Een drugsdealer viel door de mand omdat hij “I Love Ketamine” op de achterruit van zijn auto had staan

Afgelopen zondagnacht is er in Geertruidenberg, in Brabant, een man van de weg geplukt die bergen xtc-pillen en zakjes met wit poeder bij zich had. Twee agenten, speurneuzen van het eerste uur, roken onraad toen ze zagen dat er op de achterruit van de auto van de man de tekst "I LOVE KETAMINE" stond. Ze confronteerden de chauffeur hiermee, aangezien de leus zou kunnen duiden op het feit dat de man weleens van ketamine zou kunnen houden, en ja hoor! De man gaf toe niet vies te zijn van het partypoedertje en overhandigde de agenten vier zakjes met wit spul erin. De agenten – niet voor één gat te vangen – besloten om toch ook de auto nog maar eens verder te onderzoeken en vonden driehonderd zakjes met xtc-pillen en zakjes met wit poeder – waarschijnlijk ketamine.

Al de hele ochtend probeer ik me een beeld te vormen van wat er in het hoofd van deze zeer vermoedelijke drugsdealer omging, toen hij op een dag besloot om de achterruit van zijn auto met de tekst "KETA" en "I LOVE KETAMINE" te versieren. Er zijn eigenlijk maar twee opties. De eerste is dat het deze drugsboef slim leek om vól in te zetten op het concept 'omgekeerde psychologie', om te voorkomen dat hij ooit opgepakt zou worden. De redenatie zou dan zijn dat van alle auto's die je als politieagent kunt controleren, degene met "I LOVE KETAMINE" waarschijnlijk wel de láátste is die je zou uitkiezen, aangezien er natuurlijk geen drugsdealer in de hele wereld zo dom is om met koeienletters op de achterruit zijn of haar liefde voor drugs kenbaar te maken.

Het enige waar deze redenatie nat gaat is: hoe is een auto met zo'n tekst minder verdacht dan een auto die niet "I Love Ketamine" op de achterruit heeft staan? De agenten die de auto besloten te onderzoeken zullen toch zoiets gedacht hebben als: ja, het zal toch haast wel niet, maar laten we toch maar even een kijkje nemen want misschien is dit juist een drugsdealer die ons in het ootje probeert te nemen.

Wat dat betreft lijkt de andere optie me misschien nog wel logischer: de drugsdealer bezit over een onnoemelijke hoeveelheid schijt en ervaart elke keer een dikke thrill als hij met zakken vol drugs en pillen én de tekst "I LOVE KETAMINE" bulderlachend langs een politieagent scheurt. Tot het uiteindelijk toch een keertje mis ging.

Je kunt veel van de (vermoedelijke) drugsdealer zeggen, maar niet dat hij een laffe haas is. En ook voor de agenten kan ik niets anders dan enig respect hebben, omdat ze zich niet om de tuin lieten leiden door een stukje psychologie van de koude grond. Goed gedaan iedereen!