​Hakerka SexyCyborg obala stereotypy dotyczące kobiet

SexyCyborg z radością prowokuje hejterów, a przy tym pozostaje kobietą, która kontroluje swoją rzeczywistość. Młoda programistka z Shenzhen w Chinach niedawno pokazała swój nowy projekt: buty zrobione drukarką 3D. W koturnie znajdują się narzędzia do hakowania, router i wytrychy. Jej prototyp był hitem Reddita i wylądował nawet na stronie Mail Online. Jeden z tabloidów napisał o niej: „Najseksowniejsza hakerka świata twierdzi, że może zaatakować wielkie korporacje, używając swoich cycków". Jej projekty zrób-to-sam zamieszczane w serwisie Imgur regularnie zgarniają tysiące wyświetleń. Ale SexyCyborg jest też atakowana za swój wygląd i miłość do krótkich sukienek oraz miniaturowych dżinsowych spodenek.

Przeczytaj też: Erin Gee Makes Feminist Robots That Respond to Human Emotion

W skrócie nie do końca wygląda jak stereotypowa mądra, ambitna programistka. Politycznie poprawne kujony, feministki kurczowo trzymające się zasad i loża szyderców są rozgoryczeni. Nie mogą sobie poradzić z kobietą, która otwarcie mówi o swoich wymiarach i implantach piersi w rozmiarze 800 ml (to największe dostępne na rynku). SexyCyborg przyznaje bez bicia, że uwielbia to zainteresowanie oraz że wspiera kobiety chcące tworzyć technologie.

Jednak ta anonimowa dziewczyna niczego nie musi udowadniać – wierzy, że już robi rzeczy, które pomogą znosić bariery i zachęcić więcej kobiet do zainteresowania technologią. Jak napisała na Imgur: „Drogie panie, pamiętajcie – jeżeli chcecie zostać inżynierami, nauczyć się, jak tworzyć oprogramowanie albo budować sprzęt, to posłuchajcie: to nie może być takie trudne, skoro nawet ktoś taki jak ja potrafi to zrobić". Porozmawiałam z nią o tym, jak to jest nagle zostać ikoną subkultury cyberpunków.

Poniższy wywiad został zredagowany i skrócony.

Broadly: Opowiedz nam coś o sobie i swojej przeszłości.
SexyCyborg: Urodziłam się w Shenzhen, które zamieszkuje 10 mln osób. Większość ludzi z Zachodu kojarzy ten rejon jako miejsce, w którym tworzy się elektronikę dla konsumentów z całego świata. Jestem aktywna w lokalnych start-upach i społecznościach inżynierów, więc zainteresowało mnie budowanie sprzętów. Te, które zrobiłam, są proste i nie zasłużyłam na aż takie zainteresowanie, jakie należy się wielu o wiele bardziej wykwalifikowanym inżynierkom. Ale gdy ktoś cię wpycha na scenę i daje ci mikrofon, to zamiast się zawstydzić, lepiej wykorzystać tę szansę najlepiej jak się da. Dlatego robię co mogę, by zachęcić kobiety, aby uczyły się technicznych umiejętności, by promować otwarty dostęp do kodu źródłowego oraz by pisać o moim mieście i życiu młodej kobiety w Chinach.

Jakie były twoje pierwsze projekty?
Spódnica podświetlana diodami LED była moją pierwszą konstrukcją. Nie oszukujmy się jednak, wzbudziłam spore zainteresowanie w sieci głównie ze względu na moje cycki. Miałam dopiero podstawowe umiejętności, a spódnica była bardzo prosta. Dostałam dużo miłych komentarzy od innych kobiet, które tak jak ja chciały zacząć od czegoś prostszego niż Arduino (to taka płytka, na której można kodować własne programy i do której można podłączać inne urządzenia). Później pojawiły się komentarze typu: „Skoro ona potrafi to zrobić, to chyba nie może to być takie trudne?". To mi dało do myślenia: zamiast się popisywać i pokazywać, co potrafię, mogę po prostu zawiesić poprzeczkę tak nisko, że nikt już nie będzie miał wymówki, iż nie może jej przeskoczyć. Moje kolejne projekty wymyślałam w tym kierunku: to proste rzeczy, które może zrobić każda cierpliwa kobieta, która ma internet. A do tego dodałam moje typowo ekstrawaganckie ubrania, trochę dla zabawy, a trochę by przyciągnąć jeszcze więcej ludzi.

Kiedy zdałaś sobie sprawę, że technologie mogą odmienić twoje życie?
Gdy miałam 15 lat, nieźle znałam angielski, jak na kogoś w moim wieku. Pomyślałam, że mogłabym czatować z obcokrajowcami, by się poduczyć. Dziś to brzmi jak beznadziejny pomysł, ale wtedy wszyscy byli bardzo mili, a ja się nauczyłam, by na czacie podawać się za starszą. W internecie całkowicie panowałam nad sytuac