallagher is, maar vooral omdat het daadwerkelijk zingen is en niet gewoon een beetje Manchesters in de buurt van een microfoon staan schreeuwen (dat gezegd hebbende had de manier waarop hij “sen-say-tiaaaaan” zegt niet beter gekund). De muziek is erg Oasis, met name “Alright”, wat na zo’n zeveneneenhalve minuut begint: vanaf dat punt begon ik er echt in te geloven en filosofisch te worden. Wat is AI, behalve een computer die een hoop inputs analyseert en iets dat erop lijkt uitpompt? En wat is nostalgie, behalve mensen die hetzelfde doen?

Oordeel: prima

Als iemand AI-muziek volledig zou omarmen dan was het Grimes wel. Het langvingerige wezen heeft haar eigen AI-software (Elf.Tech) uitgebracht zodat gebruikers hun eigen zang kunnen uploaden en die naar haar stem kunnen omzetten. Ze biedt ook 50/50 royalty’s aan op nummers die een commerciële release krijgen, wat best wel snugger is, aangezien het eigenlijk gratis geld voor Grimes is. Het nadeel is natuurlijk dat iemand wat dan ook kan uploaden, en laat me je vertellen, dat hebben ze ook gedaan. “In Another Life” is een van de weinige oprecht goeie nummers – het klinkt als Grimes in haar Visions-era. Maar de vraag is: waarom zouden we Grimes AI gebruiken om een nummer te maken dat als een Grimes-nummer klinkt als we Grimes daar al voor hebben?

Oordeel: Goed

Taylor Swift – ‘Sex in My Room’

Mensen hebben AI vooral gebruikt om Taylor vieze woorden te laten zeggen en Kim Kardashian af te zeiken als onderdeel van een jaren oude beef. “Sex in My Room” is opvallend omdat het een daadwerkelijk lied is, maar het is wel erg slecht. Het is vermoedelijk geschreven door iemand die gewoon Taylors stem eroverheen heeft ge-AI’d, probeert vijf jaar na diens hoogtepunt iets met tropical house te doen, en klinkt meer als een Charli XCX-eerbetoon dan een Taylor Swift-nepper. Dus, denk ik, kudo’s aan degene die dit in elkaar heeft geflanst voor het maken van iets dat Taylor nooit zelf zou maken, maar… misschien is er ook een reden dat ze dat niet heeft gedaan. 

De nummers die AI zelf heeft geschreven zijn degenen die aan de tegengestelde uiteinden van het scorespectrum zitten. Computers zijn duidelijk net zo divers en absurd als mensen dat zijn, zelfs als geen enkel AI-gegenereerd nummer met “geweldig” is beoordeeld. Hoewel de kwaliteit van deze nummers, gebaseerd op de kwaliteit van het materiaal dat de makers aan de AI voerden, vrij solide was, is het enige wat we met zekerheid kunnen zeggen dat deze technologie alleen maar beter gaat worden. Over een jaartje zullen deze machines alles hebben geleerd wat ze moeten weten om een volledig nieuwe muziekindustrie te creëren: zullen de hoge piefen aan de top besluiten dat ze simpelweg geen popsterren, schrijvers of producers meer nodig hebben om geld binnen te harken? We moeten op zijn minst ‘s nachts de Britney-nachtmerrienummers op herhaalstand bij hun slaapkamerraam afspelen.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.