Poznaj perwersyjny i kolorowy świat fetyszystów klaunów

Artykuł pierwotnie ukazał się na Broadly

„Pennywise, Ronald McDonald i Joker: którego z nich byś zaliczyła, którego wzięła za męża, a którego zabiła?"

„Zaliczyłabym Jokera, poślubiła Ronalda McDonalda, zabiła Pennywise'a. Bardzo lubię tego ostatniego, ale Ronald na pewno pływa w hajsie, a w Jokerze coś musi być, skoro Harley [Quinn] na niego leci".

Nie, nie usłyszałam tego na jakieś studenckiej popijawie: to pierwsze pytanie z założonego dwa lata temu wątku na Reddicie. Jego autorką była pewna koulrofilka, czyli kobieta, którą seksualnie pociągają klauni.

Dla wielu z nas klauni, ze swoimi szerokimi uśmiechami i mrożącym krew w żyłach śmiechem, są absolutnie przerażający. Nie byłam jedyną osobą, która zeszłej jesieni żyła w przekonaniu, że z krzaków zaraz wyskoczy jakiś koleś w kostiumie klauna i przestraszy mnie na śmierć. Motyw koszmarnego klauna często pojawia się również w horrorach, chociażby w nadchodzącej ekranizacji To Stephena Kinga.

Jednak ludzie to zawiłe i perwersyjne istoty, więc nic dziwnego, że istnieją osoby, u których klauni wywołują podniecenie seksualne. Po zeszłorocznym wysypie morderczych klaunów na pornograficznym serwisie Pornhub odnotowano 213-procentowy wzrost popularności hasła „porno z klaunami". Co ciekawe, kobiety wyszukiwały je o 33 proc. częściej niż mężczyźni.

„Nie jestem tym szczególne zaskoczony" – skomentował Sugar Weasel, który sam siebie określa mianem „luksusowego klauna do towarzystwa". „Powiedziałbym, że większość z kobiet, które mnie wynajmują, ma fetysz klaunów. W moim przypadku wszystko zaczęło się od performansów w barach punkowych, gdzie występowałem jako dziwny golas w makijażu klauna. Mimo mojego wyglądu kobiety ciągle mnie wyrywały i rzucały jawnie seksualne komentarze. Prawdziwe szaleństwo".

Sugar Weasel powiedział, że kiedy stawiał pierwsze kroki w biznesie, fetysz klanów był bardzo niszowy. „Od tamtego czasu stał się zdecydowanie popularniejszy" – zauważył. „Na początku byłem tylko ja. Nie słyszałem o nikim, kto robiłby coś podobnego".

Jason*, 27-letni koulrofil z Ohia, wypowiedział się w podobnym tonie. „Miałem jakieś 14, 15 lat, kiedy odkryłem istniejącą w sieci subkulturę klaunów (zarówno zwykłą, jak i pornograficzną)" – powiedział. „Jednak wtedy w internecie praktycznie nie zamieszczano żadnych treści o charakterze klauno-erotycznym. Kilka lat temu okryłem stronę Clips4Sale, gdzie znalazłem takie aktorki jak Kitzi czy Miss Quin, które tworzą właśnie z myślą o tym fetyszu. To pokazało mi zupełnie nowy świat". Obecnie fetyszyści klaunów mogą przebierać w interesujących ich materiałach: można je znaleźć między innymi na Fetlife, wątkach poświęconych koulrofilii na Reddicie, a także specjalistycznym forum Get Clowny.

Podobnie jak u wielu fetyszystów, u Jasona zainteresowanie to zaczęło się kształtować już w dzieciństwie. „Byłem dosyć młody, kiedy zdałem sobie sprawę, że w stosunku do klaunów i mimów czuję jakieś wyjątkowe emocje. W wieku 9 lat zorientowałem się, że to zamiłowanie zdecydowanie wykraczało poza zwykłą sympatię" – wyjaśnił. „Pamiętam, że oglądając programy, w których pojawiali się klauni albo ktoś w podobny przebraniu, odczuwałem podniecenie. Jednak potrzebowałem wiele czasu, by zrozumieć, że mam fetysz".

Jako że takie upodobania są dosyć specyficzne, a do tego wiele osób boi się klaunów, byłam ciekawa, czy trudno namówić swojego partnera do udawania klauna w sypialni. „Poprosiłem o to moją dziewczynę. Jeszcze tego nie zrobiliśmy, ale nie ma nic przeciwko" – powiedział Jason. „Sama o tym wspomniała podczas stosunku. Chciała mnie w ten sposób upokorzyć, co cudownie współgrało z moją potrzebą bycia uległym w łóżku. To było świetne!".

Jedna z jego ulubionych wykonawczyń, 29-letnia Miss Quin, sama jest koulrofilką. Okazuje się, że za młodu w ogóle nie czuła wstydu z powodu swojego pociągu seksualnego do klaunów. Wszystko uległo zmianie, gdy jej pierwszy poważny partner zaczął ją z tego powodu krytykować. „Przez kilka lat nikomu nie mówiłam o moim fetyszu. Otworzyłam się dopiero jakiś rok przed tym, jak zaczęłam kręcić filmiki i sprzedawać je na Clips4sale w 2012 roku" – wyjaśniła. „Uznałam to za cudowne i bezpieczne ujście dla moich potrzeb. Zaczęłam czerpać przyjemność z czegoś, co przez tak długi czas ukrywałam przed światem. Po prostu uznałam, że nadszedł czas, abym zaczęła poświęcać się rzeczom, które mnie uszczęśliwiają. Przestałam się ukrywać i postanowiłam dodawać otuchy innym ludziom. Teraz w sieci można znaleźć już znacznie więcej klauniej pornografii. Część ludzi ona podnieca, a część niezwykle peszy".

Miss Quin powiedziała, że w swoich filmach wciela się w trzy role: Herszta, Klauniej Dziwki i Fioletowego Klauna. „Herszt jest znacznie bardziej pokręcony i dominujący. Klauniej Dziwce zależy na przyjemności, a Fioletowy Klaun stanowi kombinację tych dwóch osobowości (okraszoną dużą dawką tradycyjnego klauniego humoru)" – powiedziała. „Używam również wielu rekwizytów, chociażby piłek do żonglowania czy ciastek z kremem. Uwielbiam brudzić moich kochanków klaunim makijażem: zaczynam scenę z przepiękną tapetą na twarzy, która kończy rozmazana na ich ciele. W pewien sposób mam wrażenie, jak gdybym zmieniła partnera w moje własne dzieło".

Rekwizyty rzeczywiście wydają się jednym z ważniejszych elementów klauniego seksu. Na stronie Experience Project znalazłam post pary z Salt Lake City, która w sieci funkcjonuje jako Mify i Blitz. Kiedy Blitz wyznał, że jest koulrofilem, jego żona z radością zaangażowała się w jego fetysz. „Miffy była pierwszą osobą, przy której nie miałem problemów, żeby się »ujawnić«. I to dopiero po wielu latach małżeństwa i długim związku przed ślubem" – napisał w mailu Blitz.

„Ten fetysz z pewnością czerpie trochę z praktyk BDSM: klapsy są jego ważnym elementem, podobnie jak wiązanie i dominacja" – wyjaśnił. „Czasem powstaje też niezły bałagan. Wiele razy ciasta, którym się obrzucaliśmy, wypełnialiśmy kremem do golenia, ponieważ łatwiej go posprzątać niż jedzenie. Do tego mamy młotki-zabawki, gumowe kurczaki, różniej wielkości poduszki-pierdziuszki oraz sztuczne penisy, dzięki którym możemy zamieniać się rolami i wiecznie zaskakiwać drugą osobę".

„Samo rozmawiania o klaunim seksie nas podnieca. Jeżeli oglądamy komedię, w której ktoś obrywa w twarz ciastem, wymieniamy znaczące spojrzenia. Kiedy jesteśmy w sklepie i Miffy zauważy jakieś ciekawe ubranie, mówi: »To idealnie nadawałoby się dla M.«. Mamy kod, dzięki któremu możemy rozmawiać na ten temat w miejscach publicznych i wiemy, że nikt się nie domyśli, o co nam chodzi".

Dla Jasona nawet sam akt zakładania kostiumu klauna może być podniecający. „Mam kompletny strój, nawet te za duże buciory, oraz wszelkie akcesoria. Często to noszę, kiedy jestem sam w domu. Zdarza mi się również masturbować, wciąż przebrany za moje kolorowe alter-ego. W moim przypadku fetysz klaunów przekształcił się również w kilka innych, przede wszystkim w transwestytyzm. Zazwyczaj, kiedy przebieram się za klauna, wybieram męskie ciuchy. Czasem lubię jednak połączyć te dwa światy i stać się zjawiskową panią klaun. Zawsze marzyłem o tym, żeby chociaż raz ubrać się jak krzykliwa klaunia drag queen".

Co jest więc tak atrakcyjnego w klaunach? Wszyscy, z którymi rozmawiałam, za główny element ich uroku uważali charakterystycznie zabawny i głupkowaty charakter. „Tak naprawdę chodzi w tym o to, żeby się wygłupiać i nie traktować seksu zbyt poważnie" – wyjaśnił Blitz. „Seks często idzie w parze z olbrzymą presją, z pewnym wyobrażeniem idealnego ciała czy romantycznymi wieczorami. Seks z klaunem jest spontaniczny, zabawny i umyślnie niezdarny. Właśnie dzięki temu stanowi zupełnie inny rodzaj rozrywki".

Miss Quin w pełni się z tym zgodziła. „Mogę mówić tylko za siebie, ale szczerze wierzę, że taka błazenada wyzwala, pozwala potraktować siebie (i seks) mniej poważnie oraz otwiera człowieka na pikantną i głupiutką zabawę" – powiedziała. „Mam wrażenie, że gdyby więcej osób zaczęłoby podchodzić do fetyszy swoich partnerów z otwartą głową – a szczere dyskusje o fetyszach i seksualności stałyby się czymś normalnym – ludzie byliby znacznie szczęśliwsi".

*Imię zostało zmienione

Więcej na VICE: