In een restaurant werken met oud en nieuw is de hel, maar ik kan niet anders

In Restaurantontboezemingen lees je over dingen die zich achter de deuren van restaurantkeukens afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek anoniem door koks en horecapersoneel gedeeld.

We spraken met een kok in een Londens restaurant om erachter te komen hoe het is om tijdens de meest hectische nacht van het jaar achter het fornuis te staan, terwijl je vrienden naar de klote gaan op nieuwjaarsfeestjes

In de restaurantwereld werkt iedereen op oudejaarsavond. De regel is dat als je niet weg bent, je gewoon moet werken. Ook als dat betekent dat je iets moet doen waarvoor je niet bent opgeleid. Ik ben maar één keer onder keukenwerk op oudjaar uitgekomen, maar dat was alleen omdat ik een flinke ruzie met mijn manager had gekregen. Die mocht mij totaal niet, en liet me in de garderobe van het restaurant werken als een soort rare ‘straf’.

Het is best moeilijk om deze tijd te moeten werken, zeker als je moet toekijken hoe andere mensen feestvieren. Dat is echt klote. Jassen bewaken is alleen nog wat treuriger. Maar het was afgelopen week best wel leuk om met kerst te werken. Er staat de hele tijd luide muziek op en we worden aangemoedigd om af en toe een drankje te drinken met de gasten enzo. Ik denk dat oudjaar heel leuk gaat worden, maar ook intens. We blijven langer open en beginnen pas met opruimen als de laatste gasten weg zijn. De keuken blijft open zolang er mensen zijn en ze eten bestellen. We gaan mensen er echt niet uitgooien, dus ik ben erg benieuwd hoe lang de keuken openblijft op 1 januari.

We hebben speciale menu’s voor de kerstdagen en oudjaar, wat veel extra werk betekent. Je maakt gewoon veel meer eten, en in kortere tijd. Ik weet niet of mensen meer eten rond deze tijd van het jaar, maar ze drinken zeker meer. De bar is superdruk. Ik denk niet dat mensen meer eten met kerst – ze hebben niet opeens meer honger ofzo – maar ze bestellen zeker wel meer. Voorbereidingen voor oudjaarsavond beginnen dezelfde tijd, zo rond 7 uur ‘s ochtends, en dan gaan we de speciale gerechten voorbereiden. Die zijn misschien iets luxueuzer dan normaal.

Het is echt gestoord druk op avonden als oudjaar, maar dat is niet uitzonderlijk voor ons omdat we elke avond volgeboekt zitten en maar een klein restaurant zijn. Het is ook niet echt een geschikte plek voor een sick Kerstfeest. Als een grote groep vrienden binnen zou stormen om hier feest te vieren, zou dat nogal ongepast zijn.

Je maakt lange dagen, maar als je in een restaurant werkt moet je accepteren dat je ook op oud en nieuw hoort te werken. Ik denk wel dat mensen dat vervelend vinden, maar ze weten dat het erbij hoort als je deze baan hebt. Ik heb dit jaar wel veel moeite gehad met het feit dat de dagen zo lang zijn dat mijn sociale leven eronder lijdt. Ik heb erover gepraat met mijn manager en collega’s, maar ze zeggen dat het er nou eenmaal bijhoort als je chef wilt worden. Je moet het maar accepteren en dan raak je er vanzelf aan gewend. Omdat het restaurant een open keuken heeft, zijn we gelukkig niet helemaal afgesloten van de sfeer in het restaurant.

Ons werktempo is behoorlijk hoog en ons restaurant lopen testosteronniveaus soms flink op. Ik ben een keer in slaap gevallen in een krat met groenten, en gisteren werkte ik een shift van 16 uur, wat soms ook makkelijk 17 of 18 uur kan worden. Het restaurant is zo klein dat mensen continu in de stress schieten over het gebrek aan ruimte. Al onze voorraad wordt op de bovenverdieping of in de kelder bewaard, waardoor ik continu trappen op en af aan het rennen ben om dingen te halen. Het is goede cardio en ik heb supergespierde armen van al het tillen. Iedereen loopt tegen je te schreeuwen en er zijn ovens die 300 graden worden waar je niet langs kan komen zonder je eraan te branden. Op oudjaarsavond is het allemaal nog eens dubbel zo intens. Omdat we zoveel tijd met elkaar doorbrengen, hangt er ook een hele goede sfeer. Het voelt alsof dit mijn familie is.

Gisteren heb ik wel even flink lopen janken. Een van mijn collega’s had zich aan een grill gebrand – die dingen worden echt ziek heet. Ze ging daardoor zo erg tegen me tekeer en rende weg. Ik barstte in huilen uit; mijn tranen vielen op het vlees waar ik mee bezig was. Omdat het zo stressvol is, worden mensen vaak compleet uitgekauwd.

Maar ik heb geleerd het een beetje te accepteren. Het is wel vervelend dat ik oudejaarsavond ook moet missen naast alle verjaardagen en andere belangrijke avonden. Maar al het personeel zit in hetzelfde schuitje, dus we maken er maar het beste van.

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.