Ik liet 24 uur lang mijn leven bepalen door Siri

Soms heb je even tijd nodig om aan dingen te wennen. Aan de temperatuur van het badwater bijvoorbeeld, of aan de nieuwe bezetting van K3. Ik begin zelf net een beetje te wennen aan mensen die over straat lopen terwijl ze een levendig gesprek voeren met niemand. Dat denk je tenminste, want eigenlijk zijn ze aan het bellen, met van die oortjes die je in eerste instantie niet ziet. Maar daar wen je dus aan, en je kan mij tegenwoordig ook in het wild tegenkomen terwijl ik in het luchtledige sta te ouwehoeren.

Juist omdat niemand er nog problemen mee lijkt te hebben om eruit te zien alsof ze een gesprek voeren in het niets, is het gek dat het gebruik van Siri (en haar collega's die in smartphones van andere merken wonen) nog steeds niet echt geaccepteerd is. Ik ken in ieder geval niemand die Siri bij een volle bushalte durft te vragen wat voor weer het morgen wordt. Blijkbaar is de stap van 'praten tegen iemand die verder niemand kan zien' naar 'praten met iemand die niet bestaat' nog net iets te groot. En dat terwijl techbedrijven de afgelopen jaren flink op de persoonlijke assistenten hebben ingezet. Apple heeft Siri, Google heeft Now en Microsoft schijnt een robot-assistent te hebben die Cortana heet, maar daar had ik tot vandaag eigenlijk nog nooit van gehoord.

Maar waarom gebruikt nauwelijks iemand Siri, de vriend die onze levens (volgens de ontwikkelaars) zo veel makkelijker moet maken? Is het nog niet sociaal geaccepteerd om toe te geven dat er een robot in je telefoon zit die beter in staat is om je leven in te richten dan jijzelf? Vertrouwen we de technologie niet genoeg? Zijn we bang dat de CIA onze geheimen afluistert? Of hebben we Siri gewoon niet nodig en kunnen we prima voor onszelf zorgen? Om een antwoord op deze prangende vragen te krijgen besloot ik om 24 uur lang alles dat ik deed voor te leggen aan Siri. Het werd een rare dag.

Op een normale zondag had ik nu waarschijnlijk nog in bed gelegen, maar omdat ik gister al om half acht 's avonds stomdronken was ben ik vroeg gaan slapen. Daarom was ik vanochtend vroeger wakker dan normaal, en had ik nog even tijd om een paar dingen te doen waarvan ik dacht dat Siri ze niet voor me zou bedenken, zoals porno kijken en champagne drinken (om te vieren dat er een fles champagne in m'n koelkast stond). Om het ijs te breken stel ik Siri een paar simpele vragen. Het gaat goed met Siri, en hij (Siri is in het Nederlands een man) is blij dat het met mij ook goed gaat. Volgens Siri gaat het vanavond pas om tien uur regenen, waarover later meer.

Ik heb nog niet ontbeten, dus vraag ik Siri wat ik zal eten. Hier begint het gelazer. Een of andere whizzkid zal vast veel lol hebben gehad bij het programmeren van het antwoord op de vraag "Wat zal ik eten?" Dat antwoord luidt: "Aardperen en bonen zijn goed voor je. Maar probeer dan wel de lift te vermijden." Fuck you, Siri, probeer je te zeggen dat ik dik ben? Oké, misschien ben ik de laatste tijd een klein beetje aangekomen, maar jij hebt niet eens een buik, dus waar praat je over? Ik heb trouwens geen lift. En wat zijn aardperen?

De sfeer is al binnen een halfuur verziekt, maar ik zet door. Ik laat me niet aftroeven door de eerste de beste robot. Gelukkig weet de jongen van de biologische supermarkt wél wat aardperen zijn. Even later, als ik weer in mijn keuken sta, daalt het besef in dat ik aardpeer (dat is een ander woord voor de mij eveneens onbekende knol topinamboer, heb ik geleerd) en bonen sta te bakken omdat mijn telefoon me vertelde dat ik dat moest doen. Aardpeer blijkt helemaal niet lekker te zijn. Het zou ook kunnen dat ik het anders had moeten bereiden. Hoe dat moet weet Siri me namelijk niet te vertellen.

Ik vraag Siri om wat muziek aan te zetten. Siri stelt Norah Jones voor, maar daar heb ik weinig zin in, omdat ik nou eenmaal niet in een loungecafé in 2002 zit. Ik overweeg een dutje te gaan doen, want dutjes en zondagen zijn voor elkaar gemaakt. Ik vraag Siri me over een half uur wakker te maken.

De wekker gaat, zoals we hadden afgesproken. Ik blijf nog even liggen en stel een paar belangrijke vragen aan mijn telefoon. Waarom zou ik mijn bed uitkomen? Waarom wordt de dag weer nacht? Waarom schijnt de zon nog? Waarom zou de kille wind nog waaien? Siri heeft geloof ik geen idee waar ik het over heb, maar dat is niet erg, want niemand weet het antwoord op deze vragen.

Ik ben uit bed. Op een normale zondag zou ik nu waarschijnlijk op tv gaan kijken hoe Ajax wederom een matige wedstrijd op de mat legt, maar Siri kan nog niet zo goed omgaan met Nederlandse sportinformatie, dus kom ik er niet achter hoe laat de wedstrijd begint. Dan maar naar de kroeg. Ik vraag of er hier ergens een café in de buurt is. Siri komt aanzetten met een café-restaurant dat In de Buurt heet. Dat was niet helemaal wat ik bedoelde, en het is bovendien helemaal niet in de buurt, maar een mens moet toch iets drinken, dus let's go.

Ik sta bij de tramhalte. Ik zou op het bord kunnen kijken hoe lang het nog duurt voordat de tram komt, maar ik kan het ook aan Siri vragen. Er staat een ouder echtpaar naast me. Ik durf niet met Siri te praten, omdat ik bang ben dat die oudjes daar zo erg van in de war zullen raken dat ze een hartaanval krijgen. Dat is wat oude mensen doen, toch?

Het is inmiddels gaan regenen, een paar uur eerder dan Siri beloofd had. Ik loop naar Café in de Buurt, dat dicht blijkt te zijn. Dat had Siri ook wel even mogen zeggen.

Ik heb in een ander café een paar biertjes gedronken en de krant gelezen. Dat had ik zonder Siri waarschijnlijk ook gedaan. Ik weet niet of dat betekent dat Siri me goed kent, of dat ik Siri eigenlijk helemaal niet nodig heb. Ik krijg zin om een joint te roken. Een uitgelezen kans om te testen hoe ruimdenkend mijn nieuwe elektrische maat is. Als ik Siri vraag naar de dichtstbijzijnde coffeeshop, doet-ie alsof hij me niet begrijpt. Schijnheilig, vind ik dat. Als ik even doorvraag geeft hij me toch een adres. De aanhouder wint. Wel lullig voor mensen die wel van blowen maar niet zo van aanhouden houden (dat zijn er volgens mij best veel).

Ik ben high en een beetje dronken. Zin om te eten. Ben mijn zus tegengekomen in het café. Zij wil naar een Thai. Ik vraag Siri naar Thaise restaurants. Mijn zusje lacht me uit. De eerste vier suggesties zijn een lunchroom, een pannenkoekentent, een burgerbar en een nachtclub. De vijfde optie is wel een Thai, maar dat zal wel toeval zijn.

Ik ben weer thuis. Het eten was lekker. Lekkerder dan aardperen met bonen.

In de krant stond dat het weer tijd is om belastingaangifte te doen. Ik vraag Siri of hij belastingaangifte kan doen. Siri stelt voor om de politie te bellen. Belastingaangifte moeten doen is best een ramp, maar de politie erbij halen lijkt me overdreven.

De wekker gaat. Ik wens Siri een goedemorgen, want je moet altijd beleefd blijven, ook op maandagochtend. Ik vraag wat voor kleren ik aan zal trekken. Voor het eerst sinds ik dit experiment begon, krijg ik echt een zinnig antwoord, iets waar ik iets aan heb. "Ik raad een broek aan." Thanks, vriend. Zonder jou was ik waarschijnlijk in mijn blote pik naar m'n werk gegaan. Dat was wat geweest. Iedereen lachen natuurlijk. Dat blijft me deze ochtend mooi bespaard.

Ik heb sinds ik op mijn werk ben nog niets aan Siri gevraagd. Dat komt niet doordat ik me schaam tegenover mijn collega´s, maar doordat ik aan het werk ben en niet denk dat Siri me daarbij kan helpen. Ik ben daar stiekem best blij om, want als dat wel zo was geweest had ik binnenkort waarschijnlijk geen baan meer gehad.

Het experiment is voorbij. Ik ben blij dat ik zelf mag bepalen wat ik ga lunchen, en dat ik geen aardperen meer hoef te eten.

Ik snap na 24 uur wel waarom we Siri nog steeds niet gebruiken. Siri weet namelijk helemaal niet zo veel. Goed, er zijn een paar functies die handig zijn als je even je handen niet vrij hebt, bijvoorbeeld omdat je met een gloeiende bakplaat vol koekjes in je handen staat of omdat je een auto aan het besturen bent. Maar over het algemeen weegt het gemak van Siri niet op tegen het bijtende ongemak ervan. Praten tegen een computer is, vooral in het openbaar, nog steeds superongemakkelijk. Het zou natuurlijk kunnen dat we daar over een tijdje ook aan gewend zijn – maar gelukkig redden we ons tot die tijd ook prima zonder Siri. Lees ook:

Je leven wordt beter als je je telefoon weggooit Ik probeerde de pijprobot Autoblow 2 uit zodat jij dat niet hoeft te doen.

De overstap van boxershorts naar herenslips veranderde mijn leven

Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen, want anders mis je dingen: