Najpiękniejsze horrory, jakie obejrzysz na Netfliksie

Odkąd Dario Argento wpadł na pomysł, że horror nie musi być spartaczony wizualnie i stworzył Odgłosy w 1977 roku, piękny dreszczowiec stał się niemal minigatunkiem samym w sobie. Nie przesadzam: Argento spędził lata w pogoni za delikatnie wyważoną alchemią trwogi i kolorów, którą osiągnął w Odgłosach (niestety nie obyło się bez sporej liczby słabych naśladowców).

Horrory są notorycznie tandetne. Niestety jest to też gatunek, który niedoświadczeni filmowcy wybierają na początek swojej kariery. W związku z tym spora część tego, co dostajemy, jest beznadziejna. Oto dziewięć horrorów do obejrzenia na Netfliksie, które przeciwstawiają się temu trendowi i wykorzystują swój czas na ekranie, dostarczając zajebistych doznań wizualnych.

W tym obrazie równie istotne jest to, co widzisz, jak i to, czego nie. Seksualna alegoria z udziałem nastolatków autorstwa Davida Roberta Mitchella to historia o istocie, która przenosząc się drogą płciową, dosłownie podąża za swoimi ofiarami aż do ich krwawego, seksownego końca. Każda idealnie skonstruowana klatka krzyczy o uwagę. Który przechodzień stanowi zagrożenie? Gdzie następnym razem pojawi się niestrudzony morderczy duch?

Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii to ćwiczenie w powściągliwości, które objawia się nie tylko w stonowanej kolorystyce, ale też w dwudziestominutowych sekwencjach bez żadnego rozładowania napięcia. Kompozycja Roberta Eggersa i operatora Jarina Blaschkego jest jednak bezbłędna. Kiedy w końcu leje się krew, jest tym bardziej szkarłatna.

Irlandzki horror odradza się dzięki takim filmom jak Kanał czy Z lasu. W Mrocznej pieśni miejscem akcji jest stary, odosobniony dom w Walii. To tajemniczy, okultystyczny thriller, więc oczywiście obfituje w świece i dziwne symbole.

Dreszczowiec The Boy jest maksymalnie tandetnym arcydziełem z kretyńskim zwrotem akcji, który sprawi, że będziesz wrzeszczeć z rozkoszy. Jest również znacznie, znacznie ładniejszy niż powinien być. William Brent Bell nie pozwala, by twór niskich lotów powstrzymał go od gry cieniem i kolorem z pełną świadomością filmowca, który stworzył więcej niż kilka solidnych horrorów.

Franczyzowa maskotka Pinhead jest wizualną spuścizną Wysłannika piekieł. Jednak przyglądając się temu filmowi, wyraźnie widać, że postać ta jest czymś więcej, niż dziwacznym, pomysłowo zaprojektowanym, dziwnie intrygującym demonem.

Bez wątpienia najbardziej przerażający film dokumentalny w historii ludzkości. The Nightmare nie tylko gra na naszych najgłębszych instynktownych lękach, ale też fantastycznie wygląda.

Scarlett Johansson jeździ vanem pośród wściekle przemysłowych zabytków i dźwięków Szkocji, podrywając napalonych kolesi dla swoich nikczemnych celów. Surowa estetyka wschodniego Glasgow sprawia, że psychodeliczne sekwencje filmowe ostro się wyróżniają. Większość z nich umiejscowiona jest w jej kawalerce przypominającej czarną dziurę, której idealnym dopełnieniem jest lustrzany, smolisty basen wypełniony mazią kosmicznego pochodzenia.

Krótko mówiąc, nie byłoby hotelu Overlook bez Akademii Tańca Tanz. Stanley Kubrick raz za razem rozsadza ci mózg za pomocą kolorystycznie dopasowanych ataków na zmysły. Co lepsze – wymierza tyle ciosów, ile jest w stanie upchnąć w 2,5 godzinnym seansie.

By być z nami na bieżąco: polub nas, obserwuj i koniecznie zaznacz w ustawieniach „Obserwuj najpierw”. Jesteśmy też na Twitterze i Instagramie.

Artykuł pierwotnie ukazał się na Garage

Więcej na VICE: