FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Are We Still Your Friends? Een blik op EDM-films

Wie zit er te wachten op een thriller over de voortijdige zaadlozing van een dubstepproducer?

Zac Efron was bij de première van We Are Your Friends heel duidelijk tegen Variety. De ster en grootste publiekstrekker van de film wilde echt geloven dat deze film de nieuwe Saturday Night Fever zou worden, alleen dan "voor deze generatie, en met elektronische muziek."

Gezien de kritische reacties van het publiek, is de kans klein dat dit gaat gebeuren. Zoals THUMP al schreef, heeft We Are Your Friends een van de slechtste openingsweekenden ooit.

Advertentie

Misschien heeft de flop te maken met timing. We gingen juist het post-EDM tijdperk in toen de film uitkwam. Zelfs Pasquale Rotella, de baas van concertorganisator Insomniac, erkende tijdens de EDMBiz-conferentie eerder dit jaar dat er een trend gaande is tegen commerciële dancemuziek – het soort dat galmt door de VIP-clubs in We Are Your Friends. Ondanks dat Calvin Harris in 2014 zes miljoen dollar meer verdiende dan Jay-Z, en megaclubs in Las Vegas nog steeds miljoenen dollars binnenkrijgen, zoekt een groeiende groep fans, dj's en promotors naar dingen die kleinschaliger, dieper en meer underground zijn.

Jeff Rabhan, de baas van het Clive Davis Institute of Recorded Music in New York, denkt dat de Hollywoodbazen te laat zijn. "Hollywood," zegt Rabhan, "is meestal te sloom met vette muziek."

Dat wil niet zeggen dat Hollywood EDM nog niet eerder had ontdekt. Er was een klein aantal low-budget films in de jaren negentig, zoals het Britse Human Traffic, Circuit, A Midsummer Night's Rave, Groove en It's All Gone Pete Tong. Maar er is een groot verschil tussen een low-budget film en een enorme studiorelease zoals We Are Your Friends.

Zelfs al hebben Amerika en Las Vegas EDM omarmd, de stroming wordt nog steeds geassocieerd met drugsgebruik, en kan niet helemaal 'schoon' worden genoemd. "Net als disco werd geassocieerd met de gayscene, wordt EDM geassocieerd met drugscultuur," zei Rabhan. "Net als rock 'n roll in de jaren vijftig, wordt het gezien als gevaarlijke muziek, die je kinderen probeert te verleiden."

Advertentie

"EDM is mainstream genoeg om herkenbaar te zijn, maar heeft ook nog iets nieuws en gevaarlijks," aldus Robert Fink, muziekleraar aan UCLA's Herb Alpert School of Music in Los Angeles. "Het is veilig en bekend genoeg, maar voelt nog steeds aan als een subcultuur. Niet in het echte leven, maar in Hollywood."

De riedel nieuwe films laat de blije kant van EDM zien, met projecten als de comedy van Diplo over een jongen die Diplo nabootst. Will Ferrell is bezig met I'm In Love With the DJ, een comedy over drie vrouwen die naar Spanje reizen om hun favoriete dj te volgen. Dan is er nog de serie Higher op HBO – ook een comedy, geschreven door Irvine Welsh van Trainspotting, met onder andere Calvin Harris en Will Ferrell.

Aan de edgy kant vermijdt Hollywood drugs ten gunste van intrige. In Spinback, van Lionsgate, infiltreert een veteraan uit Afghanistan in de wereld van EDM nadat zijn broer, een bekende dj, wordt vermoord. Dead Spy Running van Warner Bros. – gebaseerd op een boekenreeks – gaat over een jonge dj die samen met een knappe geheim agent zijn vaders dood wreekt en een enorme terroristische aanslag voorkomt.

DJ Tatiana

Het is interessant dat een dj zo'n belangrijke rol speelt in deze films. Twee nieuwe biografische films zijn gebaseerd op echte dj's met toffe verhalen. Eentje, van Warner Bros., gaat over Tatiana, een dj die zich als man verkleed om geaccepteerd te worden. De ander heet The Warehouse, en is een ode aan het leven van Frankie Knuckles en zijn rol in het succes van housemuziek.

Advertentie

Een scene van Enter the Dangerous Mind

Dan is er nog Enter the Dangerous Mind, een thriller over een dubstepproducer die krankzinnig wordt nadat hij een keer te vlug klaarkomt tijdens seks met een date. Grote verrassing: de film flopte

De critici waren enthousiaster over Eden, een Franse film over een dj in de begintijd van French Touch. Helaas onderging Eden hetzelfde lot als meest van dit soort films – enkel te zien in een handjevol filmhuizen in grote steden.

Ondanks dat vrijwel iedereen deze films compleet negeert, gaat Hollywood door met dit soort films produceren, met een simpele reden: wanhoop.

In de tussentijd, als het publiek EDM wel omarmt, betekent het misschien dat we over een paar jaar aangewezen zijn op films als Rikki and the Flash en de nieuwe tv-show van Dennis O'Leary Sex&Drugs&Rock&Roll, waar rockers op leeftijd klagen over de kutmuziek waar hun kinderen naar luisteren?