Hungry for Their Power: wywiad z Azari & III

Z chłopakami z AZARI & III spotkaliśmy się na chwilę przed ich koncertem w warszawskim klubie 1500m do wynajęcia. Pomimo kilkunastostopniowych mrozów frekwencja dopisała, a parkiet pękał w szwach do ostatniej minuty koncertu. Połowa kolektywu, czyli Alixander III oraz Cedric opowiedzieli nam nieco o powiązaniach z Madonną, wielkim wybuchu i domu strachu nie w Toronto.

VICE: Azari & III – to wspaniałe gościć Was w Polsce! Chciałbym zapytać o Waszą muzykę… Acid house to prawdziwy dynamit. Słyszymy w nim moc syntezatorów i 808. Obecnie jesteśmy świadkami boomu na ten gatunek. Co jest Waszą największą inspiracją w tej chwili? 

Alixander III: Acid house… Cóż, kiedyś był taki czas, kiedy ludzie rzeczywiście brali kwas. Acid house miał wtedy naprawdę sens. Myślę, że dzieciaki w tych czasach są równie zajawione na media (śmiech). To ten surowy i geometryczny stosunek do muzyki tanecznej. To podnieca ludzi. Jest niebezpieczne… 

Cedric: It’s dangerous! (śpiewa)

Bardziej ryzykowny niż mainstream?

A: Tak, dokładnie.

Jak zareagowaliście, kiedy Madonna zaprosiła Was na swoją trasę koncertową?

C: Nic mi o tym nie wiadomo. Nic nam o tym nie wiadomo (śmiech).

Czy to jest ściśle tajne?

C: Po pierwsze, to wielki zaszczyt. Pracowała latami na swój sukces. Po dzień dzisiejszy podczas swoich występów daje z siebie wszystko.

A: Jest prawdziwą instytucją. Już samo poznanie Madonny jest dla mnie stresujące. Od czego miałbym zacząć rozmowę? „Hej Madonna, jak leci? Czy jesteś wciąż… wiesz… aktywna seksualnie?”

C: (śmiech)

To musi byc interesujące słuchać jej w dzieciństwie i nagle – boom! – możesz ją poznać we własnej osobie.

C: Wiesz co? Jeszcze raz, to jest prawdziwy komplement. Jest wciąż pociągająca i  aktywna. Jest prawie ponadczasowa!

A: Dokładnie, absolutnie ponadczasowa.

W jaki sposób skrzyżowały się Wasze drogi? Jak to się stało, że cała czwórka…

C: Spotkaliśmy się w parku rozrywki. W domu strachów. Byliśmy przerażeni tym miejscem. Myśleliśmy sobie: “Niech ktoś mnie stąd wyciągnie!”

Więc to był całkowity przypadek?

A: Bez dwóch zdań!

Czy to było w Kanadzie? W Toronto?

C: Zdecydowanie w Toronto.

A: Tak naprawdę to było w Maple w Ontario.

C: To nie było w Maple.

A: Oczywiście, że w Maple w mieście Vaughan.

Jeśli bylibyście prorokami, co przewidzielibyście jako kolejne wielkie wydarzenie w muzyce w 2012 roku? Jakie są Wasze prognozy? Co spowoduje kolejny Wielki Wybuch?

C: U każdego coś się dzieje. 2012 to tylko 2012. 2013 to tylko 2013. 2014? To samo. Wszędzie, w każdym zakątku.  Dzieciaki albo starsi ludzie. Każdy mógłby stworzyć coś równie dobrego. Tak więc jeszcze raz, u każdego coś się dzieje.

A: Mnie najbardziej jara ta przestrzeń w której młodzi i starsi nawiązują współpracą. To jest dla mnie najciekawsze.

Swojego rodzaju połączenie między różnymi pokoleniami?

C: Jak najbardziej. Kiedy masz wiedzę i ludzi, którzy chcą wiedzieć więcej. 

Energia.

C: Tak, i ta przepaść między pokoleniami tworzy zupełnie nowy rodzaj energii.

Czego przykładem jesteście Wy i Madonna.

A: Dokładnie. 

C: Możliwe.

Wydaliście single “Hungry For The Power” i “Reckless (With Your Love)” już całe wieki temu – w perspektywkie muzyki elektronicznej. Niby  2009, a jednak.

A: Właśnie wtedy wyprzedzasz swój czas. Ludzie potrzebują trochę czasu, żeby coś przyswoić. Robiliśmy to samo w 2001 czy 1996 roku. Ostatecznie nadchodzi Twój czas. Tak to zawsze wyglądało.

A więc cierpliwość była ważna?

C: Cierpliwość jest cnotą. 

A: Pewnie, to tak jak wtedy, kiedy idziesz za tłumem. Jeśli nim kierujesz, to jedno, ale jeśli próbujesz za wszelką cenę dogonić tłum, jesteś zawsze z tyłu. Więc rób swoje. Ludzie doceniają szczerość bardziej niż cokolwiek innego. 

Jako producenci, jak sobie poradziliście z przestawieniem się z singli na płytę? Czy było trudno zmienić podejście na koncept pełnowartościowego albumu?

A: Nie, tak naprawdę ten koncept pojawił się w naturalny sposób.

C: Bardzo organicznie. 

A: Muzyka była zawsze wspólnym mianownikiem dla naszej czwórki.

C: Co robisz w czwartek i piątek? Nic? Świetnie. To spotkajmy się i chodźmy się zabawić!

A: Nie wiedzieliśmy, który kawałek będzie singlem, a który nie. To się staje oczywiste, kiedy patrzysz wstecz, ale w danej chwili, kiedy dzień mija za dniem, nie da się tego przewidzieć. To trochę jak styczna, wiesz. Jesteśmy jak cztery styczne linie, które spotykają się w jednym momencie.

Wasza kariera jest krótka, lecz bardzo przebojowa. Czy było to trochę przytłaczające, kiedy nagle zyskaliście taką popularność i uwagę w tak krótkim czasie?

C: Jesteśmy dorosłymi facetami. To nie jest tak, jakbyśmy mieli po 15, 16 czy 17 lat i miotali się na prawo i lewo. Idziemy naprzód w swoim tempie. Mamy nadzieje się nie pogubić.

A: Zdecydowanie chcemy wszystko robić krok po kroku. Nie ekscytujesz się zbytnio i też nie dajesz się przytłoczyć. Po prostu zachowujesz luz i poczucie perspektywy. Wtedy to wszystko nabiera sensu. Zawsze tak było. Poza tym średnio pamiętam jak było wcześniej. 

Jasne. Wszyscy jesteśmy świadomi, że hype przychodzi i odchodzi. Mając to na uwadze, w jakim kierunku pod kątem artystycznym chcielibyście zmierzać z Waszą muzyką? 

C: Jeśli byśmy Ci powiedzieli, to musielibyśmy Cię zabić. Nie lubimy się spieszyć.

A: Kto wie? Może zejdziemy o poziom niżej. Wiesz, co mam na myśli? Nie lubię patrzeć na sprawy w ten sposób, że jesteśmy u szczytu naszych możliwości. Po prostu szukamy ekspresji. 

Czy to pewien rodzaj naturalnej ewolucji?

A: Tak – albo dewolucji.

C: Dewolucji? (śmiech) Dobre! Czy w ten sposób stajesz się diabłem?

A: Wiesz, kompresja i tak dalej. Myślę, że jesteśmy zupełnie inni niż wtedy, więc produkty naszych działań też będą podlegać metamorfozie – tak jak my sami.

Dzięki wielkie. Udanego wieczoru w Polsce!