We vroegen de steenrijke Italiaanse lifestyle-goeroe Gianluca Vacchi hoe hij zo succesvol werd

De eerste keer dat ik achter het bestaan van Gianluca Vacchi kwam, zat ik door de explore page van Instagram te scrollen. Ik zag een filmpje van een man met wit haar, een grijze baard en een ontzettend gespierd lichaam vol tatoeages. Samen met zijn vrouw, die wel twintig jaar jonger moest zijn (en dat ook was), danste hij synchroon op La Mordidavan Ricky Martin. Ik werd verliefd en zorgde dat hij in de Whatsappgroep van mijn familie een cultheld werd, door onafgebroken zijn filmpjes en foto’s te delen.

Ik moest wel even lachen toen ik via Instagram vernam dat Vacchi, die elf miljoen volgers heeft, op tournee ging om een boek over zijn leven te promoten. Het boek draagt de titel #Enjoy. Toen bleek Vacchi ook nog eens dj te zijn. Afgelopen zaterdag draaide hij op Amsterdam Dance Event een set van zes uur in club Mad Fox. De zoveelste die zijn beroemdheid uitbuit om allemaal dingen te doen die hem geld en nog meer beroemdheid opleveren. Een socialite.

Ik ging me in hem verdiepen en ontdekte dat hij in een vorig leven een succesvol zakenman was. Zijn vermogen wordt geschat op 500 miljoen euro. Zelf zegt hij dat het wat meer is, zo’n 700 miljoen. Anderen zeggen dat hij meer schulden heeft dan vermogen. Nu hij even in Nederland is voor het Amsterdam Dance Event, bezoek ik hem in vijfsterrenhotel The Dylan aan de Keizersgracht, om hem onder het genot van een espresso te vragen naar zijn zakeninstinct, zijn succes en de gaten in de markt.

VICE Money: Ha Gianluca, vind je het goed dat ik het gesprek opneem?
Gianluca Vacchi: Ik vind dat allemaal niet erg. Ik heb geen filters nodig. Zo gaat dat ook op Instagram. Alles wat je op Instagram ziet is echt. Zo leefde ik al voor social media bestonden. Zo leef ik al vijfentwintig jaar, en misschien zelf wel langer – omdat ik zo oud ben.

Voor we het over je zakenimperium gaan hebben, moet ik je iets vragen. Hoe heb je zo goed leren dansen?
Dat heb ik niet hoeven te leren, het zit in mijn natuur. Ik heb wat druppeltjes Zuid-Amerikaans bloed in me, omdat mijn grootmoeder Argentijnse was. Misschien heb ik het daarvan.

Vacchi houdt zijn armen in de lucht, in de pose van Usain Bolt. Hij doet de thunderbolt.

Je hebt een zakenimperium. Stellen mensen je sinds je influencer bent daar nog weleens vragen over?
Ze vragen me er wel over, maar niet genoeg. Want wat ik nu op social media ben, is het resultaat van vijfentwintig jaar business. Mensen moeten goed begrijpen dat het niet allemaal vanzelf kwam. Er zit iets achter. Toen ik en mijn neef in het familiebedrijf stapten was ik vijfentwintig. Het was een fabriek voor verpakkingsmachines. De omzet was 35 miljoen euro per jaar. Nu zetten we anderhalf miljard euro om per jaar. En het is niet dat ik niet verdien wat ik heb omdat ik niet meer achter een bureau zit te werken.

Waarom verdien jij het dan wel?
Mijn werk is dat van een aandeelhouder. Als je een bedrijf opricht dan ben je aandeelhouder, maar daarmee ben je nog niet automatisch de manager. Je moet goed naar jezelf kijken en je afvragen: ben ik de juiste man om het bedrijf te leiden? Als je dat niet bent, dan moet je een stapje terug doen. Dat heb ik dus gedaan.

Hoezo ben jij daar dan niet geschikt voor?
Omdat ik die skills mis en ook omdat ik routine haat. Ik kan niet twee dagen hetzelfde doen. Ik ben creatief. Toen ik me niet meer met de dagelijkse gang van zaken van het bedrijf bemoeide ben ik nog zestien jaar in zaken gebleven. Ik had bedrijven in twaalf verschillende sectoren. Ik deed de strategie, en koos de manager uit die de day-to-day business kon doen.

In je boek #Enjoy schrijf je dat je uit het zakenleven bent gegaan om je meer op ‘jezelf te focussen’. Wat bedoelde je daarmee?
Daar zit een belangrijk idee achter, een levensfilosofie: ik ben een entrepreneur en ik weet wat het is om een lening af te sluiten. De eerste lening die je afsluit is het leven zelf. Het is zeker dat we het terug moeten geven en je weet nooit wanneer je het moet teruggeven. Na mijn jaren als zakenman wist ik op een gegeven moment dat het me niets meer zou brengen. Ik was niet meer geïnteresseerd in het opstapelen van geld. Toen ik twintig was, was ik wel heel geïnteresseerd in geld verdienen, net als veel andere jongens van twintig. Ik wilde zo graag rijk worden. Toen ik zestien jaar oud was haalde ik stiekem documenten van het familiebedrijf van mijn vaders bureau, omdat ik ze zo graag wilde bekijken en ervan wilde leren. Ik was nieuwsgierig en hongerig.

En ik ben nog steeds hongerig, maar niet naar geld. Ik ben nieuwsgierig. Ik zag hoe anders we zijn gaan communiceren, hoe iedereen de hele dag maar op zijn scherm zat. Daar was weer een kans om iets te doen: daar lag een kans om mijn leven zonder filter te laten zien en een wereldwijde entertainer te worden.

Je zag je instagram-account als een gat in de markt?
Dat is het, natuurlijk. Dat is het altijd. Je wordt allereerst een rolmodel, er zijn zoveel mensen die je volgen, je kunt van het leven zelf een bedrijf maken. En als ik iets doe dan wil ik het goed doen. Ook nu ik dj ben, wil ik betaald worden om een dj te zijn.

Hoeveel krijg je betaald als dj dan?
Dat wil ik niet zeggen. Ik praat nooit over geld.

Maar je verdient er wel goed aan neem ik aan. Net als met je instagram-account, of niet?
Ik kan je zeggen dat ik nooit een instagrampost verkocht heb aan een merk. Maar natuurlijk krijg ik betaald. Dat komt omdat ik een persoonlijkheid ben, en omdat ik charisma heb. Als je een punt in je leven bereikt dat je charisma gezien wordt, dan komen de resultaten vanzelf.

Heb je je door andere influencers laten inspireren om op Instagram te gaan?
Nee, ik heb naar niemand anders gekeken. Ik deed dit al toen ik nog niet beroemd was, toen ik dertig was. Toen ging ik uit in een rokje en een T-shirt. Extravaganza is iets waar je slim mee om moet leren gaan. Ik wilde gewoon uitgaan in een rokje. Maar als je het doet, kun je denken: het is ook een marketingmiddel. En als het toch marketing is, dan moet je het ook goed doen. De eerste zin uit mijn boek #Enjoy is: “Je hebt maar één leven, leef het zoals je wil, en niet zoals anderen verwachten dat je moet leven.”

Hoe kijk jij dan naar traditionele zakenmensen, die in een pak zitten achter een bureau?
Die respecteer ik. Maar een stropdas, een tie, die ketent je ook. Als je achter een bureau zit met een stropdas om, dan mis je vroeg of laat kansen. Je ziet namelijk dingen vanuit een conventioneel perspectief.

Misschien mis ik ook wel dingen omdat ikzelf weer te onconventioneel ben. Maar kijk, niemand kent een bedrijf beter dan de mensen die het bedrijf hebben opgericht. Maar waarom huren ze dan consultants in om het bedrijf beter te maken? Omdat die dingen vanuit een ander perspectief bekijken. Ik probeer dingen altijd vanuit een ander perspectief te bekijken.

Na je bedrijf in verpakkingsmachines ging je horloges laten maken, en begon je een reisbureau. Wat was daar onconventioneel aan?
Ik was de eerste die in last-minute vakanties ging. Er was wel een bedrijf dat dat deed, maar die deden het alleen voor mensen die al klant waren bij het bedrijf. Verder deed niemand het, terwijl het logisch is om last-minute reizen aan te bieden, toch?

Je had wel een bedrijf dat korting gaf als je een reis een half jaar van tevoren boekte. Maar wie weet er nou echt wat-ie over een half jaar wil doen?

Vacchi verheft zijn stem, die daarbij een beetje overslaat.

Ga je echt zes maanden van tevoren een ticket kopen omdat ze je korting geven? Nee natuurlijk niet.

Altijd als ik besluiten nam over zaken, keek ik naar de sociale ontwikkelingen. Zo ging het ook met de horloges. Ik ging plastic horloges verkopen, het bedrijf heette ToyWatch. Mensen zeiden tegen me: “Je bent gek! Dat zijn dingen die je op het strand kunt kopen.” Maar ik dacht juist: nee, als dat nu zo is, dan is dit juist het moment om ze naar de luxemarkt te brengen.

Hoe werkt dat dan bij jou, moet je dingen gewoon omdraaien om een goede business opportunity te hebben?
Ja. Probeer anders te zijn dan wat mensen van je verwachten. Dan word je succesvol. Kijk, in drie jaar heb ik een half miljoen horloges verkocht en dertien miljoen euro omzet gedraaid.

Succesvolle zakenmannen falen ook weleens compleet. Heb jij wel eens gefaald?
Oh, elk jaar voelde het weer alsof ik totaal ging mislukken. Op een gegeven moment had ik tien of twaalf verschillende bedrijven en zat ik elke minuut met een andere manager aan de telefoon met een urgente vraag. Maar als je goed nadenkt over wat je begint en je kansen spreidt dan gaat het echt niet gebeuren dat alles in een keer instort. Behalve als er natuurlijk een grote economische crisis aankomt. Daar was ik wel bang voor.

Ik vraag het ook omdat je een bedrijf had verkocht dat kort daarna failliet ging. Je werd daarvoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van drieënhalf jaar, maar in hoger beroep werd je vrijgesproken vanwege procedurefouten. Was dat nou iets waarvan je zegt: ja, dat bedrijf was wel mislukt?
Dat was het bedrijf in last-minute reizen. Ik verkocht het aan een investeerder die drie jaar later pas failliet ging. Hoe had ik dat kunnen weten? Ik was drieëndertig jaar oud. Mijn vermogen steeg in die tijd en ze probeerden me kaal te plukken om compensatie te krijgen. Dat is hoe het Italiaanse recht werkt: het werkt niet. En het gaat nu zo goed met de last-minute business, het is zo normaal. Dus het kan toch niet aan mijn bedrijf liggen?

Waar zouden jonge mensen hun geld in moeten steken?
Alles met mobiele telefoons, daar gaat het tegenwoordig om. Kijk ook naar wat je zelf nodig hebt. Analyseer wat er in de wereld gebeurt. Toen ik het bedrijf in last-minute reizen begon, was dat omdat ik er zelf tegenaan liep dat ik niet in een keer een reis of vakantie kon boeken voor over anderhalve week. Weet je wat je moet doen? Overal up to date over blijven. Lees alle kranten en bladen. En let op: om dingen te observeren, en kansen te zien, moet je niet teveel in die routine zitten.

Vacchi denkt even na.

Op mijn twintigste of dertigste was ik zelfs super bang om kansen te missen. Nu is dat anders en ben ik uit de zakenwereld gestapt.

Waarom zeg je dat? Wil je stiekem een gewoon leven gaan lijden?
Nee! Denk je dat mijn leven gewoon is? Het is het meest ongewone leven dat je kunt hebben. Veel mensen hebben ook maar één leven. Ik heb er twee. Eerst was ik een zakenman en nu leef ik een leven in de showbusiness. Misschien ga ik over twee jaar wel acteren, en in een film spelen.

Mijn leven is een lifestyle-merk. Sommige jongemannen zien me nu als een lifestylegoeroe. Door mij zien ze dat het mogelijk is om dit allemaal te bereiken. Ik wil ze pushen om in hun dromen te geloven. Om dingen vanuit een ander perspectief te zien. Het leven is een lening en je moet het teruggeven. Je krijgt er een dividend op, dat is het plezier en het succes. Maar je moet er ook rente op betalen, dat is het risico en alles wat je moet lijden om het te succes te bereiken. Het moet een balans zijn. Maar in het leven gaat het om risico’s lopen.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: