Een eerste inkijkje in een nog uit te brengen dubbel lp van Schmerzlabor. Tracks die ik in wellicht de meeste duistere periode van mijn leven heb gemaakt, ‘s nachts met koptelefoon, 1 R70 drumcomputer, een kapot Inkel ME880 mengpaneel, een oude korg MS10, een Roland SE-50 multi-effect, alles op 10 opgenomen op het linkerkanaal van een cassettedeck en met heel, heel veel speed. Om de zuiverheid te garanderen, kreeg ik de onversneden centrifugepasta van mijn dealer. Mocht 'ie nog leven, dan zit 'ie hoogstwaarschijnlijk nu nog steeds in de bak voor het, overigens geheel terecht, in brand steken van zijn totaal gestoorde vriendin, die bij iedereen het bloed onder de nagels vandaan haalde.
Rond '96 en '97 stierven er wel heel veel dierbaren en bekenden van mij een te vroege onnatuurlijke dood: overdosissen, bizarre ongelukken, bizarre moorden en zelfmoorden, AIDS, aangevuld met menig opname in ziekenhuis, gevangenis of gesticht. Mijn toenmalige vriendin zat in de hel van ‘Opname 1’, toentertijd het provinciale 'vuilnisvat', van 'Rozenburg', maar daarover later meer. De muziek is hier een reflectie van. Het zijn enkel ritmes die zo overstuurd zijn dat ze als drumgeluiden niet meer als zodanig herkenbaar zijn, een soort ritmische, swingende boventonenmassa van zeer duistere distortion en fuzz, alles totaal 'kaputt'. Ik heb jarenlang niet naar deze cassettes kunnen luisteren, maar uiteindelijk besloten ze toch in de nabije toekomst uit te brengen.
Godzilla vs. Metalhead - Destroy My Brain
Dit is de b-kant van een single op Acid Planet Records, met de toen piepjonge en naïeve Michael Fakesh en Chris de Luca van Funkstoerung op synths en drumcomputers en ik op Korg MS10 en vocalen. Dit was in '94, toen alles nog goed leek, haha. Zij waren op
mijn uitnodiging vanuit een arcadisch dorpje in Zuid-Beieren gereden om bij ons, hun, ahum, idolen, muziek op te gaan nemen voor Bunker. Dit naar aanleiding van een cassette die ik van ze had gekregen tijdens een optreden in München. Het werden in minder dan een week tijd zes volle lp's en dit singletje, maar ik zal hun gezichten van verbijstering en ontluistering over onze leefomgeving nóóit meer vergeten. De Haagse binnenstad was toen een soort Detroit in het klein en ze logeerden in mijn ijskoude en hevig vervuilde kraakpand aan de Muzenstraat. Een soort krankzinnig ‘young ones' gebeuren, een non-stop revuetheater, dag en nacht, met de ene gek na de andere. Onze leefgewoontes kwamen neer op 1 à 2 keer per week LSD en elke nacht door de straten struinen door het afval. Ik leefde toen een jaar lang bijna uitsluitend op bananen met sambal en woog nog maar 48 kilo. Hahaha.
Unit Moebius - Paf Zonder Naam
De meest duistere Unit Moebius release ooit, één van Unit Moebius' laatste platen, vlak voordat we ermee kapten en de boel echt om ons heen instortte. Ik kwam eind '96 terug van een Unit Moebius tournee van drie weken door Duitsland met de Goldene Zitronen om erachter te komen dat mijn toenmalige vriendin, waar ik ook mee samenwoonde, compleet psychotisch was geworden. Vermoedelijk een combinatie van overmatig blowen en speedgebruik, het te plotseling stoppen met haar medicijn Seroxat, vele opkomende trauma's van vroeger en uitputting door het continue bijeenkomen in ons huis van de grootste gekken, junks, criminelen en speedfreaks van de stad. Ze had ons huis helemaal kort en klein geslagen, het was een onbeschrijflijke puinhoop. Over het gehele oppervlak lag een soort sediment van kapotte huisraad, boeken, platen, vuilnis, bedorven etenswaren, open elektriciteitskabels, plassen vocht en allerlei brandende dingetjes.
Na een nacht van totale waanzin (ik zal hierover verder niet in details treden, buiten de vermelding dat het zelfs voor mij te extreem was) ben ik de volgende ochtend huilend naar de buren gegaan en heb toen de GGD gebeld, die binnen een half uur kwam om terstond een ambulance met politiebegeleiding aan te vragen. Omdat de agenten er eerder waren dan de ambulance, werd ik door haar gedwongen in de enige nog overeindstaande stoel te gaan zitten om naar haar bizarre “theater/ballet-performance” (het magnus opus van haar psychose) te kijken onder keiharde muzikale begeleiding van de op de op wonderlijke wijze nog steeds werkende platenspeler gezette lp 'Kuiken'. Ze danste krankzinnig in maillot en zonder schoenen met losliggende elektriciteitskabels in plassen vocht en bergen vuil, met twee sarcastisch lachende agenten in de andere hoek van de kamer. Toen kwamen de ziekenbroeders eindelijk, na het meest benauwende half uur uit mijn leven. Ik had mijn eerste psychose op mijn derde, de eerste in een lange reeks, maar ben sindsdien niet meer zo bang geweest als toen. Als een wild beest werd ze afgevoerd. Dit nummer stond toen op.
Panzerkreuz Catharsis, 20 years of Bunker Records zal plaatsvinden in Club PIP, gevestigd aan de Binckhorstlaan 36 in Den Haag.
Aanvang: 22.00 uur, tickets: € 10,- aan de deur, www.pipdenhaag.nl
Facebook: http://www.facebook.com/events/333830956701961/
