Lucky Fonz III wilde vroeger net zo cool en androgyn zijn als Axl Rose

Als je je schaamt voor de eerste cd die je ooit kocht, ben je lang niet de enige. Dat is niet zo gek ook. Je had tien tot twintig jaar geleden nog veel minder een stijlkompas in de vorm van blogs of Spotify-playlists, dus hoef je nu geen spijt te hebben van het feit dat je een spaarvarkentje kapot sloeg voor het debuutalbum van S Club 7. Misschien heeft die eerste plaat je zelfs wel gevormd tot wie je nu bent, zoals bij Lucky Fonz III het geval is. Hij kocht met een volle V&D-spaarkaart een cd van Guns N' Roses, waarbij de flamboyante frontman Axl Rose direct zijn voorbeeld werd. Kurt Cobain was hem te normaaltjes. Omdat het Record Store Day is, spraken we de singer-songwriter over zijn eerste aankoop, de onuitwisbare invloed die de oer-Amerikaanse rockband op hem had, en wat fysieke muziek nu nog voor hem betekent.

Noisey: Wanneer begon je bewust muziek te luisteren als kind?
Lucky Fonz III: Volgens mij rond m’n zevende of achtste. Ik speelde altijd muziek van pa, met name Brothers in Arms van Dire Straits. Daarna kreeg ik een walkman met cassettebandjes. Ik luisterde cassettes van m’n pa die hij kocht bij pompstations. Eind jaren tachtig had je de Tour of Duty-tv-serie over de Vietnamoorlog, en op die soundtrack stond hele vette jarenzestigmuziek. Ik liep de hele dag rond met sixties-rock op cassettes.

Wat vond je zo sick aan Dire Straits?
Er was één nummer dat ik supervaak draaide: The Mans Too Strong. Ik hoorde het laatst, en ik vind het nog steeds vet. In de eerste zin zegt hij: “I'm just an aging drummer boy and in the wars I used to play. And I've called the tune to many a torture session.” Hij zingt dat hij de drummer is bij de martelsessies. Een drummer bij martelsessies? Geen wonder dat ik singer-songwriter ben geworden. Als je dat nummer hoort begint het vocaal en dan komen er meer gitaren. Het lijkt heel erg op wat ik nu doe. Voor sommigen zijn de Dire Straits fout, maar ik vind hun liedjes heel mooi. Het zijn de eerste nummers die ik op de piano leerde met behulp van bladmuziek.

Maar was Dire Straits ook het eerste album dat je kocht?
Nee, mijn eerste cd was van Guns N’ Roses: Use Your Illusion II. Ik vond die band echt supervet. Toen ik de clip zag van You Could Be Mine dacht ik: ik wil per se iets van Guns N’ Roses. Ik vond het echt een hele mooie plaat. Een soort classic songwriting. Appetite For Destruction is punkier en harder, maar Use Your Illusion II is full on LA songwriting. Ik luister dus sinds jongs af aan al naar rockmuziek, maar het was altijd muziek met melodieën. Nirvana en Guns N’ Roses hebben veel popmelodieën. Nirvana heeft zelfs meer met ABBA te maken dan met punk. Met Guns N’ Roses is het meer epische westcoast-songwriting met megagrote gitaarlijnen en sophisticated teksten. Deze plaat is ook de laatste vette plaat die ze hebben gemaakt.

Was je ook fan van Axl Rose?
Ik vond Axl heel dope, vroeger wilde ik hem zijn. Hij had een hele mooie stem. Toen ik die plaat kocht had ik ook de leeftijd dat je Engels leert. De teksten stonden erbij in het boekje bij de cd. Ik ging al die teksten uitpluizen, het was echt songwriting van een heel hoog niveau. Ik kende al snel alle teksten uit m’n hoofd. Al mijn eigen cd’s hebben daarom ook een tekstboekje. Behalve de eerste, want daar had ik toen geen geld voor. Cd’s moeten een tekstboekje hebben, anders koop ik ze niet. Op Get In The Ring scheldt Axl allerlei mensen uit. Ik wist niet wie die mensen waren. Ik ben er toen achtergekomen dat hij allerlei muziekjournalisten met voor- en achternaam uitscheldt en belachelijk maakt. Hij disst ze als het ware. Dat vind ik nu echt insane. Wat bezielt je dat je dat doet? Stel je voor dat ik op m’n volgende album zeg: Job de Wit, krijg de tering! Zou wel grappig zijn overigens.

Je bent nog steeds blij met die aankoop dus.
Ja, ik was echt trots op die cd. Er zaten ook plaatjes in van Guns N’ Roses en ook stickers. Dat vond ik best wel hard. Ik wilde er ook zo uitzien, ik vond Axl Rose heel mooi. Hij was androgyn, hij was een soort knappe vrouw in mijn hoofd. Ik was verward door die seksuele uitstraling. Zo ziet een muzikant eruit dacht ik toen. Kurt Cobain was meer zoals een gast op straat. De bandleden van Guns N’ Roses zagen er zo freaky uit. Dat was de leeftijd dat je esthetische idealen erin worden geramd. Het is maar net wat er op je pad komt.

Hoe kwam je aan geld voor de cd?
Ik had allemaal zegeltjes gespaard bij de V&D. Cd’s waren echt duur, man. Ik heb er veel geld aan uitgegeven. Nog steeds eigenlijk. Ik vind vinyl te groot en mp3 te klein. Cd’s zijn vet. Ik ben opgegroeid in het cd-tijdperk rond 1985. Je hecht je op die leeftijd aan de vorm van cd’s. Ik ben te oud voor de vinyl-revival. Alle medemuzikanten die ik ken die van vinyl houden, zijn jonger dan ik. Tim Knol is bijvoorbeeld een echte vinylliefhebber. M’n ouders hadden wel vinyl, het is een generatieding. De mensen die echt vinyl sparen zijn ofwel ouder, of ze zijn jonger dan ik. Platen zijn mooie dingen, esthetisch gezien. De hoes is groter, dus de cover komt er fatsoenlijker op.

Koop je nog steeds muziek?
Het gaat me niet om de cd’s hebben, want ik luister het op Spotify. Maar ik vind het heel leuk om naar een platenwinkel te lopen en ze geld te geven. Het is een ritueel offer aan de god van de muziek. Ik vond het altijd leuk om geld te verdienen en aan muziek uit te geven. Ik heb weleens gehoord dat cd’s vergaan na vijftien jaar. Toen kreeg ik paniekaanvallen. “Alles dat ik in de jaren negentig heb gekocht is dan vergaan,” dacht ik toen. Pure paniek.

Wat vonden je ouders van je liefde voor Guns N’ Roses?
Ze konden het wel waarderen. Ik ben ook met m’n pa naar Aerosmith geweest. Dat vonden ze niet erg. Ze hadden wel een probleem met mijn gabberperiode, maar dat kwam later.

Zijn er ook albums die je achteraf liever niet had gekocht?
Er zijn wel albums waarvan ik denk: die hoef ik niet meer te horen. Bijvoorbeeld Lenny Kravitz. Maar ook platen van bands als Ugly Kid Joe. Als je dat nu hoort, is het echt heel saai. Use Your Illusion II is nog steeds vet vanuit songwriter-perspectief. Het is visionair gemaakt. Ze hadden Slash, een van de meest expressieve gitaristen. Hij had ook mooie emotionele melodielijnen.

Tot slot: Wat doe je tijdens Recordstore Day?
Ik ga optreden in Velvet Records op de Rozengracht met onder anderen Tim Knol en Thijs Boontjes. Ik speel om 15:00. Succes!