De veganisten die alleen maar seks willen hebben met andere veganisten

Er zijn nu meer veganisten dan ooit tevoren. Dat is geen bangmakerij van de lobbyisten van Burger King, of een gokje gebaseerd op de miljoenen #veganfoto's op Instagram: het is een feit. In mei van dit jaar bleek uit onderzoek van de Britse Vegan Society dat er meer dan een half miljoen veganisten in het Verenigd Koninkrijk zijn – 3,5 keer meer dan tien jaar geleden. Ook in Nederland nam het aantal veganisten toe: hoewel de schattingen uiteenlopen van 50 duizend tot 170 duizend, zit er in ieder geval een stijgende lijn in.

En met zoveel mensen die zich aan een veganistisch dieet houden, zijn er natuurlijk ook gevolgen voor hun liefdesleven. De term "veganseksueel" dook voor het eerst op in 2007, toen onderzoekers in Nieuw-Zeeland opmerkten dat de meerderheid van de veganisten die ze spraken bij voorkeur op date ging of seks had met andere veganisten. Sommigen beweerden dat ze er weinig tot geen probleem mee hadden om een relatie aan te gaan met niet-veganisten, maar degenen die dat wel hadden, zagen hun veganisme als zo'n belangrijk onderdeel van hun identiteit dat ze een gelijkgestemde partner nodig hadden voor een succesvolle relatie.

Bijna tien jaar na het onderzoek, en met deze recente toename van veganisten, vroeg ik me af hoe het met de veganseksuelen gesteld is.

Als eerste sprak ik met Kirilee, die al acht jaar veganist is. "Ik was niet altijd veganist, en iedereen volgt natuurlijk zijn eigen pad," zei ze. "Maar ik zou geen relatie kunnen hebben met iemand die niet openstaat voor het idee om veganist te worden, en geen medeleven toont voor dieren. Dat weet je vaak snel genoeg."

Daarna vertelde ze dat het soms lastig is om dit aan iemand uit te leggen. "Het is veel makkelijker om te zeggen dat een milieuactivist bijvoorbeeld niet snel met een mijnwerker uit zou gaan. Mensen lijken dat concept veel beter te begrijpen, maar als het gaat om dieetvoorkeuren en dieren wordt het allemaal een beetje verwarrend."

Toen ik Ben, die een aantal jaar veganist was, vroeg welke invloed zijn dieet had op zijn relaties, vertelde hij: "Veganist zijn maakte dingen als uit eten gaan lastiger, vooral als hun familie ook meeging – dan moesten we vaak een compromis sluiten en moest ik het met een salade doen. Ik vond het ook niet prettig om te zoenen na een vleesrijke maaltijd."

Dat klinkt allemaal nog wel begrijpelijk. En tot zover kwamen de meningen van de mensen die ik had gesproken grotendeels overeen met de mensen die tien jaar geleden meededen aan het onderzoek.

Het onderzoek, dat werd uitgevoerd door dr. Annie Potts van de Universiteit van Canterbury, bestond uit vraaggesprekken met 157 veganisten, waarvan 120 vrouw waren. Drieënzestig procent gaf aan dat ze, net als Kirilee, een partner hadden (of zouden willen hebben) die net zo over dierenrechten dacht als zij.

De meningen van de ondervraagden verschillenden, maar de meesten waren behoorlijk recht voor z'n raap. Een 21-jarige vrouw zei bijvoorbeeld: "Mijn opvattingen over dieren hebben veel invloed gehad op mijn relatie. Ik heb serieus overwogen om mijn verloofde te verlaten om met dieren te gaan werken – hij deelt mijn opvattingen niet – en het gaat nog steeds moeizaam tussen ons." Een man zei echter: "Ik zou een relatie kunnen hebben met een niet-veganist. Ik geloof dat het beter is om een voorbeeld te zijn, dan om mijn persoonlijke opvattingen aan anderen op te dringen."

Anderen waren wat militanter. Een 41-jarige vrouw vergeleek de lichamen van vleeseters met een kerkhof: "Ik zou geen seks willen hebben met iemand wiens lichaam is opgebouwd uit de lijken van anderen, die gestorven zijn om hen in leven te houden," zei ze. "Ik vind niet-veganistische lichamen anders ruiken – ze worden tenslotte letterlijk in leven gehouden door karkassen, door het vermoorde vlees van anderen. Hoewel ik iemand misschien wel aantrekkelijk vind, zou ik niet te dichtbij ze willen komen als hun lichaam gevoed wordt door vlees. Dit is voor mij een heel persoonlijke vorm van ethische seksualiteit."

Een onderzoek in Tsjechië keek naar het effect van rood vlees eten op lichaamsgeur. De conclusie van het onderzoek was dat de geur van mensen die geen vlees eten "beoordeeld werd als significant aantrekkelijker, plezieriger en intenser." Mogelijk ligt het daar dus aan. Net zoals een verstokte niet-roker misschien vindt dat tongen met een kettingroker smaakt "alsof je een asbak uitlikt," zijn degenen die er strikte dieetregels op nahouden wellicht gevoeliger voor de lichaamsgeuren van anderen.

Het datingbureau SpeedDater.co.uk lanceerde dit jaar Vegan Speed Dating, dus er is wel een markt voor veganisten en vegetariërs die op zoek zijn naar gelijkgestemde partners. Uit een survey van SpeedDater bleek zelfs dat 56 procent van de vegetariërs en veganisten "zei dat ze zouden afknappen op een vleeseter" – een vergelijkbaar percentage als het Nieuw-Zeelandse onderzoek.

De Vegan Society houdt ook een regelmatig evenement onder de naam The London Vegan Meetup – een gratis bijeenkomst voor veganisten. Ik sprak met Robb Masters, die de organisatie van het evenement overnam in 2011, toen de groep 750 leden had. Nu zitten ze op bijna zesduizend.

"We weten dat sommige leden hun partners hebben leren kennen bij de London Vegan Meetup," zegt hij. "We hebben zelfs een paar singleavondjes gehouden, en ik weet dat er minstens vier huwelijken zijn voortgekomen uit onze evenementen. Maar ik wil wel benadrukken dat dit geen datinggroep is: we willen niet dat mensen naar onze avonden komen om iemand te versieren. Daarom hebben we afgelopen december een speciale groep gelanceerd op Facebook, de London Vegan Singles Group. Die heeft nu meer dan vijfhonderd leden – ze houden af en toe gezelligheidsavondjes, en we hebben daar ook al een paar succesverhalen gehad."

Hoewel veel veganisten er dus de voorkeur aangeven om iemand te daten die ook geen dierlijke producten eet, lijkt het erop dat er maar weinig zijn die zichzelf bestempelen als "veganseksueel". Ondanks de opkomst van het veganisme, is deze seksuele subcultuur gelukkig een stille dood gestorven.