De idioot, de pisser en de nazi: tatoeëerders over hun meest memorabele klanten

Tatoeëerders verdienen hun geld door lichamen permanent te versieren met artistieke ideeën die geboren worden op dronken avondjes. Ik vermoed dat het makkelijker was toen lichaamsversieringen vooral voor Russische criminelen en zeelieden waren, maar tegenwoordig zijn liefhebbers van lichaamskunst net zo gevarieerd als de ontwerpen waar ze zich mee bedekken.

Om inzicht te krijgen in de hoofden van mensen die bereid zijn om hun lichaam te versieren met willekeurige Chinese letters, vroeg ik een paar tatoeëerders uit Wenen naar hun favoriete anekdotes. Dit zijn hun verhalen, in hun eigen woorden.

"Het is best normaal dat klanten die hier voor het eerst komen een paar vrienden ter ondersteuning meenemen. Laatst kwam er een jonge vrouw met drie vriendinnen langs. Toen ik vroeg wat ze wilde, begon de groep te giechelen en kreeg zij een rood gezicht. Ze legde uit dat ze rond haar bikinilijn een moedervlek had, die ze wilde omlijsten met bloemblaadjes zodat het op een madeliefje leek. Een eenvoudige taak.

Ze trok haar haar broek op haar enkels, en vervolgens twijfelend haar ondergoed. Ik kon het nog steeds niet zien. Het bleek dat het erg diep verscholen lag onder haar bikinilijn – strikt gesproken net naast haar schaamlippen. Ik zei dat ze haar broek volledig uit moest trekken, ze moest gaan liggen en haar benen spreiden. Haar vriendinnen hielden het niet meer, maar het leek haar niks uit te maken.

Terwijl ik haar aan het tatoeëren was, keek ik omhoog. Ik zag dat haar ogen gesloten waren en dat ze op haar lip beet. Maar niet op een manier zoals andere klanten dat over het algemeen doen. Het werd al snel duidelijk dat ze opgewonden werd van de trillende machine. Ze stond op het punt klaar te komen. Ik heb geen idee of ze echt een orgasme had of niet, maar haar vriendinnen vonden het hele gebeuren in elk geval ontzettend grappig."

"Er zit een groot verschil tussen mensen tatoeëren die al een hoop tatoeages hebben en mensen die er nog geen hebben. Over het algemeen weten mensen welke pijn ze kunnen verwachten wanneer ze het eerder hebben ervaren. Niet lang geleden had ik een klant – behoorlijk bedekt met tatoeages, die mij vroeg om zijn handen te tatoeëren. Na een kort gesprek over het ontwerp begon ik aan zijn knokkels. Hoewel het een gevoelige plek is, is het over het algemeen best uit te houden, aangezien het meestal niet meer dan twintig minuten duurt om zoiets af te maken.

Toen ik met de derde vinger wilde beginnen, merkte ik dat hij begon te trillen. Ik vroeg hem beleefd om stil te liggen, maar toen ik opkeek, realiseerde ik me dat zijn lichaam volledig aan het verkrampen was. Het liep uit de hand. Zijn ogen rolden terug in zijn oogkassen en hij kreeg het voor elkaar om zichzelf onder te pissen en vervolgens uit de stoel te vallen. Ik stond net op het punt om een ambulance te bellen toen hij vanuit het niets weer ging zitten alsof er niets gebeurd was. Hij knoopte zijn shirt om zijn middel om de urine te bedekken. Eigenlijk wilde ik de tatoeage niet verder afmaken, maar hij overtuigde me om het toch te doen, door te beloven direct erna naar de dokter te gaan. Hij overleefde de rest van de sessie, maar ik betwijfel of hij ooit naar de dokter is geweest."

"Een groot deel van mijn werk is het weigeren van opdrachten. Zo kwam er eens een twintigjarige jongen binnen. Hij wilde het woord "hoer" in grote letters op zijn bovenarm. Ik weet niet zeker wat voor antwoord hij verwachtte, maar toen ik hem vroeg waarom hij dat in hemelsnaam zou willen zei hij droog: "Omdat het mijn favoriete woord is." Ik weigerde en vroeg wat zijn moeder ervan zou zeggen.

Helaas wordt ons soms gevraagd om nazisymbolen te tatoeëren. Sinds deze idioten begrijpen dat het een gevoelig onderwerp is, proberen ze het subtiel op te bouwen door eerst algemene vragen te stellen over handschriften en portretten, voordat ze uiteindelijk expliciet vragen om een SS-schedel, of in het ergste geval: een groot portret van Hitler. Uiteraard vertel ik dan dat ik het niet doe en dat ze ook niet terug hoeven te komen. Het engste is dat het vaak om gewone gasten gaat en niet om de dwazen waarvan je het zou verwachten.

"Tatoeages voor stelletjes worden vaak aangevraagd en ik wijs ze vaak af. Ik ben één keer akkoord gegaan omdat het een bekende van me was. Hij overtuigde me door te vertellen dat hij de ware had gevonden en dat ze daarom allebei een tatoeage wilden om het te bewijzen aan de wereld – het ging om iets 'speciaals'. Aangezien hij veertig jaar was, leek hij me oud genoeg om een keuze te maken, en ik ging akkoord.

Diezelfde nacht werd ik wakker, en checkte instinctief mijn berichten. Hij had me een foto gestuurd. Het eerste wat ik zag was een foto van een enorme pik, gevolgd door een foto van een vagina. Het bleek dat hij een realistische afbeelding van haar vagina op zijn dij wilde en dat zij zijn penis getatoeëerd wilde hebben op haar onderbuik. Beide tatoeages moesten levensgroot worden.

Zijn vriendin kwam langs voor haar eerste afspraak en, zoals afgesproken, kreeg ze een enorme pik op haar buik. Toen was het zijn beurt. Aangezien hij 1 meter 95 was en een enorme dij had, vroeg hij om de vagina iets groter te maken dan de natuurlijke afmetingen. Het resulteerde in het formaat van een A4'tje. Terwijl ik hem aan het tatoeëren was ontving hij een bericht met een foto van dezelfde vagina – maar ditmaal met iets wits erop. Toen ik hem vroeg of het sperma was, reageerde hij direct met: "Nee, denk je dat we pervers zijn?" Ik ben er nooit achtergekomen wat dat witte spul was. Als kers op de taart maakte hij de tatoeage compleet met de tekst, "Ain't no pussy like my girl's pussy.' Charmant.

Een paar weken later kwam ik hem tegen op straat. Toen ik hem vroeg hoe de tatoeages genazen, vertelde hij me dat ze niet langer samen waren. Het zit hem vast dwars, maar ook weer niet zo erg, aangezien ze nog niet terug zijn gekomen voor een cover-up"

Er kwam een keer een kennis van me langs. Hij zit bij een motorclub en wilde wat laten zetten. Hij heeft me meerdere malen verteld dat hij de naam van zijn vrouw wilde laten tatoeëren, maar haar naam had hij nog nooit verteld. We dronken een paar glazen whisky tegen de zenuwen en ik liet hem wat schetsjes zien. Hij was enthousiast en wilde het graag op zijn pols laten zetten, zodat iedereen het kon zien. We dronken nog wat meer en ik zette de tatoeage.

De volgende ochtend schrok ik behoorlijk toen ik hem en een paar van zijn motorvrienden voor mijn deur zag staan. Ze wilden mij helemaal kapot schoppen, maar ik kreeg het gelukkig voor elkaar om te vragen wat er aan de hand was. Het bleek dat hij in de waas van de whisky de naam van zijn vrouw en die van zijn vriendin door elkaar had gehaald – waar, niet geheel verbazend, zijn vrouw behoorlijk boos om was. Als verzoeningsoffer bood ik hem aan om het te bedekken – maar alleen als zijn vrienden erbij bleven als getuigen.

Lees ook:

Een visuele encyclopedie van Russische gevangenistatoeages

De smerigste dingen die barmedewerkers tegenkwamen op de wc's

Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: