Wiosenna playlista: Unitr∆_∆udio

Zdjęcie: Damian Jakubowiak

Uwielbiam rozpoczynać tym utworem wiosenne poranki. Jeden z "weselszych" kawałków w dyskografii Buriala i chyba mój ulubiony spod rąk duetu Burial & Four Tet. Świetnie poprawia nastrój na resztę dnia.

Chyba najbardziej popularny utwór tego pana - nic dziwnego. Nóżka sama chodzi, a pozytywne plumkanie syntezatora rodem z lat 80. zostaje w głowie do późnego wieczora.

W czasach liceum dużo wagarowałem (czego nie pochwalam i nie polecam!), a podczas wiosennych wagarów ten właśnie utwór zawsze mi towarzyszył w słuchawkach. Lekki, kołyszący house'owy bit plus wokal, który brzmi, jak wycięty z jakiegoś Motownowego szlagieru sprzed trzydziestu lat.

Skoro już jesteśmy przy Motown, to nie mogło zabraknąć tego kawałka. Świetny, pozytywny groove, no i tekst przypominający nam o tym, jak się powinno traktować damy, które nie kierują się zasadą, że "łobuz kocha najbardziej".

Jestem wielkim fanem głosu Michaela McDonalda, (polecam sprawdzić jego featuring na ostatniej płycie Thundercata!) a ten utwór zawsze mnie pozytywnie nastraja. Była też wersja zremiksowana przez Safri Duo, ale takie rytmy zostawmy na lato.

Żałuję, że nie załapałem się na koncert pana Zbigniewa z Mitch & Mitch, bo bardzo lubię jego debiutancką płytę z 1976 roku, a ten kawałek jest moim faworytem. Cieszę się natomiast, że wersja live sprzed dwóch lat jest do obejrzenia na YouTube i że brzmi to prawie identycznie jak na albumie. Pan Zbigniew nadal w formie, oby tak dalej!

Zanim Kombi było synth-popową fabryką hitów i zanim dołożyli do nazwy jeszcze jedno "i", wydali genialny debiutancki album, a na nim właśnie ten numer. Polska odpowiedź na Barry'ego White'a w sam raz na wiosenny wieczór.