FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Niemand zou een plus-één mee mogen nemen naar een bruiloft

Dit klinkt misschien extreem, maar iedereen mét een relatie een introducé laten meenemen, en mensen zonder relatie niet, is naar mijn idee nog veel extremer.
Illustratie door Katherine Killeffer
Illustratie door Katherine Killeffer 

Er zijn verschillende redenen waarom mensen trouwen. Om het belastingvoordeel bijvoorbeeld, of omdat je altijd al een keer wimperextensions wilde opplakken, maar de belangrijkste reden is toch wel dat twee mensen hebben besloten dat ze genoeg van elkaar houden om via een gigantisch bureaucratisch toneelstukje hun liefde semi-permanent te bevestigen. Alle andere dingen – boeketten, bruilofthashtags, de jurk – komen op de tweede plaats. En weet je wat er nog meer op de tweede plaats komt? De gasten.

Advertentie

De gewoonte om gasten die een relatie hebben hun partner mee te laten nemen naar de bruiloft – zelfs al kent de bruid of bruidegom die persoon amper – is niet alleen volkomen idioot, maar ook nog eens belachelijk duur. Als het aan mij ligt kappen we daar dan ook meteen mee. Niemand zou een plus-één mee mogen meenemen, tenzij je medische ondersteuning nodig hebt. Laten we getrouwde of in-relatie-gasten hetzelfde behandelen als vrijgezelle gasten. Dat bespaart iedereen bovendien een hoop geld.

Dit klinkt misschien extreem, maar iedereen mét een relatie een introducé laten meenemen, en mensen zonder relatie niet, is naar mijn idee nog veel extremer. Het is alsof we hiermee zeggen dat een romantische relatie belangrijker is dan een platonische, en mensen in een relatie niet in staat zijn om iets alleen te doen.

“Mensen het idee geven dat de enige relatie die ertoe doet op een bruiloft een romantische is, is kortzichtig en ouderwets. Het laat de uiteenlopende manieren waarop mensen van elkaar kunnen houden volledig buiten beschouwing,” schrijft Jessica Gross in 2016 in het artikel ‘Give Every Adult a Plus One at Your Wedding’ voor The Cut. Ze heeft gelijk: introducés mogen doorgaans enkel worden meegenomen door mensen met een ‘serieuze’ romantische partner, maar niet door mensen met een goede vriend, ouder, mentor of ander soort relatie die even belangrijk kan zijn in een mensenleven (en vaak veel langer standhoudt). Dit soort relaties vinden we blijkbaar zelfs zoveel belangrijker, dat we een gigantisch bruiloftsfeest geven zodat al deze mensen ons kunnen omringen met liefde en steun. Hoewel ik het wat dat betreft helemaal eens ben met wat Gross in haar artikel schrijft, stel ik een alternatieve, goedkopere oplossing voor: laten we de hele ‘plus-één’-gewoonte gewoon volledig achterwege laten.

Advertentie

Waarom laten we vrienden in een relatie überhaupt een plus-één meenemen, als we die partner zelf helemaal niet kennen? Heeft het te maken met het idee dat mensen in een relatie, in tegenstelling tot vrijgezelle mensen, niet in staat zijn om het ongemak van alleen zijn op een sociaal evenement te overleven? Of verdienen zij het niet om uren over koetjes en kalfjes praten te moeten doorstaan? En zelfs als we iedereen op de bruiloft een introducé laten meenemen, ongeacht hun relatiestatus – bijvoorbeeld omdat we geld te veel hebben – doen we dit dan niet alleen maar zodat mensen zeker weten komen? Als je bang bent dat iemand niet naar je bruiloft komt omdat ze geen handjes kunnen vasthouden met hun lief of ander gezelschap, vindt deze persoon je überhaupt niet aardig genoeg. Sorry dat ik degene ben die je dit moet vertellen, maar ik kan je niet je hele leven in die waan laten.

Het lijkt wel alsof je niet van je wederhelft gescheiden mag worden als je een Serieuze Relatie hebt.

Ik sprak een rits mensen die dit jaar gaan trouwen, en voor de meesten ziet de plus-één-regel er als volgt uit: als gasten getrouwd of verloofd zijn, of samenwonen met een romantische partner (of als het bruidspaar veel tijd met ze heeft doorgebracht als koppel), wordt de uitnodiging aan beide personen gericht. Maar een aantal van hen hadden wat soepelere regels: één bruid zei dat ze iedereen in een serieuze relatie een introducé liet meenemen, ongeacht of ze samenwoonden, getrouwd of verloofd waren, of niet. In de meeste gevallen kreeg iedereen die had meegewerkt aan de bruiloft (zoals de ouders van het bruidspaar, bruidsmeisjes en getuigen) een plus-één. En soms mochten gasten die ver moesten reizen een extra persoon meenemen, omdat ze anders niemand zouden kennen.

Advertentie

Het is logisch dat je mensen die tijd en moeite in je bruiloft steken een extra gast laat meenemen. De reden om mensen in een relatie een plus-één te geven, is echter anders. Hierbij is het vooral de bedoeling om iemand op zijn of haar gemak te stellen, of het bruidspaar wil iets terugdoen voor het feit dat zij ook samen naar de bruiloft van de gast mochten komen. In principe doen we het dus alleen omdat het een sociale gewoonte is. Als je je er niet aan houdt zijn mensen beledigd, wat nog meer drama geeft aan een gebeurtenis die toch al dramatisch is. Het is niet gek dat mensen dit willen voorkomen, alleen worden de gevoelens van mensen zonder romantische relatie hiermee wel afgedaan als onbelangrijk. Ik ken een hoop ongemakkelijke vrijgezellen – waaronder ikzelf – die het hartstikke fijn zouden vinden om een vriend mee te nemen naar het feest. Doet hun ongemak er dan niet toe? Blijkbaar niet, althans, dat is het idee wat de plus-één-cultuur je geeft.

Ik begrijp nog steeds niet dat mensen oprecht geloven dat iedereen die getrouwd is of een serieuze relatie heeft, onmogelijk een avondje iets alleen zou kunnen doen. Waarom verdienen zij het wel om aan een ongemakkelijke situatie te ontkomen? Het lijkt wel alsof je niet van je wederhelft gescheiden mag worden als je een Serieuze Relatie hebt. En sorry, maar laten we eerlijk zijn: statistisch gezien is de kans groot dat je binnen een paar jaar sowieso van elkaar gescheiden bent. Vrijgezelle mensen doen te pas en te onpas dingen alleen, en dat is helemaal prima. Het is zelfs heel waardevol.

Advertentie

Iedere persoon op aarde – behalve de mensen die medische ondersteuning nodig hebben – zou er ongeacht hun relatiestatus baat bij kunnen hebben om af en toe wat tijd alleen door te brengen, en dit te leren waarderen. “Maar met vreemden praten is niet chill als mijn wederhelft niet bij me is!” Ja, dat snap ik, Hypothetisch-Persoon-Die-Waarschijnlijk-Denkt-Dat-Masturberen-Vreemdgaan-Is. Ik vind het ook niet chill om met vreemden te praten als mijn beste vriendin niet bij me is, maar niemand zegt ooit tegen me: “Ja, neem alsjeblieft dat meisje dat ik niet ken maar die veel voor jou betekent mee naar het meest intieme evenement van mijn leven.”

Ik begrijp absoluut dat je doodsangsten uitstaat als je in je eentje naar een feest moet, maar het kan alsnog heel vet zijn. Je kunt vrienden worden met een megarelaxte hond; je kunt dronken worden en sexy selfies nemen in een verschrikkelijk fancy badkamer; je kunt flirten met mensen die je nooit meer zult zien. Je kunt – ja echt – nieuwe vrienden maken. Dat is allemaal heel leuk en goed voor je!

Iedere persoon op aarde zou er ongeacht hun relatiestatus baat bij kunnen hebben om af en toe wat tijd alleen door te brengen.

Hoe je het ook wendt of keert, een bruiloft draait om het koppel dat gaat trouwen en de mensen die het meest voor hen betekenen. Als gasten hun partner meenemen, en het bruidspaar die persoon niet kent, betekent dat niet zoveel voor ze. Deze onbekenden zouden op zichzelf niet door het stel zijn uitgenodigd voor deze speciale dag. Maar als je in je eentje naar een bruiloft gaat, is de kans groter dat je in contact komt met de mensen die het bruidspaar echt een warm hart toedragen.

Advertentie

Bovendien is het belachelijk duur om zoveel vreemden naar je bruiloft te laten komen. Uit een onderzoek naar getrouwde stellen in 2015 bleek dat het gemiddelde Amerikaanse koppel 32.641 dollar uitgeeft aan hun bruiloft. Een ander onderzoek uit 2017 toonde aan dat iedere gast gemiddeld 268 dollar kost. Waarom zou je meedoen aan zo’n gekke gewoonte, die overduidelijk heel prijzig en stressvol is?

“Voornamelijk omdat niemand van confrontatie houdt of zin heeft om onnodige verontwaardiging op te wekken, zeker aangezien we in een wereld leven waar al zoveel haat is,” zei mijn vriendin Rebecca, die dit jaar gaat trouwen. Dat begrijp ik wel. “Zelfs als we een bepaalde irrationele gedachte stom en vervelend vinden, is het vaak wel de moeite waard om ernaar te handelen. Want zelfs al is de irrationele gedachte stom en vervelend, de gevoelens eromheen zijn echt. En we geven om de persoon die deze gevoelens heeft (of we geven om de persoon die geeft om een andere persoon met zulke gevoelens). En aangezien er altijd irrationele gedachten zullen zijn die we niet kunnen veranderen, is het uitnodigen van een paar extra mensen soms de beste oplossing.”

Oké, de gevoelens van mensen zijn echt en doen ertoe, zelfs al hebben die gevoelens te maken met domme gewoontes. En ja, we willen de mensen van wie we houden blij maken en op hun gemak laten voelen (alleen de mensen die regelmatig seks hebben in een huis dat ze samen gekocht hebben, natuurlijk). Ik snap het hoor, echt. Je kunt niet iedereen een plus-één mee laten nemen, want dat zou te duur zijn, dus moet je het aantal introducés op een andere manier laag houden, en tuurlijk, daarom doen we allemaal mee met dit idiote systeem waarin 'een relatie' blijkbaar meer waard is dan 'geen relatie'.

Prima. Maar ik denk dat er een betere oplossing is: laten we gewoon niemand een plus-één geven!

Volg Broadly op Facebook, Twitter en Instagram.