FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Een gigantische gaswolk ligt op ramkoers met de Melkweg

De wolk is 11.000 lichtjaar lang en 2.500 breed. Niet zomaar een gaswolkje
De baan van de Smith-wolk Beeld: NASA/ESA/A. Feild (STScI)

Over 30 miljoen jaar gaat een grote gaswolk in de Melkweg botsen. Dat laat NASA zien in een video die ze vrijdag uitbrachten.

De radio-astronoom Gail Smith ontdekte de wolk als eerst in 1963. De wolk is zo'n 11.000 lichtjaar lang en 2.500 lichtjaar breed en beweegt met een snelheid van meer dan een miljoen kilometer per uur naar ons sterrenstelsel.

Wetenschappers denken dat de spectrale gasvorming zo'n 70 miljoen jaar geleden uit de Melkweg gestoten is. Dat baseren ze op precieze observaties van onder andere de Hubbletelescoop. Vanuit die observaties is te zien dat de wolk vooral uit waterstof bestaat. Verder heeft de wolk sporen van zwaardere elementen als zwavel. De concentratie zwavel in de wolk is ongeveer hetzelfde als in de buitenste arm van ons sterrenstelsel.

Advertentie

De zwavel in de wolk toont aan dat de Smith-wolk uit de Melkweg komt en niet van buiten ons sterrenstelsel, maar het is nog niet bekend hoe de gaswolk uit ons sterrenstelsel is gestoten.

De wolk is onderweg naar de Perseus-arm van de Melkweg. Die botsing zal voor een spectaculair hemelse vuurwerkshow zorgen. De Smith-wolk heeft misschien wel genoeg materie om voor twee miljoen nieuwe zon-achtige sterren te zorgen.

De sterformatie zal zich duizenden lichtjaren van de aarde voltrekken, dus het zal niet echt een gevaar zijn voor wie er dan ook over 30.000.000 jaar nog de Aarde bewoont.

"De wolk is een goed voorbeeld hoe ons sterrenstelsel in de loop der tijd verandert," zei Andrew Fox, een astronoom bij het 'Space Telescope Science Institute' en Smith-wolk onderzoeker in een verklaring van NASA. "Het geeft aan dat de Melkweg een borrelende, actieve plaats is waar gassen uit één deel van de discus gegooid kunnen worden en terug kunnen komen in een ander deel."

Ons sterrenstelsel hergebruikt het gas uit wolken door ze opnieuw tot sterren te vormen. Ook de Smith-wolk zal op andere plaatsen weer sterren vormen," zegt Fox. "Met de metingen van de Smith-wolk die we met de Hubble maken kunnen visualisaties maken. We kunnen daardoor beter zien hoe actief de discus van sterrenstelsels zijn."