Foto
via
Dit weekend treedt Beyoncé op in Nederland, dus heeft iedereen het over haar. Eigenlijk heeft iedereen het altijd over haar. Als homoseksuele man zou Beyoncé me moeten boeien, maar ze boeit me eerlijk gezegd. Echt. Geen. Ene. Reet. En de Beyoncé-mania is helemaal doorgeslagen. Dit GIFje van Beyoncé waarin ze half haar zonnebril afdoet heeft meer dan 4.500 likes. En deze video van één minuut waarin ze uit haar auto stapt is al bijna 45.000 keer gekeken.
Natuurlijk is ze knap. En kan ze zingen. Maar de meeste mensen die hoog eindigen bij Idols ook. En niemand boeit hun ene reet. Ik denk dat ik Beyoncé zelfs begin te haten. Ze is meedogenloos onschuldig en saai. En naïef. Dit zijn de dingen waar ik me het meest aan erger:
Soms probeert ze diepzinnig over te komen, en dat is echt heel pijnlijk
Trouwens, in welke verfwinkel kan ze geen kleuren vinden die mooi genoeg zijn om Jay-Z mee te beschilderen?
Ze plagiëert danspasjes
Ze heeft werkelijk geen idee hoe ze hoofdletters moet gebruiken
"What a proud day foR
AFRICAN AMERICAN WOMEN!!!!
Kelly, micHelle, ALicIA, JhuD
you are all Beautiful, talented
and showed so much clAss!
It was an honor to peRfoRm
at the SuperbowL wIth
you phenomEnal Ladies
Love Beyoncé"
Volgens mij is ze echt een vreselijke gesprekspartner
Heb je ooit een interview met Beyoncé gezien waarin ze langer dan tien seconden stopt met praten over hoe “gezegend” ze is, of over “het plan van God”, of over iets anders in die geest? Ik denk het niet. Die bestaan namelijk niet.
Er is natuurlijk niks mis met gelovig zijn (oké, grapje), maar kun je je voorstellen hoe snel je zou proberen weg te komen als iemand die je kent zo tegen je zou praten?
Serieus, kijk even de eerste twintig seconden van deze video. “Ik denk dat ik een zeemeermin ben… Of was.” Waar de fuck heeft ze het over? Het gaat niet eens over God en nog zou ik haar de oceaan in duwen, in de hoop dat ze stopt met praten.
Ook hier geldt: probeer je even een bekende voor te stellen die dit soort bagger uitkraamt. Recht in je gezicht. Je zou je letterlijk kapot lachen.
Ieder woord dat uit haar mond komt is een banaal cliché. Heb je de propagandafilm documentaire gezien die ze heeft gemaakt? Daar zitten een paar scènes in waarin ze doet alsof ze kwetsbaar is en met perfect haar in de camera kijkt met perfect betraande ogen en dingen zegt als: “Mijn leven is een reis. Het lijkt alsof ik een doel stel en op een bepaalde manier dat doel bereik, en dan een nieuw doel stel. En het was mijn doel om mezelf te vertrouwen en te groeien.”
Het lijkt alsof ze van een persbericht heeft geleerd om emoties te tonen.
Er is zoiets als het “Beyoncé-archief”
Uit een profiel van Beyoncé in GQ:
“In een lange, smalle kamer staat het officiële Beyoncé-archief, een temperatuurgecontroleerde digitale opslagplaats waarin praktisch alle bestaande foto’s van haar virtueel zijn opgeslagen. Beginnend bij de shots van Destiny’s Child, die meisjesband uit de jaren negentig waarvan ze frontvrouw was. Maar ook ieder interview dat ze heeft gedaan, iedere video of show waarin ze optrad en alles wat ze vanaf haar laptop opnam in haar dagboek. Ook kun je er duizenden uren aan privébeelden vinden, samengesteld door een ‘visual director’ die Beyoncé heeft ingehuurd en al sinds 2005 praktisch haar gehele leven vastlegt, tot wel zestien uur per dag. Het labelen, dateren en categoriseren is al twee jaar aan de gang, en het zal nog een aantal maanden duren voordat dat proces klaar is.”
WIE DOET DAT ECHT?! Ik wil weer dat je nu even denkt aan iemand die je kent. Stel gewoon even een random vriend of vriendin voor die aan je opbiecht: “Ik heb een temperatuurgecontroleerde kamer in mijn huis waar ik uitgeprinte versies bewaar van al mijn tweets, en MP3’tjes van ieder telefoontje dat ik ooit gepleegd heb.” Ze hebben mensen voor minder in een dwangbuis gepropt.
Kelly Rowland is vreselijk
Ik heb Beyoncé nooit ontmoet. Maar Kelly Rowland wel toen ik 15 was, en ze was superkut. Ik zat ooit eens in het publiek bij een of andere televisieshow waar ze moest optreden. Toen was er een moment van tien minuten waarop we achter de coulissen toevallig naast elkaar stonden. Dus ik probeerde een praatje met ‘r te maken, zo van: “Oh hé, hoe is ‘t?” ofzo. Ze antwoordde op de liefst mogelijke manier: “Het spijt me heel erg lieverd, maar ik moet even snel iets uitzoeken, geef me een minuut,” en ze draaide zich van me weg. Maar dus niet om iets te doen ofzo. Ze draaide gewoon haar gezicht naar de muur toe. En toen stond ze daar, starend naar de muur in complete stilte. Ze negeerde me totdat het haar beurt was om te zingen. Wat een lul. Ik weet dat dit eigenlijk niks met Beyoncé te maken heeft, maar van hetzelfde laken een glitterpak enzo.