“Soms vergeten mensen dat ze een piemel hebben. Totdat hij stijf wordt.”

Het toekomstperspectief van een radicale kunstenaar in China is momenteel niet best. Katy Perry is al van alle radiostations verdwenen vanwege ‘te vulgaire’ teksten en de autoriteiten ontvoerden Ai Weiwei omdat hij halfnaakte foto’s van zichzelf online zette. Het portfolio van Ren Hang staat vol met openstaande anussen, mensen die over elkaar heen pissen en met grote toewijding vastgelegde stijve piemels. Dus logischerwijs zou hij allang gestopt, gecensureerd of ontvoerd moeten zijn.

Maar dat is hij niet. En dat is awesome, want zijn foto’s zijn geweldig. Hij heeft het voor elkaar gekregen om naakte lichamen te deseksualiseren en ze te veranderen in soms grappige, soms mooie, soms knoestige, soms harige menssculpturen. Je zou je bijna samen met je vrienden uitkleden, je lul rood verven en uit een raam in Beijing gaan hangen. Dit is toch meestal het effect dat kunstenaars beogen, toch? Ik was benieuwd geworden naar het werk van Ren, en praatte met hem.

VICE: Hé Ren, waarom is iedereen eigenlijk zo naakt in praktisch al je foto’s?
Ren Hang: Mensen komen naakt ter wereld en ik beschouw naakte lichamen als het originele en authentieke uiterlijk van mensen. Door middel van hun naakte lichamen voel ik het ware bestaan van mensen aan.

Is dat waarom de lichamen niet worden tentoongesteld op conventionele, 'sexy' wijze, ook al zijn de foto’s seksueel getint?

Nee, ik neem geen foto’s met een specifiek doel of plan. Ik grijp gewoon alles aan wat er zich in mijn geest voordoet, arrangeer dat en leg het vast. Ik besteed niet te veel aandacht aan het feit of een tafereel sexy of niet is als ik foto’s maak.

Veel van de lichamen zien er uiteindelijk uit als een soort groteske sculpturen.
Dat was niet echt de intentie, al beschouw ik de lichamen wel als sculpturaal. Of zoals jij zegt, als groteske sculpturen. Ik denk dat de sculpturen bestaan omdat de lichamen bestaan.

Precies. Vanwaar eigenlijk al die urine in de foto’s?
Ook de urine was ik niet direct van plan te gebruiken. Maar als de modellen plassen, maak ik foto’s.

Oké, ik kan het antwoord al raden omdat je niets doelbewust doet, maar er zijn veel penissen. Is dat een statement over patriarchie ofzo, of hou je gewoon van piemels?

Nee, het nemen van de foto’s van piemels heeft geen betekenis. Maar ik denk wel dat stijve penissen de mooiste en echtste penissen zijn. Mensen vergeten zelfs soms dat ze een penis hebben totdat hij stijf is. Dat vind ik krachtige symboliek. Maar ik ben niet alleen geïnteresseerd in de penissen, ik leg graag ieder orgaan op een frisse, levendige en emotionele manier vast.

Wat vind je mooier, het mannelijke of het vrouwelijke lichaam?
Het geslacht doet er niet toe als ik foto’s neem, het maakt me alleen uit als ik seks heb.

Wat vind je van seks? Vind je het heel belangrijk?
Ja, ik vind seks erg belangrijk, maar dat benadruk ik niet steeds. Uiteindelijk is seks deel van het normale, gezonde leven. Net als eten en slapen.

Dat is waar. Wie zijn alle modellen? Je vrienden?
Ja, de meeste modellen zijn vrienden van me. Ik vind het prettig om vrienden te fotograferen omdat ze me vertrouwen, waardoor ik me ook beter op m’n gemak voel. Mijn beste werk is het resultaat van deze relaxte gemoedstoestand. Als ik met totale vreemden ben word ik nerveus.

In welke mate zijn de foto’s gepositioneerd?

Ik heb geen vaste plannen voor een fotoshoot. Normaal gesproken komt de inspiratie vanzelf als ik de camera vast heb en naar de modellen kijk. Ik neem geen voorgeplande foto’s. Ik schiet ze gewoon, snap je? Maar meestal volgen de modellen mijn ideeën in plaats van dat ze zelf hun posities innemen, dus ik denk dat ze in bepaalde mate wel gepositioneerd zijn, ja.

Hoe worden je foto’s in China ontvangen?
Mijn foto’s, en dan met name die van naakte lichamen, mogen niet worden getoond in Chinese galerijen. Slechts soms kunnen de iets minder expliciete worden vertoond, maar ik ondervind nog steeds veel moeilijkheden. Een van mijn shows was bijvoorbeeld geannuleerd door de Chinese overheid wegens “verdenking van seks”. Een andere keer spuugde een bezoeker op mijn foto’s. En dat zijn maar een paar voorbeelden van de problemen die ik gehad heb. Geen enkele uitgever in China wil mijn boeken uitgeven en ik ben weleens gearresteerd omdat ik buiten foto’s maakte.

Is dat niet frustrerend?
Nou, ik ben nu gewend aan dit soort situaties. En ik hou van China en van het fotograferen van Chinese mensen. Ik ben hier geboren en ik voel een diepe verbintenis met mijn thuisdorp. Het is waar dat ik hier beperkt word, maar hoe meer dat gebeurt, des te meer wil ik dat mijn land me accepteert voor wie ik ben en wat ik doe.

Bekijk hier Ren Hangs website.