Zapiski starego frustrata

Miałem dać podtytuł :"jak ruchać feministki", ale mój redaktor jest kobietą i by mi nie puścił(a) tekstu, więc zadowolę się zaproszeniem feministki na randkę, ale sami wiecie, że „niewinna randka” brzmi jak "alkohol tylko dla pełnoletnich".

Zwykle Dzień Kobiet to trafiona inwestycja, seks za rajstopy i goździka, ale nie zapominajmy o tym, że nie wszystkie babeczki czekają z niecierpliwością na prezent. Niektóre muszą jeszcze przemaszerować z wałkami w ręku przez miasto i wykrzyczeć swój ból płci. Nazywamy je feministkami. A ta, jak każda inna kobieta, ma swoje potrzeby, musi coś czasem zjeść, wypróżnić się, ponadto pokrzyczeć na Manifie, założyć waginalną kapelę śpiewającą o menstruacji, poczytać Gretkowską, w końcu uprawiać seks, czasem nawet z płcią przeciwną (mimo, iż czasem z wyglądu trudno ocenić, która jest dla niej przeciwna).

Jako, że poza seksem to większość  z powyższych nie kręci facetów, dlatego  wektory wspólnej aktywności przecinają się tylko w łóżku, ale jak zdobyć sobie przychylność feministki, która doprowadzi do pościelowego finału?

Najlepiej nie bawić się w subtelnego intelektualistę-feministę, bo staniesz się li tylko partnerem do rozmowy i jedynym facetem, który ją rozumie, a tu przecież nie o to chodzi. Dlatego zaskocz ją i stwórz laboratoryjne warunki do obserwacji faceta w środowisku naturalnym. Podobnie,  jak w każdym doświadczeniu psychodelicznym, zadbaj o set & settings. Wybierz odpowiednio speluniarski sports pub, zaproś na mecz typu Nice-Brest, gdzie można pluć na podłogę i głośno krzyczeć do ekranu telewizora "ty cioto, grasz jak baba" (w ten sposób możesz przerwać wyjątkowo nudny monolog waginy).

Spodziewaj się, że na dziesięć feministek dziewięć ucieknie z krzykiem, ale to najlepsza selekcja, by trafić na tę właściwą, z pasją odkrywania, która nie szuka miłości, na górze róż, na dole szczawiu i komunii serc. Celujemy w poderwanie  wytrawnej badaczki męskich zachowań. Wszystkie stereotypowe zachowania maczo, seksistowskie impertynencje i czerstwe żarty o blondynkach rozłoży na genderowe czynniki pierwsze.

Wtedy wytworzy się szczególny rodzaj więzi, jaka występuje na przykład pomiędzy antropolożką badającą przez lata szympansy (nie zastanawiało was nigdy to, co nie zostało zawarte w naukowych pracach, jak wyglądają te chłodne i ciemne noce w dżungli wśród małp?)

ilustracje: Konrad Demkowicz

Mężczyzna musi  się zredukować do zwierzęcego poziomu, podczas rozmowy gapić się na cycki, jak sroka w gnat (nawet, jeśli feministka ich nie posiada), cytować jak najobficiej wielkich myślicieli rodzaju męskiego ("ruchać mi się chce, jak zwykł mawiać Ron Jeremy"), i kiedy już wyczerpiemy arsenał  grubiańskich żartów, można zacząć dążyć do pointy. Kolekcja pornosów z Azjatkami i murzynami, oglądanie hardbassów na Youtube, filmiki z kibicowskich ustawek, zawsze znajdzie się coś, co skłoni feministkę do odwiedzenia niedźwiedziej, prymitywnej macierzy, ergo: wbije na kwadrat. Po drodze kup kebaba, ze trzy puszkowe do 1.55zł, albo ruskiego szampana i najtańsze gumki. Potem wystarczy dojść w trzy minuty, zapytać, czy ma jakoś zaraz nocny autobus, odwrócić się bokiem (zagarnąwszy kołdrę) i zasnąć z obowiązkowym chrapaniem.

Po takiej randce feministka poczuje, że odnalazła prawdziwy kamień filozoficzny, obroniła teorię w praktyce, dowiodła prawdziwości wszystkich twierdzeń o facetach, a ty poruchałeś. Idealny układ, wszyscy zadowoleni.

Z okazji Dnia Kobiet przyjmę wszystkie pomyje z komentarzy dzielnie na klatę, niczym Jenna Jameson, miłego używania sobie.

Andrzej Główczyk

przyp. od redaktorki: Nie wiem skąd obawy autora o podtytuł, nie takie rzeczy się puszczało. Swoją drogą żarty z feministek średnio mnie bawią, ale tekstu nie wykastrowałam. 

Zobacz też:

Co nas kręci co nas podnieca
Niech kobiety kochają kobiety