De serie Girls heeft van mij een feminist gemaakt

Mijn vrouw zegt al jaren dat ik een feminist ben. Ik lees geen feministische literatuur, heb nog nooit meegedaan aan een demonstratie en sta zeker niet achter het idee dat een vrouw alles kan doen wat een man kan (of andersom). Voor de duidelijkheid: ik geloof wel in gelijke rechten voor mannen en vrouwen, in gelijk salaris voor gelijk werk en dat mannen en vrouwen gelijken zijn op intellectueel vlak. Maar ik hou er ook van hoe vrouwen eruitzien zonder kleren aan. Dus kan ik onmogelijk een feminist zijn, toch?

Daar hebben Lena Dunham en haar tv-serie Girls verandering in gebracht. Girls is een show die ik heel erg vermakelijk vind, ondanks het feit dat de mannelijke personages vaak het bloed onder m’n nagels vandaan halen. Girls werd al snel controversieel omdat… wacht, waarom eigenlijk? Omdat de serie nieuw terrein verkent door zich te richten op de levens van jonge, blanke twintigers. Nee. Is het de enige serie zonder etnische diversiteit? Nee. Is Girls het enige tv-programma dat probeert een humoristische blik te werpen op de levens van mensen die de overgang maken van hun kindertijd naar volwassenheid? De enige show waarin vrouwen naakt in beeld komen? De enige show over mensen die bevoorrecht genoeg zijn en genoeg geld hebben om eigenlijk gewoon de hele dag helemaal niks te doen? Nee. Nee. Nee.

Er zijn honderden tv-programma’s die bovenstaande dingen doen, soms zelfs allemaal tegelijk. Dus waarom trekt de serie Girls dan zo veel haat aan?

Oh, wacht, ik weet het al. Het is de enige succesvolle tv-show die geschreven en geregisseerd is door een jonge vrouw. Dat is echt het enige dat uniek is aan deze show, als je hem vergelijkt met de talrijke andere tv-shows die soortgelijke dingen doen.

Zette NBA-basketballer Kareem Abdul Jabbar zijn bril af, legde hij zijn bal neer en trok hij naar The Huffington Post om publiekelijk schande te spreken van Judd Apatow, de producer van Girls, toen die een tv-programma met eenzelfde thema schreef en produceerde dat Freaks & Geeks heette? Nee. Maar bij Girls deed hij dat wel. In Freaks & Geeks zaten geen tieten, maar het had wel een volledig blanke cast. Was de hoofdpersoon een zelfzuchtig meisje dat andere mensen gebruikte om te krijgen wat ze wilde? Zeker weten. Werden mensen kwaad? Nee. Waarom niet? Omdat het een serie was die geschreven en geproduceerd was voor ons vermaak. Je vond het leuk of je vond het niet leuk, dat was alles.

Waarom klaagt niemand over racisme in die andere serie van HBO, Game of Thrones, waarin alle niet-blanke personages, de Dothraki, bloeddorstige primitieven zijn die nooit een shirt dragen? Waarom klaagt niemand dat de personages in Game of Thrones verwend zijn, terwijl de hoofdpersonen zichzelf uitroepen tot koning en koningin? En waarom roept niemand “Shit, Daenerys, stop je tieten eens weg!” bij elke aflevering waarin ze halfnaakt rondloopt? Bij Game of Thrones kan niemand het iets schelen, omdat het duidelijk een show is die alleen bedoeld is als amusement, en haar borsten een standaardmodelletje zijn.

Als je het wilt hebben over bevoorrechte blanke mensen en oppervlakkig, verschrikkelijk onrealistisch gedrag, wat dacht je dan van Entourage? Dat is een tv-serie die ons wil vermaken met de avonturen van drie jonge, blanke mannen die een beroemdheid achterna lopen en profiteren van zijn geld, auto’s, huizen, drank, drugs en zelfs zijn vrouwelijke bewonderaars. Er is geen enkel moment in die serie dat niet beledigend is voor ons allemaal, maar Entourage weet handig de publieke woede te ontwijken door zichzelf te presenteren als puur entertainment.

Ik weet het, ik heb al een hoop vragen gesteld, maar hier is er nog eentje: kan iemand me vertellen waarom de wereld Lena Dunham zo haat? Als je me ook maar op één ding kunt wijzen dat haar onderscheidt van andere televisiemakers—behalve dat ze een vrouw is—dan hoor ik het graag.

Dus, Lena Dunham, je bent erin geslaagd een paar dingen te doen met je serie: je hebt me aan het lachen gemaakt, je hebt me kapotgeërgerd met dat Adam-personage, maar het belangrijkst is dat je hebt bewezen dat mijn vrouw (zoals altijd) gelijk had, en hebt bevestigd dat ik inderdaad een feminist ben.

De publieke onvrede over jouw serie heeft me laten zien hoe onze cultuur omgaat met succesvolle vrouwen. Het spijt me dat ik het niet eerder heb gemerkt, maar gelukkig is het nooit te laat om te veranderen. Ik ga nu lekker zitten en toekijken hoe het internet zal gaan tweeten, bloggen, Facebooken en Tumblren over de manieren waarop jij en ik het mis hebben. Maar maak je geen zorgen, het aantal mensen dat vecht voor jouw recht om televisie te maken is zojuist met 1 gestegen.