Wat ik leerde door de nieuwe porno-realityserie The Sex Factor te kijken

Een dubbele-penetratiescène filmen is niet makkelijk. Heb je weleens nagedacht over de logistiek van zo'n onderneming? "Hero D Protagonist" duidelijk niet. Hij zit tegen de bank gehurkt in een totaal verkeerde hoek en probeert z'n lul in "Minx" te frummelen, die zichzelf op hem laat zakken met dezelfde gepijnigde behoedzaamheid als iemand die in een heet bad stapt. Ondertussen staat The Colonel stram in de houding naast het paar; zijn penis werkt niet mee, maar hij probeert er met man en macht toch nog wat beweging in te krijgen. Twee paar ogen schieten zenuwachtig van de cameraman naar wat rondhangende crewleden buiten beeld. Minx is in gedachten alweer bij de volgende scène, en staart wezenloos voor zich uit.

De pornosite xHamster heeft een pornorealityserie gemaakt die The Sex Factor heet, omdat dit het einde der tijden is en er geen grenzen zijn aan wat doorgaat voor vermaak op deze godvergeten bol.

Het format van de serie is redelijk simpel en volgt dezelfde gebaande paden als niet-pornografische realityshows. De deelnemers hebben van tevoren hun oneliners en rollen al bepaald (alleen is het in plaats van het bekende "ik ben hier niet om vrienden te maken" nu "ik wil de Oprah van de porno worden" of "ik hou ervan om te neuken op zeilboten"), en worden met z'n allen in een protserige villa gepropt in de hoop dat ze erop los gaan neuken (alleen wordt in dit geval het onderlinge geneuk niet afgeschermd met een strategisch geplaatst dekbed en gefilmd in infrarood, maar maken ze in hun vrije tijd eigenlijk gewoon POV-scènes van schrikbarend hoge kwaliteit).

Maar dan, net als je het idee hebt dat je dit format wel kent en ongeveer wel weet wat er gaat gebeuren, vliegt de serie uit de bocht en wordt het allemaal een stuk pornoachtiger. Er zijn pijpwedstrijden waarbij de verliezers het huis uit gestemd worden; er is een jury van robotachtige pornosterren die dingen zeggen als "ik wil dat mijn slipje nat is aan het einde van deze wedstrijd"; er zijn een heleboel goedkope leren banken met spermavlekken erop. Het is een serie over mensen die bar slecht zijn in seks, maar het is ook een karakterstudie van het soort persoon dat er totaal van overtuigd is dat ze America's Next Top Penis zijn.

Dit is wat ik heb geleerd van de eerste twee afleveringen.

…maar The Sex Factor heeft er maar liefst twee voor ons in petto. Het is Dag Een, en David Caspian voelt de sfeer in het huis niet helemaal goed aan. Terwijl zijn huisgenoten zich terugtrekken in de dagboekkamer om diep in de lens te kijken en te vertellen hoe griezelig ze hem vinden, maakt hij de klassieke fout om al z'n kleren uit te trekken en poedelnaakt op de vloer te gaan liggen, waar hij zich aftrekt terwijl hij een beetje in zichzelf giechelt. Zelfs in het pornohuis wordt dit gezien als een faux pas. Het is moeilijk te zeggen wat voor screeningproces de serie erop nahoudt als iemand als Caspian er gewoon doorheen glipt en ongehinderd aan zijn persoonlijke rukodyssee kan beginnen.

The Colonel ("ik ben hier om een leider te zijn…in porno!") is het ergste soort mens op televisie: de meervoudige realityseriedeelnemer. Hij zat een keertje in Beauty and the Geek, en nu zit hij in The Sex Factor omdat hij alleen een stijve kan krijgen als hij het doet om een televisieshow te winnen. Hij brengt een hele pijpbeurt door met naar beneden kijken in opperste verbazing. Hij doet niet eens de moeite om een pornogezicht te trekken – geen wellustige blikken, geen gehijg, geen aanmoedigingen – en hij lijkt er eigenlijk helemaal geen plezier aan te beleven. Hij doet mee aan de dubbele-penetratiescène – The Colonel heeft vaginadienst, al kijkt hij er het grootste deel van de tijd vooral angstig naar zonder echt iets te doen – en het kost hem dertig verschrikkelijk ongemakkelijke seconden om er überhaupt in te komen. Het zou geen overbodige luxe zijn als na de beelden van The Colonel die wanhopig probeert om zijn geslachtsdeel in een dame probeert te proppen het telefoonnummer van een of andere hulplijn in beeld verscheen, en er een korte huilpauze werd ingelast.

Heb jij een hoofdding? Asia Akira's hoofdding is dat meisjes niet poepen en geen scheten laten. We weten dit omdat ze tegen ons zegt: "Dat is mijn hoofdding: meisjes poepen niet, meisjes laten geen scheten." Tori Black vertelt ons dat "The Colonel er wijd en zijd om bekend staat dat hij een harde pik kan houden," alsof hij een mythische cowboy in een wildwestlegende is, in plaats van je neef die bij de Free Record Shop werkt. In een kort stukje voor de camera zegt The Colonel dat vrouwen "gewoon bevelen moeten opvolgen…als een vleespop!" met de gestoorde grijns van een man die meerdere vleespoppen in de vrieskist in zijn kelder heeft liggen.

Het heeft een geheel eigen charme, en ik betwijfel of realityshowdeelnemers überhaupt nog coaching nodig hebben. Zet ze voor een camera en ze zullen zonder enige aansporing beginnen te praten over hoe het verbeteren van hun rimvaardigheden de eerste stap is in hun queeste om een completer mens te worden. Jurylid Kieran Lee beschrijft zichzelf als "de man met de pik die goud waard is. Zelfverzekerd, arrogant, maar al met al een aardige jongen."

Is hij zo geworden door porno? Of realitytelevisie? Hoe dan ook, hij is onherstelbaar beschadigd.

Simon Cowell heeft heel wat uit te leggen. Waarschijnlijk hebben de producenten van The Sex Factor naar zijn glansrijke carrière als "het gemene jurylid" bij Pop Idol, American Idol, X-Factor en Britain's Got Talent gekeken, en gedacht: er moet in ieder geval één totale klootzak bij. Kieran Lee is het enige mannelijke jurylid, en hij snapt het kleine maar cruciale verschil niet tussen droogkloterig zeggen wat je denkt en je gewoon gedragen als een volslagen lul. De andere drie juryleden – Lexi Belle, Tori Black en Remy LaCroix – zitten gespannen naast hem en zien er een beetje uit als gijzelaars, die strak blijven glimlachen en bidden dat hij zijn kritische pik niet op hen richt. En hij neemt dit erg serieus: elke keer als er een beslissing wordt gemaakt waar hij het niet mee eens is, ziet hij eruit alsof hij op het punt staat om te ontploffen. Deze man is alle slechte Tinderopeningszinnen die ooit getypt zijn in één loeistrak shirt.

Tijdens de pijpwedstrijd moeten de meiden proberen om de jongens te laten klaarkomen binnen drie minuten. De eerste twee mannen draaien daar hun hand niet voor om. Ze slenteren zelfvoldaan weg en wisselen een paar highfives uit met hun vrienden, terwijl hun halfzachte pikken zachtjes tegen hun dijen kletsen. Yeah, bro! High five! Het lukt de meisjes pas om de derde en laatste kandidaat ook klaar te laten komen nadat een van de juryleden aan komt trippelen om een mondje te helpen.

Er wordt een mini-wedstrijd gehouden voor de mannen waarbij de prijs is dat er een dildo naar hun penis wordt gemodelleerd. Het enige dat ze hoeven doen om te winnen is het snelst een erectie krijgen. Uiteindelijk moeten de makers van het programma tijdens de wedstrijd meerdere keren wegsnijden, omdat er een limiet zit aan hoeveel wanhopig pikgetrek je als kijker kan aanzien voordat je medelijden met ze begint te krijgen.

De meisjes lijken allemaal heel normaal en zijn oneindig veel knapper dan de mannen. Zij zijn ook geen professionals, maar geven in ieder geval niet de indruk dat ze alles wat ze over seks weten hebben geleerd van de oudere jongens op school. Toen de mannen allemaal gevraagd werden om op het podium te klimmen en samen te paaldansen, leek het op een potje apenkooien in de gymzaal. The Colonel deed een paar push-ups. Al met al was het een treffend beeld van de mannen die ervan dromen om pornoster te worden, maar daar eigenlijk niet de ballen (of de pik) voor hebben.

Hoe glamoureus dacht je dat porno was? Nee, je hebt het mis; het is nog veel erger. Alles in The Sex Factor lijkt bedekt te zijn met een dun laagje olie, zweet en sperma, en daadwerkelijke vreugde of genot zijn nergens te bekennen. Trakteer jezelf op een lekker warm bad nadat je The Sex Factor hebt gekeken, of lees misschien een stukje in een heilig boek naar keuze. En dank God op je blote knietjes dat de porno die jij kijkt wordt gemaakt door hoogglanzende professionals met parelwitte tanden en pikken die eruitzien als gigantische leerachtige zeeprikken. Als mooie mensen seks hebben kan dat eruitzien alsof de Olympische goden een eeuwenoude paringsdans doen. Maar zoals The Sex Factor nog eens benadrukt, zien normale mensen die seks hebben er meer uit als hongerige zeugen die met elkaar vechten om een paar aardappelschillen.

Het schokkendste aan The Sex Factor is dat The Sex Factor helemaal niet zo schokkend is. Behoorlijk wat realityseries balanceren sowieso al op het pornorandje – als je eenmaal het pompende, kreunende silhouet van een zongebruinde Hagenees, Geordie of Guido hebt gezien, is het niet zo'n grote stap naar full-frontal, high-def pornoseks. In Oh Oh Cherso, The Only Way is Essex, en Jersey Shore werd ook al aardig wat afgeneukt, en schroomden de producenten niet om minutenlang beelden van worstelende infrarood poppetjes uit te zenden.

Als je eenmaal wordt meegezogen in de personages en de wedstrijden, vergeet je bijna dat er ook nog pornodingen gebeuren in The Sex Factor. God bewaar me, maar ik begin te denken dat The Sex Factor misschien wel een gouden formule in handen heeft. De serie heeft me gegrepen, en laat me niet meer los. Als The Colonel niet wint dan doe ik ze wat.

Je kan nieuwe afleveringen van The Sex Factor kijken op www.sexfactor.com. Ze zeggen dat de volgende aflevering "compleet XXXX" gaat worden.