Ik ging vier keer achter elkaar naar De Emoji Film

De Emoji Film wordt door critici met de grond gelijk gemaakt en wordt zelfs gezien als een van de slechte films aller tijden. Op Rotten Tomatoes krijgt de film een historisch lage rating van 8% en wordt in alle recensies met de grond gelijk gemaakt. Ik wilde graag zelf ontdekken hoe slecht de film nu echt is, en om dat ten volste te ervaren, heb ik 'm vier keer achter elkaar gekeken.

Ik ben een positief persoon die gelooft in tweede, derde en soms zelfs vierde kansen. Het gaat er bij mij niet in dat De Emoji Film pure slechtheid is en ik denk dat zelfs in het donkerste duister licht te vinden is . Met een budget van vijftig miljoen dollar en een gerenommeerde studio achter het project moet er toch iets zijn te vinden om positief over te zijn!? Ik denk dat alle critici gewoon niet goed genoeg hebben gekeken. Daarom keek ik 'm dus vier keer. Hier volgt een verslag van een lange dag.

10:15 uur
Bij de kassa vraag ik om vier tickets voor De Emoji Film. "Voor welke tijd," vraagt de caissière me. Ik pak mijn telefoon erbij en lepel de tijden op: "Half elf, half één, kwart voor drie en tien over vijf." Het blijft stil achter de kassa en ik kijk op van mijn scherm. Een verbaasd gezicht kijkt me vragend aan.

De caissière wenst me na het overhandigen van de tickets en een handvol 3D-brillen eerst succes en daarna pas kijkplezier. Wat een pessimist.

10:24 uur
Ik ben alvast in de zaal gaan zitten, die met tien mensen zeer matig gevuld is. Ik zit op de achterste rij. Even verderop zit een vader met kind. Vader is duidelijk een beetje chagrijnig: "En je zegt niet dat je de film niet leuk vindt!" Het kind knikt bedeesd. Ik schrik nogal, het is een kinderfilm en welk kind vindt naar de film gaan nu niet leuk?

10:35 uur
De voorfilmpjes beginnen. Ik had er niet aan gedacht dat ik die ook vier keer te zijn krijg. Het valt me op dat de trailer voor Dikkertje Dap (met een erg schattig jochie, dat moet gezegd) echt ontzettend lang duurt. Net als Pixar heeft Sony een kort filmpje voor de hoofdfilm. De short is best leuk, een goed begin.

10:45 uur
Het begint! Ik heb er zin in.

10:55 uur
Oké, dus het plot komt een soort van gelijk op gang. De Emoji Film gaat over de meh-emoji Gene (ingesproken door Arjen Lubach) die leeft in Textopolis en meer dan één emotie toont. Dat kan niet echt in Textopolis, want euh…ja waarom eigenlijk precies?

Gene verpest zijn eerste werkdag en toont per ongeluk meerdere emoties aan de eigenaar van de telefoon, die prompt besluit dat het apparaat kuren heeft en dus gereset moet worden, wat het einde van Textopolis betekent! Lekker bezig, Gene.

Uiteraard wordt deze actie Gene niet in dank afgenomen door de andere emoji. Die emoji zetten antivirusrobots in die Gene moeten deleten. Niet dat dit technisch gezien iets oplost voor het hele resetprobleem, maar over dat plotgat stapt de film moeiteloos.

Gene gaat nu samen met de emoji Hi-5 (✋, Jandino Asporaat), die niet meer in de favorietenlijst zit, op zoek naar een hacker om zichzelf te laten herprogrammeren. En om Hi-5 terug in de favorieten te krijgen. Waarom het herprogrammeren iets oplost, ook geen idee. Dat zijn al twee plotgaten.

10:59 uur
Het houdt maar niet op met termen als 'storing', 'deleten', 'antivirus' en 'de cloud', en het slaat allemaal nergens op. Dit is toch een film voor kinderen?

11:12 uur
De film is tot nog toe erg saai en ziet er ook visueel oninteressant uit. Maar nu is er dan eindelijk een aardige scène waar de hoofdrolspeler Gene de hacker Hackie (Bracha van Doesburgh) ontmoet. Maar ook deze scène wordt verpest. Hi-5 maakt 'grappige' opmerkingen richting Hackie over dat ze een vrouwelijke hacker is. Denk aan de grappen die een dronken Vindicat-lid zou maken. Ik verkramp in mijn stoel.

11:15 uur
Oké. De film blijft saai en het wordt erger. Nu staat letterlijk het Candy Crush-logo in beeld en er wordt zonder aanwijsbare reden een potje Candy Crush gespeeld door de hoofdrolspelers…waarom?

En dat is pas het begin van de product placement. Hackie begint heel casual een gesprek dat ze naar Dropbox moeten. En wat een mazzel, ze kunnen afsnijden via de Just Dance-app…

11:20 uur
Terwijl Gene, Hi-5 en Hackie door de afgesloten Just Dance-app sluipen, wordt deze per ongeluk geactiveerd door Hi-5. En nu moeten ze ontsnappen door te dansen. Dus ik zit nu al een paar minuten te kijken naar hoe onze drie helden staan te swingen in de Just Dance-app, een app die niemand ooit gebruikt, toch?

11:21 uur
Poeh. Die scène zit er op en ik denk wel dat we halverwege de film zijn, godzijdank.

11:22 uur
Oh, wacht, ik moet nog drie keer….

11:40 uur
Er is al een half uur letterlijk niets gebeurd.

11:50 uur
Naast me staan vader en kind op. Vader vond de film duidelijk zo saai dat-ie de laatste twintig minuten or so laat zitten. Ik ben blij voor het kind dat ze ook niet meer bij deze film hoeft te zitten. Ik heb nu de achterste rij voor mij alleen. Tijd voor Twitter, want ik verveel me echt het schompes.

12:10 uur
Ik heb geen seconde meer echt gekeken naar het scherm. Volgens mij heb ik niets gemist en anders heb ik nog drie kansen. Dat was één, nog drie te gaan.

12:20 uur
Ik zit op een bankje naast de zaal waar de tweede voorstelling gaat beginnen. Tijd om de film even snel te analyseren. De saaiheid, het gebrek aan emotie (niet emoji), het totale gebrek aan verhaal, de product placement. Echt niks aan deze film voelt goed. Daar gaat mijn theorie.

Naast me staat een kartonnen display van De Emoji Film waar kinderen hun hoofd door de cupcake-emoji kunnen steken. Ouders dirigeren kinderen naar het bord en zetten hen op de foto voor Facebook.

In De Emoji Film zit een hele korte Facebook-scène waarbij Gene opmerkt dat de gebruikers 'alleen maar over zichzelf praten'. Het is een van de weinige rake momenten van de film, bedenk ik me. Dat die ouders dit hier staan te doen, voelt daardoor wat ironisch. Ach, in ieder geval zijn ze niet aan het Just Dancen.

12:30 uur
Oké, tijd voor voorstelling twee. Daar gaan we.

12:31 uur
Waarom ben ik gelijk op de begintijd naar binnen gestapt?! Zit ik weer die trailer van Dikkertje Dap te kijken.

13:00 uur
Ik merk wel dat doordat ik nu weet hoe de film gaat, de tijd sneller voorbij glijdt en dat ik me minder erger aan zaken. Zo is het onnodige zijplotje van Gene's ouders waarin ze onder meer de YouTube-app bezoeken prima. Waarschijnlijk omdat er een kattenfilmpje in de YouTube-app draait. Katten werken altijd.

Ook de stortvloed aan mislukte woordgrappen is niet zo erg. Ik kom er ook achter dat ik ongeveer de helft nog weet en ze dus zo kan nasynchroniseren, best een leuk spelletje tijdens de film. Ik had verwacht dat deze tweede voorstelling veel erger zou zijn de tweede keer. Maar niet dus.

13:20 uur
Hi-5 vond ik de eerste keer al irritant, maar ik had een aantal van zijn woordgrappen nog niet opgemerkt. Misschien omdat ik er nog niet op had gelet, maar waarschijnlijk omdat het nauwelijks grappen zijn. Maar nu merk ik dat elke zin, ELKE ZIN, een verwijzing naar een hand heeft.

"Wil je mijn handtekening," "dat klopt als een zwerende vinger," "ik kom handen tekort."

Ik zit inmiddels in de laatste twintig minuten en kijk nu wel. Ik zie de Twitter-vogel opeens voorbij komen. Die heb ik niet gezien de vorige keer? Oh ja, ik zat op Twitter te klagen over de product placement in De Emoji Film…

14:10 uur
Afgelopen. Ik ben al halverwege. Wacht, nee, ik ben pas halverwege. Echt heel positief ben ik niet gestemd, behalve dan dat het soms 'wel meevalt' dus. Ik heb nog maar twee kansen om echt iets positiefs over deze film te kunnen zeggen.

14:45 uur
De derde keer, daar ga i…nee wacht, niet gelijk bij aanvang naar binnen domme lul.

14:55 uur
Daar ga ik dan nu wel.

15:15 uur
Het soort van positieve gevoel van de tweede keer is volledig weg. Het is nu totale ergernis over hoe traag de film op gang komt en hoe generiek alles oogt. Deze derde keer wordt echt he-le-maal niks.

15:40 uur
Weet je, die Candy Crush-scène werkt toch ergens nog wel een beetje. Ik zit namelijk wel mee te denken met hoe ze een hogere score zouden kunnen… Misschien moet ik toch ook eens Just Dance installeren… PFFFFFF.

15:50 uur
De Emoji Film is zo vluchtig dat ik de scène in de Spotify-app alweer was vergeten. Het ziet er ook allemaal heel doorsnee en oncreatief uit. Spotify wordt uitgebeeld als een rivier, als een muziekstream en het zou heel betoverend moeten ogen, maar dat doet het gewoon niet.

16:15 uur
Ik zit al heel de dag in de aircolucht en dat slaat op mijn keel en ogen. Ik heb al sinds de tweede voorstelling mijn jas aan. Ik heb waterige ogen waardoor ik constant in mijn ogen zit te vegen en het voor anderen lijkt alsof ik heel emotioneel wordt van de film. Maar ik voel me juist steeds verder wegdwalen.

16:25 uur
Ik ben uit de bios gelopen en direct de bar naast de bioscoop in gestapt. Even weg uit die donkere zalen. Dit was de beste beslissing van vandaag. Een halve liter witbier en even menselijk contact met de barman. Mijn gezicht staat op onweer.

17:12 uur
De keelpijn is verzacht door het bier en ik kan er weer tegenaan, voor de laatste keer vandaag. Ik weet zeker dat ik iets leuks kan zeggen over De Emoji Film.

Ik loop de bioscoop weer in. Ondertussen herkent het personeel van de bioscoop me, maar ze durven niet te vragen wat ik hier heel de dag doe.

17:15 uur
Nog even naar het toilet. Ja, ik zie er echt uit als een uitgedroogde pruim ondertussen door die aircolucht.

17:17 uur
Ik pak de laatste seconden van die veel te lange Dikkertje Dap-trailer weer mee.

17:20 uur
Eindelijk, daar gaan we…

18:15 uur
Mijn keelpijn is erger dan ooit en ik heb nu ook hoofdpijn. De film trekt in een waas half voorbij. Ik kan me totaal niet meer focussen en maar moeilijk naar het scherm kijken.

18:30 uur
Ik tuur op mijn telefoon hoe lang ik nog moet tot mijn bevrijding. Ik kan niet meer, ik ben echt ziek aan het worden. Ik hoopte ergens iets te kunnen vinden waar ik blij van kon worden, maar ik heb nog maar weinig tijd om dat te vinden.

18:40 uur
Oké. Ik heb het. De animaties zijn gewoon goed. Kijk. Hebbes. Eindelijk.

18:50 uur
Dit is het dan… afgelopen. Ik ben niet echt opgelucht merk ik. Ik wil gewoon even naar huis, avondeten en hoestsiroop in mijn mik gooien. En slapen.

De Emoji Film heeft me, samen met de aircolucht, gesloopt. Mensen appen met de vraag hoe het was en sturen me steeds emoji toe. Ik kom niet verder dan eendimensionale antwoorden. Ik kan niet meer helder nadenken. Dat is wat een hele dag Emoji Film met je doet. Dat is misschien iets positiefs dat je over deze film kunt zeggen: hij doet wel iets met je, hij laat je achter met een gevoel dat zich het beste laat omschrijven als 'meh'. Dat een film over emoji toch nog een emotie oproept, dat is op zich ook best knap.