Waarom Indiase mannen het normaal vinden om vrouwen te verkrachten

Half december loopt een 23-jarige studente fysiotherapie met een vriend een bioscoop in New Delhi uit. Ze besluiten samen een bus naar huis te nemen. Het is een uur of 9 ’s avonds en de bus die voor ze stopt is mooier dan de normale bussen van de Delhi Transport Corporation; het is een charterbus met gordijntjes en geblindeerde ramen. De bus lijkt leeg, maar er zitten zes mannen in de bus, inclusief de bestuurder. Het tweetal wordt een ritje naar huis beloofd.

Eenmaal binnen beginnen de mannen het meisje lastig te vallen. De jongen probeert ze tegen te houden, maar ze slaan hem met een ijzeren pijp. De zes mannen verkrachten het meisje, terwijl ze ondertussen ook haar met de pijp slaan. Na een groepsverkrachting van een uur—aldus de politie—dumpen ze de twee nauwelijks bewuste jongeren op de kruising van een drukke weg, terwijl de bus nog rijdt. Uren later worden de twee ontdekt en meegenomen naar een ziekenhuis.

De studente stierf vorige week vrijdag in een ziekenhuis in Singapore. Inmiddels heeft de politie de zes mannen in hechtenis en is het proces tegen vijf van hen begonnen. Één van de verdachten is minderjarig en kan daarom niet voor moord worden aangeklaagd. De andere vijf kunnen de doodstraf krijgen.

Het had zomaar een incident kunnen zijn dat onopgemerkt zou kunnen blijven in de ‘verkrachtingshoofdstad’, zoals Delhi genoemd wordt. Maar omdat deze buurt normaal gesproken veilig is en de brutaliteit van de misdaad zo ernstig is, is het incident uitgegroeid tot een strijdkreet voor de veiligheid van vrouwen. Omdat dit incident plaatsvond in een nettere buurt heeft de apolitieke middenklasse eindelijk kennisgenomen van de situatie, die lang genegeerd is in India.

Vorig weekend kwamen tienduizenden studenten bijeen bij de India Gate, een groot park dicht bij het huis van de president en de parlementskantoren. De menigte scandeerde leuzen: ze eisten grote veranderingen. Thema’s als klasse-indeling en seksuele onderdrukking werden aangekaart, met als basis de minachting en woede voor de afgrijselijke daden en de houding van de Indiase regering ten opzichte van het geweld tegen vrouwen.

Volgens de politie veranderde de sfeer tijdens de demonstratie. Er werd traangas en een legio waterkannonen ingezet om de mensenmassa in bedwang te houden. De politie sloeg met lange houten stokken op de demonstranten in. De stokken heten lathis, wat een Indiaas symbool geworden is voor de repressie door de Indiase politie.

De verkrachting heeft nog niet veel veranderd in India, behalve een nieuwe wetgeving voor buslicenties en een verbod op geblindeerde ramen. Maar de kwestie heeft Indiërs geconfronteerd met rollen en verwachtingen in hun samenleving. Veel mensen stellen elkaar de vraag: “Waarom ben jij niet bij de India Gate?”

Ook de politieke klasse heeft het onderwerp op de agenda staan. Premier Manhoman Singh nam samen met zijn partijleider Sonia Gandhi afscheid van het slachtoffer van de moord toen het gisteren overgevlogen werd vanuit Singapore.

Ik sprak met Kamla Bhasin, feministisch activist en adviseur van Sangat South Asia, over hoe dit nationale verdriet een rol kan hebben in een eventuele verandering en hoe de veiligheid van vrouwen kan worden gewaarborgd tijdens deze snelle modernisering van India.

VICE: Waarom worden er in India zo veel vrouwen verkracht?
Kamla Bhasin: Ik denk niet dat het alleen maar iets is in India. Onderdrukking en dominantie door mannen is een globaal verschijnsel, net zoals het objectiveren van de vrouw. Voor de cosmetische industrie zijn vrouwen niets anders dan lichamen. Ik noem het de Dabanggification van mannen. Dabangg is een Bollywoodblockbuster waarbij geweld en intimidatie wordt geportretteerd als aanvaardbaar gedrag. Vrouwen worden gezien als minderwaardige wezens. In hindoefamilies ligt de vrouw aan de voeten van haar man. We veranderen onze namen, we doen sindoor [een rood poeder dat duidt op een getrouwde vrouw] in ons haar.

Delhi is vooral berucht om hoe onveilig het er is voor vrouwen. Hoe komt dat?
In Noord-India stagneren vrouwenrechten in de middenklasse. Er zijn 35 miljoen meisjes en vrouwen omgekomen door verhongering, verwaarlozing, huwelijksgiften en ga zo maar door. De inheemse stammen zijn juist goed voor hun vrouwen; ongeschoolde mensen doden hun dochters niet.

Komen Indiase mannen niet aan hun trekken?
Verkrachting gaat niet om de seks: het gaat om macht, woede en geweld. Niemand genoot van zijn erectie in die bus. Gewelddadige mannen worden verheerlijkt in films. Machtige mannen hebben consensuele seks, machteloze mannen niet. Ze zien de films en zien actrices als Kareena Kapoor. Ze denken dat Kareena het echt lekker vindt om te worden aangerand, dus verwachten ze dat ook van alle andere vrouwen.

Zullen de protesten iets veranderen?
Ik hoop het, maar dit is slechts het begin. Verkrachters moeten niet langer ongestraft blijven. De Indiase wetgeving behoort tot de beste ter wereld, maar ze wordt niet uitgevoerd. We moeten anders gaan denken. Neem pasgeboren jongetjes. Zijn dat verkrachters? Nee, maar binnen twaalf jaar zal iedereen, van zijn ouders tot en met Bollywood, hem vertellen dat hij alles kan maken omdat hij een penis heeft. De maatschappij produceert verkrachters als een fabriek. We moeten die fabriek sluiten.

Wat is jouw mening over de beloftes van de regering om daadwerkelijk iets te doen?
Elke Indiase regering probeert het tevergeefs, maar ik geloof nog steeds in democratie. We hebben al vooruitgang geboekt, maar er zijn nog corrupte praktijken. De verkrachtersfabriek draait nog steeds overuren.