Co teraz robią bohaterowie „Kevina samego w domu”

Zdajemy sobie sprawę, że nie jesteśmy Christopherem Columbusem, ale spędziliśmy kilka godzin na spekulowaniu na temat przyszłości poszczególnych postaci w oparciu o to, co o nich wiemy. Poniżej podsumowaliśmy nasze hipotezy.

Peter, patriarcha rodziny McCallisterów wydawał się życzliwym człowiekiem i dobrym ojcem. Był tak miły i skromny, że zupełnie nie zwróciliśmy uwagi na rzeczy, które powinny być dla nas podejrzane. Gdzie pracował, skoro był w stanie pozwolić sobie na kredyt hipoteczny na olbrzymi, pięknie udekorowany dom? Jak to się stało, że był wystarczająco bogaty, żeby zapłacić za wakacje dla dużej rodziny we Francji w najdroższym dniu na podróżowanie w roku? I dlaczego zawsze płacił za rodzinne obiady gotówką? Okazuje się, że Peter był zamieszany w przekręt związany z wykorzystaniem poufnych informacji handlowych. Jego firma oszukała prawie 1800 inwestorów. Oskarżono go o dziewięć przestępstw federalnych, w tym defraudację, nadużycia finansowe, pranie brudnych pieniędzy, ściąganie haraczy oraz publiczne oddawanie moczu (to akurat nie było powiązane z jego piramidą finansową). Kiedy został aresztowany, „Chicago Tribune” nazwał go „Madoffem Środkowo-Zachodnich Stanów Zjednoczonych”. Tak bardzo uzależnił się od wyłudzeń i przekrętów, że zapłacił Harry’emu i Marvovi, by obrabowali jego dom. Wszystko po to, by mógł odebrać odszkodowanie z wysokiej klasy polisy ubezpieczeniowej, którą wykupił tuż przed Świętem Dziękczynienia.

Kate McCallister to zaciekle lojalna matka, która zrobi wszystko, by chronić swoje dzieci, a zwłaszcza Kevina. Jednak po upadku piramidy finansowej jej męża, majątek rodzinny został skonfiskowany, konta bankowe zamrożone, a Kate musiała się zmierzyć z trudnymi wyborami. Mówiąc bardzo ogólnikowo: zrobiła to, co musiała, by jej rodzina przetrwała. Była u kresu sił, gdy pewnego dnia ktoś opublikował film, na którym krzyczała na mężczyznę, który obnażał się w metrze. Nagranie zyskało niesamowitą popularność, a ludzie internetu stworzyli dla niej konto GoFundMe. Ostatecznie redaktor HarperCollins zaproponował jej umowę na publikację książki. Pamiętnik Kate Sama w domu (Home Sweet Alone) stał się bestsellerem „New York Timesa” po tym, jak Kate wystąpiła u Ellen DeGeneres, gdzie opowiedziała swoją historię i dabowała z Michelle Obamą.

Wichrzyciel klanu McCallisterów, zawsze chował świerszczyki w gazetach, by ukryć je przed rodzicami. Pewnego dnia gdy masturbował się do playmate grudnia 1986 roku, zauważył w gazecie artykuł o Mokrych Bandytach. Opisywano tam, jak prawie udało im się zniknąć po obrabowaniu całej okolicy. Gdy przeczytał, że rabusiów nazwano „zawodowymi przestępcami”, coś odblokowało się w mózgu Buzza… zbrodnia jako ścieżka kariery? Buzz zaczął kraść. Zaczęło się od małych rzeczy – rowerów i deskorolek – ale ostatecznie dołączył do gangu – kradł betoniarki i tony oleju opałowego. Lokalny gangster o imieniu Bobby Batts poinformował Buzza, że musi wziąć na siebie przewinienia kilku członków szajki. Buzz obecnie odsiaduje pięć do siedmiu lat w zakładzie karnym bez możliwości zwolnienia warunkowego.

Jak mogliśmy zobaczyć w Kevinie samym w domu, Fuller był najsłodszym maluchem z miotu McCallisterów. Jasne, był troszkę ekscentryczny, ale nadal ujmująco rozkoszny. Cóż, słodycz Fullera rozpłynęła się w liceum, ujawniając przyprawiającego o gęsią skórkę samotnika, który przez te wszystkie lata skrywał się tuż pod powierzchnią. Gdy pewnego dnia został w domu z powodu grypy, jego współpracownicy z firmy zajmującej się wprowadzaniem danych szukali na jego komputerze pewnego pliku – zamiast tego znaleźli zdjęcia współpracownic, które musiał zrobić, gdy te korzystały z łazienki w biurze. Został zwolniony i szybko stał się aktywistą na rzecz praw mężczyzn. Jest dumnym mimowolnym prawiczkiem, a podcastu Jordana Petersona słucha z religijnym uwielbieniem.

Więzienne życie rozbiło duet znany jako Mokrzy Bandyci. Marv odsiedział swoje w West Virginii, a Harry został przeniesiony na północ. Harry skumał się w więzieniu z Bractwem Aryjskim – przy okazji zrobił sobie na ręce tatuaż SS, częściowo, by się wpasować, ale przede wszystkim, by zakryć M, które wypaliła mu na dłoni gorąca klamka domu McCallisterów. Zaczął sprowadzać narkotyki do więzienia za pośrednictwem meksykańskiego kartelu, sprzedając wszystko swoim kolegom rasistom. Kiedy jego gang się dowiedział, zapłacili strażnikowi, by opuścił swój posterunek na pięć minut. Harry został dźgnięty 61 razy, a następnie zrzucony z więziennego pomostu. Wylądował na betonowej podłodze i tam dokonał żywota.

Uwolniony od swojego wspólnika, Marv rozwinął skrzydła w więzieniu. Nawrócił się na islam i dostał pracę w bibliotece więziennej. Pilnie się uczył i otrzymał dyplom ukończenia zaocznej szkoły średniej. Dostał przedterminowe zwolnienie warunkowe i jako część programu resocjalizacyjnego prowadził rozmowy z trudną młodzieżą. Przestrzegał przed życiem kryminalisty, często wskazując na blizny na twarzy i mówiąc: „Ta rana powstała przez gorące żelazko, a ta przez puszkę z farbą. Przez długi czas winiłem za to małego chłopca. Ale wiecie, kto tak naprawdę zranił moją twarz? Ja, Marv”. Stał się szanowanym obywatelem i otrzymał nagrodę od burmistrza za swoje zasługi na rzecz społeczności. Po 30 latach małżeństwa i wysłaniu dwóch synów na studia Marv poślizgnął się, wracając do domu z urodzin swojego wnuka i zapadł w śpiączkę. Choć lekarze twierdzą, że jest on w stanie katatonicznym, jego rodzina przysięga, że kiedy dzwonią świątecznymi dzwoneczkami przy jego łóżku, jego usta rozciągają się w delikatnym uśmiechu.

Kevin kiedyś obawiał się starca mieszkającego po sąsiedzku. Dopiero gdy go poznał, zdał sobie sprawę, że jego sąsiad to słodki, niezrozumiany dziadek. Gdy staruszek zmarł, cała okolica zasmuciła się na wieść o utracie swojego anioła stróża. Jednak kiedy sprzątano dom starszego pana, wszyscy byli w szoku, gdy dowiedzieli się, że na jego podwórku odkryto szkielety kilku chłopców. Płytkie groby wykopał swoją wierną łopatą. W szufladzie biurka policja znalazła zdjęcia wszystkich dzieci w okolicy wraz z kartką, na której odręcznie napisał kilka nazwisk pod słowami „Lista dzieci, które na pewno zamorduję”. Kevin miał rację, będąc sceptycznie nastawionym do swojego sąsiada. A społeczeństwu wyjdzie na dobre, kiedy zrozumie, że niektóre książki lepiej oceniać po okładce.

Po tym, jak Peter McCallister trafił do więzienia, niegdyś godny pozazdroszczenia dom McCallisterów stał się własnością First National Bank of Chicago, a niezamieszkała posiadłość szybko zaczęła popadać w ruinę. Brak ogrodnika spowodował, że trawnik i krzewy stały się zaniedbane i wkrótce uschły. Nastolatkowie z okolicy zaczęli włamywać się do domu przez to samo okno, którego użył Marv, zanim stanął na świątecznych ozdobach. Budynek stał się przestrzenią, w której nieletni mogli się spotkać, by pić alkohol i zażywać narkotyki. Ściany pokryły się graffiti, a wśród tagów znalazły się takie zdania jak: „ZDYCHAJ MCCALLISTER”.

Kevin trafił na pierwsze strony gazet, po tym, jak dwóch przestępców trafiło do więzień w dwóch różnych stanach. Chłopiec stał się czymś w rodzaju narodowego fenomenu – dzieciaki zaczęły cytować jego powiedzonka i naśladować jego mimikę. Jego twarz pojawiła się na T-shirtach i tandetnych gadżetach. U szczytu sławy zaprzyjaźnił się ze sławnymi osobistościami – jedną z nich był Michael Jackson. Po jakimś czasie presja sprawiła, że Kevin wycofał się z blasku reflektorów i zaczął szukać normalnego życia. Wpadł w nałóg narkotykowy, a w 2004 roku został aresztowany za posiadanie 17,3g marihuany i wielu innych substancji niedozwolonych. Przyznał się do winy i dostał trzy roczne wyroki więzienia w zawieszeniu. W 2013 roku założył zespół coverujący Velvet Underground, którego motywem przewodnim jest pizza.

Jakiś czas temu Noisey udowodniło bez cienia wątpliwości, że bezwarunkowo, z całą pewnością, jak bum cyk cyk i bonie-dydy w filmie Kevin sam w domu pojawia się Elvis. Pan Presley ma 83 lata i nadal po cichu udziela się w Hollywood – występuje w wielu uwielbianych filmach, jednak jego nazwisko nigdy nie pojawia się w napisach końcowych.

Artykuł pierwotnie ukazał się na Noisey

Więcej na VICE: