Ik werd afgeperst door lokale gangs

Welkom terug bij Restaurantontboezemingen, waar we horecapersoneel spreken over wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Dit keer vertelt een tacotruck-eigenaar in Los Angeles, die door plaatselijke bendes werd afgeperst, zijn verhaal.

Ik ben nu al dertien jaar in het bezit van een tacowagen in Los Angeles, maar ik zal de eerste dag nooit vergeten: ik werd bijna neergeschoten door leden van een lokale gang.

Het was een doordeweekse dag, dus ik was er precies om negen uur 's ochtends om me te verzekeren van een goed plekje. Ik besloot mijn truck dicht bij huis te parkeren, zodat ik altijd lopend naar mijn werk kon. Ik woon in de buurt van een woningbouwcomplex waar veel criminelen wonen, en ook al is de stad inmiddels druk bezig om gangs aan te pakken, aan het begin van deze eeuw was dat nog niet het geval.

In die tijd waren bendes extreem gewelddadig en het was behoorlijk gevaarlijk om in dit deel van de stad te wonen. Ik weet nog dat ik een keer thuiskwam en er door twee rivaliserende gangs op het parkeerterrein schoten werden gelost. Ik moest me onder mijn auto verstoppen om te voorkomen dat ik geraakt werd – zo erg was het. Maar gek genoeg wen je, net als aan alles, aan de dagelijkse hoeveelheid geweld. Niet alleen ik, maar ook veel van mijn beste vrienden worstelden dagelijks met deze stedelijke oorlogsvoering.

In 2002 was het helemaal niet zo hip om een foodtruck te bezitten – het is niet te vergelijken met al die foodtrucks van tegenwoordig waar je culinaire hoogstandjes en fusion food kunt eten. Toen had je een foodtruck omdat je de huur van een pand niet kon betalen, en omdat je echt heel erg veel van taco's hield. Ik huurde mijn truck op wekelijkse basis van een lokale ondernemer en betaalde hem 225 euro per week. Er was niet veel concurrentie, dus ik verdiende genoeg geld om eten te kopen voor mijn dochters en mijzelf.

Die eerste ochtend begon heel goed. Het was zonnig en ik had een vaste groep klanten, aangezien ik al een loyale kring had opgebouwd toen ik in andere delen van de stad streetfood verkocht. Maar ik merkte dat de persoon uit een naastgelegen foodtruck de hele ochtend niet eens oogcontact met me maakte, dat vond ik al vreemd. Toen stopte er diezelfde dag, rond één uur 's middags, ineens een auto midden op straat. De bestuurder begon vanuit het raam tegen me te schreeuwen, samen met twee andere gasten die achter de geblindeerde ramen zaten. Ze dreigden dat ik met mijn tacotruck naar een andere straat moest verhuizen; anders zouden ze 'm in de fik steken. De auto kwam dichterbij en de bestuurder liet me zijn pistool zien.

Het ergste was nog dat die gast vlakbij woonde, ik kende hem van gezicht.

Het bleek dat de andere tacotruck aan het eind van de straat de auto had gestuurd om mij bang te maken, omdat ze dachten dat ik klanten van ze af zou pakken. Uit voorzorg besloot ik eerder dicht te gaan – vooral omdat die auto nog een tweede keer langsreed. Daarnaast was mijn dochter van negentien die dag meegekomen, en zij was door de hele gebeurtenis in shock.

Eén ding wat je leert van het wonen in een achterbuurt, is dat je op geen enkel moment angst mag laten zien – ik gaf niet toe aan hun bevel. In plaats daarvan zocht ik iemand die mij, mijn gezin en mijn bedrijf kon beschermen. Ik vond een gast die net uit de gevangenis kwam. In het begin werkte mijn idee: mijn 'beschermer' ging naar de gast die me had bedreigd, hij bedreigde hem, en ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Ik betaalde hem bijna honderd dollar per week, en hij mocht taco's eten wanneer hij wilde, zolang hij me maar zou beschermen.

Vijfduizend euro later realiseerde ik me dat ik slachtoffer was geworden van afpersing, en dat de situatie uit de hand liep. Dus vertelde ik hem dat ik zijn diensten niet meer nodig had en kocht ik een pistool om mezelf te beschermen.

Het voordeel was dat ik nu geassocieerd met gangs. Nou ja, in ieder geval omdat rivaliserende partijen wisten dat ik verwant was aan die gast die me had beschermd, bemoeide niemand zich meer met mij.

Aangezien de eetcultuur in Los Angeles blijft floreren, is mijn zaak ontzettend gegroeid. Ik heb een enorme toestroom van klanten die tegenwoordig overal vandaan komen.Terwijl ik me geen zorgen meer maak om de gangs, kan ik niet hetzelfde zeggen over de plaatselijke politie – ze hebben het op me gemunt en kwellen me door mijn klanten parkeerboetes te geven wanneer deze een centimeter te veel op de weg staan.

Maar ach, zulke dingen gebeuren. Als ik gangs kan handelen, dan zal me dat met de politie al helemaal lukken.

Zoals verteld aan Javier Cabral