Het duurt 31 uur om deze hotdog te maken

"Hoeveel condoomgrapjes heb je moeten doorstaan tijdens het worstmaken?"

Acteur en worstmaker Adam Gertler staat tegenover me in de keuken van DogHaus, een hotdogrestaurant. Hij pompt voorzichtig het gemalen vlees door de worstenvuller, terwijl de op een condoom lijkende lamsdarm steeds langer en voller raakt. Het vlees en bloed spettert in het rond.

"Oh het is gekkenwerk," zegt Gertler met een stalen gezicht. "Zowat niemand onder de vijftig maakt nog zijn eigen worsten. Het is ook geen goeie ijsbreker voor de meisjes."

Ik ben uitgenodigd om zijn specialiteit, de Little Leaguer Haus Dog gemaakt te zien worden. Het is een beest van een hotdog, het prepareren duurt ongeveer 31 uur, 4 minuten en 37 seconden. Ik ben geboren en getogen in Los Angeles en daar weten we alles van hamburgers, patat en hotdogs. Maar de creatie van Adam is iets heel anders: deze hotdog bevat welgeteld 22 ingrediënten en een mix van 18 kruiden. "De combinatie van kruiden en ingrediënten lijkt op wat je gebruikt bij het inleggen van bijvoorbeeld augurken, of bij het maken van pastrami," vertelt Gertler me terwijl hij de kruiden laat zien en ruiken.

Het dollen en grapjes maken stopt wanneer er een nieuwe darm op de vuller gezet moet worden. "Dit is het spannende gedeelte, het scheurt namelijk heel makkelijk. Doorzichtige dingen moeten niet scheuren, dan heb je een probleem." De puberale grapjes en dubbelzinnige opmerkingen hadden de hele dag door kunnen gaan, maar we kozen ervoor om ons te focussen op de kunst van het worstmaken. Gertler is de würstmacher van DogHaus, een lokaal worstenconcept dat zich inmiddels uitbreidt over de westkust van Noord-Amerika. "Ik hoor als acteur eigenlijk mijn buikspieren te trainen, maar ik kook liever voor mensen. En koken is ook een soort acteren."

Nu al wat jaren geleden opende hij zijn eerste restaurant in Brooklyn, maar het was zijn reis naar Texas waardoor hij besloot zijn carrière zowel te wijden aan acteren als aan zijn geliefde worstmakerij. Het begon als een illegale hobby – hij maakte de worsten gewoon bij hem thuis en verkocht ze vervolgens aan cafés in de buurt. Nu werkt hij bij DogHaus en is hij zichtbaar gelukkig – zijn armen zijn bedekt met gemalen gehakt.

Terwijl hij bezig is de worsten te vullen, praat hij over het vlees alsof hij het over een mens heeft. "De vulling denkt nu waarschijnlijk: Adam, wat doe je allemaal met me terwijl die gast erbij staat?"

Na het vullen en afbinden van de worsten laat hij me gebakken worsten zien met verschillende malingen, en hoe dit de sappigheid van een worstje beïnvloedt. Zijn Thaise rodecurryworst is bijzonder – die heeft een vulling van limoen, basilicum en koriander. Door de vissaus heeft de worst ook een vissige geur, maar niet op een slechte manier. De laatste worst die de revue passeert maakt me aan het watertanden: deze hotdog is urenlang gebakken, gerookt, gestoomd en weer gekoeld, en daarna heeft-ie nog vier uur lang in de chili gesudderd.

Terwijl Gertler na de worstendemonstratie aan het opruimen is, vraag ik hem hoe hij als acteur in de wondere wereld van het worstmaken beland is. Hij ziet zijn kans schoon en verklaart zijn liefde voor de worst: "Niemand vraagt zich af hoe worst is gemaakt. Het is zo'n product dat iedereen voor lief neemt. Juist dan word ik nieuwsgierig, ik neem dingen niet gewoon zoals ze zijn – ik wil weten hoe het zit. En daarna wil ik het allemaal opeten natuurlijk."