FYI.

This story is over 5 years old.

Philine van den Hul

Philine van den Hul viert het niemandsland tussen je raam en de buitenwereld

Haar nieuwe installatie onderzoekt de naamloze ruimte tussen privéwereld en de buitenwereld.
Foto's door Eduard Nijgh. Alle afbeeldingen met dank aan de kunstenaar

We hebben allemaal weleens onbewust bij iemand naar binnen gegluurd wanneer we langs een raam lopen. Daar sta je dan, oog in oog met een bewoner die een beetje geërgerd naar je kijkt omdat je doodleuk bij ze naar binnen staart. Je kan de ongewoon grote Hollandse ramen de schuld geven, maar dan onderschat je je eigen nieuwsgierigheid wel een beetje. Toch is het ook iets interessants, vindt ook beeldend kunstenaar Philine van den Hul, die geboeid werd door de naamloze ruimte tussen het einde van iemands intieme privéwereld en het begin van de grote, boze buitenwereld. Voor haar afstudeerproject aan de Willem de Kooning Academie maakte ze dit jaar een installatie genaamd There is no name for this space waarin ze dat niemandsland verder onderzocht.

Advertentie

“Een van de redenen waarom ik gefascineerd ben geraakt door de vensterbank – en dus de opening van een huis en het glas waarachter je je kunt verschuilen – is de ruimte waarin ik op dit moment woon. Mijn huis bevindt zich op de bovenste verdieping en is helemaal van glas. Ik kan daardoor eigenlijk bij al mijn overburen naar binnen kijken en precies zien wat ze doen, helemaal als het donker wordt en de lichten aangaan. Ik voel me een voyeur, maar ik kan er ook vrij weinig aan doen,” vertelt Van den Hul aan The Creators Project.

De installatie is gemaakt van oude kozijnen, die afsteken tegen een witte achtergrond en bij elkaar worden gehouden door tientallen draden. Wanneer je om de installatie heen loopt ontstaan er verschillende kijkrichtingen. De verf aan de binnenkant schuurde de kunstenaar weg, zodat de binnen en buitenkant goed van elkaar te onderscheiden zijn. Je wordt als kijker geforceerd om door de kozijnen heen te kijken, wat het gevoel oproept dat je afwisselend binnen en buiten staat.

De kunstenaar ziet het raam als een soort bescherming waar je achter kan gaan zitten in je eigen vertrouwde ruimte, maar waar vanuit je wel kan zien wat er buiten allemaal gebeurt. Voor degene waar je naar kijkt is het hetzelfde verhaal. Die ziet jou op je veilige plekje zitten. “Op dat moment kan je alleen maar naar elkaar kijken, in stilte, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik vind dat een heel bijzonder moment.”

Bekijk meer werken van Philine van de Hul op haar website.