Artykuł pierwotnie ukazał się w numerze Privacy & Perception Issue Magazynu VICE, powstałym we współpracy z Broadly.
Alexa Thebeza zawsze fascynowało to, w jaki sposób wirtualny świat dostarcza nam nowych sposobów na pokazanie, kim jesteśmy. Dorastając, dużo czasu spędzał w sieci, a jego dwie serie A Handful of Unfulfilled Wishes (Garść niespełnionych życzeń) oraz Undressed (Rozebrani) skupiają się na niejednoznaczności i płynności naszych tożsamości – zarówno w internecie, jak i poza nim.
Videos by VICE
A Handful of Unfulfilled Wishes stanowi hołd dla dzieciństwa Thebeza i koncentruje się przede wszystkim na idei awatarów oraz na tym, jak tworzymy naszą osobowość w cyberprzestrzeni. W swoich pracach Thebez pyta, w jaki sposób te wirtualne wersje nas samych wpływają na nasze fizyczne ciała oraz na to, jak przedstawiamy się w prawdziwym życiu.
By być z nami na bieżąco: polub nas, obserwuj i koniecznie zaznacz w ustawieniach „Obserwuj najpierw”
„Grałem w wiele MMORPG-ów, poczynając od Ragnarok Online i Star Wars Galaxies, a kończąc na World of Warcraft” – mówi. „Fizyczne archetypy oraz specyficzne zachowania, które są przekazywane za pośrednictwem animacji tych awatarów (oraz projektów odzieży, broni i umiejętności), pozwalają ludziom na odgrywanie różnych ról, które w prawdziwym życiu mogą nie być dla nich dostępne”.
Sam określa swoje fotografie – zainspirowane wszystkimi postaciami, którymi grał jako nastolatek – mianem „anonimowej sztuki portretu”. Mamy osobę w blond peruce, która przypomina włosy Usagi z Czarodziejki z Księżyca, chudego, bladego chłopca przebranego za japońskiego ucznia, oraz anonimowych mężczyzn, którzy stopniowo stają się coraz bardziej nadzy. Ciała w jego pracach są rozciągnięte, zniekształcone, posklejane, a osobowość modeli, ich indywidualny byt, ciągle się zmienia.
Jako queerowy, indonezyjski imigrant mieszkający głównie na Zachodzie, Thebez rozumie, że nasze internetowe tożsamości – podobnie jak te w świecie rzeczywistym – zmieniają się znacznie częściej, niż większość ludzi jest skłonna przypuszczać. Porusza ten temat w Undressed, w którym nawiązuje do swojej nieheteronormatywności. Mówi, że wykorzystanie stroboskopów i surowego, jednolitego tła pozwala na „wyraźne narzucenie aktu patrzenia”, które „pogłębia intymność między podmiotem a mną samym”.
Więcej na VICE:
