Postanowiłem wytrzymać miesiąc bez picia alkoholu

FYI.

This story is over 5 years old.

używki

Postanowiłem wytrzymać miesiąc bez picia alkoholu

Przez ostatnie sześć lat nie pamiętam choćby tygodnia, abym nie pił w ogóle. Sierpień był doskonałą okazją – katolickim miesiącem trzeźwości – by sprawdzić swoją silną wolę i zobaczyć świat na trzeźwo 24/7

Piję od dziesięciu lat. Trudno powiedzieć, żebym z tego powodu był alkoholikiem – raczej godzę się z kulturą, w której przyszło mi dorastać i postępuję zgodnie z tradycją. Z okazji tego dziesięciolecia zdałem sobie sprawę, że przynajmniej od sześciu – to jest od czasu, kiedy wyprowadziłem się z domu – nie pamiętam takiego okresu, choćby tygodnia, abym nie pił w ogóle. Choćby piwa do obiadu, czy wina do kolacji.

Reklama

Każdy absolwent AWF-u powie wam, że picie regularne, choćby raz w tygodniu, to już przejaw uzależnienia. Przez sześć dni co prawda nie pijesz, ale być może dlatego, że wiesz, że już za pięć (cztery, trzy, dwa) dni piątek i znowu walniesz kilka pokali? Ciężko powiedzieć. Ale można sprawdzić – i nie pić. Sierpień był doskonałą okazją – katolickim miesiącem trzeźwości. Wierzący rezygnują wtedy z alkoholu na cały miesiąc. Byłem ciekaw, jak to jest. 1 sierpnia, otwierając piwo zdecydowałem, że się przekonam. Trudno powiedzieć jak bardzo kluczowy był fakt, że piwo było niedobre.

2 sierpnia

Za kilka dni się przeprowadzam, właśnie zaczął się mini remont w nowym mieszkaniu – i już zaczęto wyprowadzać mnie z równowagi, bo oczywiście wszystko miało być bezproblemowe i bezobsługowe. Ale nie jest. Mam nieplanowany drugi etat, w trakcie pierwszego. Przez większość dnia jedną rękę trzymam na kierownicy, jeżdżąc w te i we wte do Castoramy, drugą na telefonie zajmując się pracą. Koło godz. 18 jestem już zagotowany ze złości i stresu. Napiłbym się.

Normalnie wypiłbym piwo, żeby się wyluzować przed snem. Ale nie tym razem

4 sierpnia

Jadę do pracy, spotkać się z zarządem 300 km od domu. Autem – bo przecież nie pije, więc co tam. Na trasie objazd, tracę ponad godzinę. Źle skręciłem, więc tracę kolejne kilkadziesiąt minut. Dwie godziny po czasie. Ominęło mnie jedno spotkanie, poznaje nowego członka zarządu. Chyba mu się nie podobam. Szkoda, że nie mogę się z nim napić. Zapomniałem, że do kosztów paliwa muszę doliczyć opłaty na bramkach. Po powrocie do domu jestem dwie stówy do tyłu – gdybym pojechał autobusem, byłoby maksymalnie 50 zł. Normalnie wypiłbym piwo, żeby się wyluzować przed snem. Ale nie tym razem.

Reklama

7 sierpnia

Niedziela. Muszę się wyprowadzić, bo w poniedziałek do dotychczasowego mieszkania przyjdzie wykonawca robić remont przed kolejnym najmem. Prawie wszystko już wyniosłem z narzeczoną w sobotę, ale została zastawa i inne kuchenne atrybuty. Niby nic, gdyby nie fakt, że w całym budynku zalęgły się mole spożywcze. Są kurwa wszędzie. Nie chcemy ich zabrać ze sobą do nowego mieszkania, więc przez siedem godzin myjemy wszystko w wodzie z octem. Niewiarygodny smród. Totalne zmęczenie. O 4 rano wychodzę z pustego już mieszkania. Spędziłem w nim ponad 5 lat, powinienem się za to napić. Nie tak to sobie wszystko wyobrażałem.

12 sierpnia

Piątek. Wyjście ze znajomymi. „Dlaczego nie pijesz?" – pytają zdziwieni – „Nie chce, sprawdzam, jak to jest nie pić w sierpniu. Jak katolicy" – odpowiadam. Obserwuję, jak coraz bardziej unikają rozmowy ze mną, jak staję się osobą, która nie powinna im w tej sytuacji towarzyszyć. Casus „abstynenta-konfidenta"? Trudno powiedzieć. Przychodzi znajomy, znany z tego, że zawsze ma ze sobą jakieś fajne rzeczy. Znajomi promienieją. „Nie pijesz, to może zapoznasz się z taką literaturą?" – pytają chyba retorycznie. „Nie, jak nie pije, to też nie poczytam. Trzeźwy sierpień. Po katolicku" – odpowiadam i obserwuję, jak staję się persona non grata. Pora wracać do domu.

14 sierpnia

Znów wyjście, inni znajomi, inna pora dnia. „Bierzesz wodę?" – zaskoczeni pytają o zamówienie, które właśnie składamy. „Biorę antybiotyki" – kłamię, by nie skończyło się tak, jak dwa dni wcześniej. I faktycznie jest lepiej, już nie patrzą na mnie jak na chodzący dyktafon, ale też zachowują pewien dystans. Zaczynam zastanawiać się, czy zawsze, gdy przyjeżdżałem samochodem, reszta budowała ten mur. Czy sam go budowałem, kiedy ktoś przy mnie nie pił? Dziwnie jest, kiedy się nie pije. Nie, dziwnie to złe słowo. Jest chujowo.

Reklama

18 sierpnia

Dwa dni w głównej siedzibie firmy. Grill firmowy – odchodzi jeden z pracowników. Wszyscy piją. Prawie wszyscy. Przez ponad pięć godzin udaję mi się udawać, że pije z nimi. Wylewam za kołnierz, zamawiam bezalkoholowe. Migam się, gdy nie patrzą. Przez te kilkanaście dni trzeźwości udało mi się to sprawdzić już kilka razy, więc idzie mi świetnie. Nie zauważają. „Ogólnie miałem w tym miesiącu nie pić, więc nie mówcie nikomu, że się dzisiaj bawiliśmy, ok?" – mówię i tym samym, odsuwam od siebie podejrzenie, że naprawdę nie pije. Zaczynam lepiej rozumieć tego abstynenta-konfidenta. Dużo się można na trzeźwo dowiedzieć od pijących. Chociaż wolałbym po prostu się z nimi napić. Szkoda.

Powodów, żeby się napić – multum. Przyczyn, żeby nie pić – coraz mniej

20 sierpnia

Sobota. Powodów, żeby się napić – multum. Przyczyn, żeby nie pić – coraz mniej. Po 20 dniach bez grama alkoholu mogę powiedzieć, że nie picie jest fizycznie całkiem spoko. Psychiczne przyzwyczajenie do łączenia alkoholu ze stresem, czy zabawą też zanika. Ale jest czynnik społeczny, który nie daje mi spokoju. Jeśli mówię, że nie chce się napić, dostrzegam wycofanie. I to nie tak, że moi znajomi to największe chlory we Wrocławiu – ale faktycznie, taka zmiana jest dla nich niekomfortowa. Ci, którzy wiedzą, że nie piję z powodu własnego sprawdzenia się, dopytują, czy nie przeszkadza mi, że oni się napiją. A co mi do tego? Inni mówią, że gdybym chciał naprawdę się sprawdzić, rzuciłbym też mięso i fajki. Że wtedy, to byłby test. Odpowiadam milczącym wydmuchem dymu z płuc.

Reklama

22 sierpnia

Mieszkanie tymczasowe w pokoju u znajomej kończy się, bo niebawem wróci jej współlokatorka. Musimy przenieść się do mieszkania, w którym jeszcze nie ma połowy mebli i nadal jest brudno. Spory stres. Nerwy. Złość. Nie chce mi się pić. Przestałem poszukiwać jakiejkolwiek odpowiedzi w kieliszku.


Dla tych pijących i dla abstynentów. Polub nasz nowy fanpage VICE Polska


23 sierpnia

Znajomy zgubił po pijaku telefon. Napisał, czy mamy jakiś, żeby mu pożyczyć – fakt, mamy. Przyjeżdża po niego wdzięczny i przynosi prezent, by się odwdzięczyć. Wino. Portugalskie. Skurczybyk.

Zaczynam wierzyć, że po przyzwyczajeniu przyjaciół można żyć bez alkoholu. I to naprawdę spoko rozwiązanie

26 sierpnia

Piątek. Na obiedzie spotykamy znajomych. Przypadkiem. Mówią, żebyśmy wieczorem wpadli na imprezę, na której będą się bawić. Nie mieliśmy tego w planach, ostatnio sporo małych wyjść nas zniechęciło. Duża impreza na pewno nas rozczaruje. Jednak przychodzimy po północy – nasi znajomi są już bardzo pijani. Ona tańczy na hula-hoop, on patrzy, żeby nikt mu żony nie podrywał. Potem zaczyna nam z pijacką fascynacją opowiadać o swoich doświadczeniach sprzed jakichś 6 lat, gdy mieszkał w Skandynawii. Jest wesoło i fajnie. Nie przeszkadza im, że nie pijemy – bo narzeczona wspiera mnie w tej decyzji. On mówi, że i tak prawie nigdy się nie upijam, więc co za różnica. Ona jest zafascynowana, że tak dobrze się bawimy i mamy dystans do siebie bez alkoholu. Zaczynam wierzyć, że po przyzwyczajeniu przyjaciół można żyć bez alkoholu. I to naprawdę spoko rozwiązanie.

Reklama

27 sierpnia

Sobota. Przyjeżdżają do nas moi rodzice. Dość szybko zmieniam zdanie na temat picia – czuje się, jakbym znowu miał 17 lat. Tak bardzo, że chętnie bym wyszedł wypić piwo pod drzewem. Rodzice wywołują takie emocje, szczególnie kiedy przychodzą z pomocą. Trzeba zacisnąć zęby. I pięści. I nozdrza. Serio, robią to z miłości.

29 sierpnia

Już prawie wszystko udało się załatwić. Większość niezaplanowanych wymian, większość zakupów, które wydrenowały nasze fundusze. Zaczynam się zastanawiać, czy niepicie alkoholu wpłynęło w jakimś stopniu na nasz budżet? Widzę w niepiciu już więcej zalet niż wad.

Ostatni dzień miesiąca trzeźwości. Spotkanie z zarządem firmy, niekorzystne

31 sierpnia

Ostatni dzień miesiąca trzeźwości. Spotkanie z zarządem firmy, niekorzystne. Rzeczony wspólnik próbuje robić sobie ze mnie asystenta, ja się nie daje więc gada jakieś głupoty, o których nie ma pojęcia. Wiem, jak to się skończy. Szkoda. Ale widzę też dobre strony – miesiąc wcześniej bym się wkurwił i koniecznie chciał się napić. Albo upić. Nie czuję już takiej potrzeby. Po powrocie do domu, późnym wieczorem, odczuwam satysfakcje, że dałem radę. I wypijam z satysfakcją piwo. Nie dlatego, że tak długo na nie czekałem – tylko dlatego, że jest upał. A piwo świetnie gasi pragnienie.