Alle mensen uit Mongolië gaan helemaal gek op Boney M. Nog steeds.

Mongoliërs zijn echte muziekliefhebbers. En dan niet alleen van inheemse keelklanken die je weleens in documentaires over die delen van de wereld ziet. Nee, Mongoliërs houden van Westerse knallers uit de jaren tachtig. In de Mongoolse hoofdstad Ulan Bator staat zelfs een monument ter ere van The Beatles, dat geldt als een symbool voor het moderne Mongolië.

Via deze Noisey-documentaire, waarin een Engelse band wordt gevolgd tijdens een optreden in Mongolië, kwam ik erachter dat Boney M. de eerste internationale band was die ooit in het land had opgetreden. Ik vroeg me af waarom, Googelde wat op ‘Boney M. Mongolia’ en kwam zo te weten dat de nummers van de band blijkbaar nog steeds overal te horen zijn. “I wish I could tell you I heard lots of amazing traditional music, but mostly I heard a lot of Boney M.”, schrijft ene Nick in zijn reisblog over Mongolië. En in dit Mongolië-verslag staat: “At lunch we found out that our driver, like many Mongolians, is a big fan of Boney M. and Abba. We now hear ‘Ra Ra Rasputin’ again and again.”

Maar waarom Boney M. nog steeds zo’n big deal is in het land werd niet duidelijk, en ook na lang nadenken kon ik geen logische reden bedenken. Ik belde daarom met een aantal mensen die het me wel konden vertellen en ontdekte een wonderschoon verhaal dat ik nooit had willen missen in mijn leven.

Voor degenen die echt geen idee hadden wie Boney M. is: dit is de clip van Rivers of Babylon. Luister dit gerust tijdens het lezen.

Via Brian Offenther, een Amerikaan die lang in Mongolie woonde, kreeg ik het telefoonnummer van Javkha, een Mongoliër en de eigenaar van een radiostation in Darkhan, de derde grootste stad van het land. Hij kon me schijnbaar alles vertellen over het succes van Boney M., dus ik belde hem op.

VICE: Hoi Javkha, wanneer hoorde jij voor het eerst de muziek van Boney M.?
Javkha: Toen ik op de basisschool zat, eind jaren tachtig. Mongolië was in die tijd nog een satellietstaat van de Sovjet-Unie en westerse muziek was verboden door de communisten. Als de Sovjets doorhadden dat je naar westerse muziek luisterde dan zat je in de problemen. Mensen brachten daarom in het geheim muziek het land in, alles wat maar voor handen was eigenlijk. Ooit, ergens halverwege de jaren tachtig, heeft iemand een cassettebandje met muziek van onder andere Boney M. erop meegenomen naar Mongolië. Het had iedere andere artiest kunnen zijn, maar het was Boney M. Iedereen kopieerde het voor vrienden en zo verspreidde de muziek zich.

We zijn nu ongeveer dertig jaar verder, maar jullie luisteren er nu nog steeds naar las ik.
Ja! Toen de Sovjet-Unie in 1989 uiteenviel en Mongolië een democratie werd, hoorde je overal Rivers of Babylon. Iedereen kende het lied al van de illegale cassettebandjes, maar nu mochten we het in het openbaar afspelen. Het betekende dat we vrij waren en mochten luisteren wat we wilden. Mensen luisterden er heel gepassioneerd naar en vierden zo de democratie. Iedereen was gelukkig.

Weten mensen wat de tekst betekent?
Nee. Iedereen kan het meezingen, maar niemand weet echt wat het betekent. Ik denk ook niet dat dat belangrijk is; het ging om de vrolijke melodie en de betekenis die mensen eraan gaven. Het herinnert ons aan onze vrijheid.

Herinner je je nog dat Boney M. optrad in Mongolië?
Ja, zij waren in 1997 de eerste grote band die naar Mongolië kwam. Ze traden op in het Central Stadium in Ulan Bator. Het concert was eigenlijk een groot feest ter ere van de democratie. De mensen vonden het fantastisch; het maakte Boney M. nog geliefder dan dat ze al waren.

Wat vinden mensen nu van Rivers of Babylon?
Je hoort het nog steeds overal. Jongeren luisteren natuurlijk ook graag naar andere muziek, maar ook zij waarderen Rivers of Babylon en Boney M. En oudere mensen die het begin van de democratie hebben meegemaakt willen het liefst dansen als ze Rivers of Babylon horen. Het lied betekent heel veel voor ons.

Boney M. gaf meerdere keren optredens in Mongolië, zoals hier in 2002. Leadzangeres Liz Mitchell poseert met een groep Mongoolse journalisten in Club River Sounds (toeval?) in Ulan Bator. Javkha stuurde me deze foto’s.

Liz ontvangt Mongoolse cadeaus met de ‘Boney M Disco Show’-flyers op de achtergrond.

Na dit interview met Javkha vroeg ik me af of Boney M. zelf op de hoogte was van de betekenis die hun muziek voor Mongoliërs heeft. Ik belde daarom met Liz Mitchell, leadzangeres van de band. Ze toert nog steeds de wereld over met Boney M.-shows en is de enige die de naam mag gebruiken.

VICE: Weet u het verhaal achter de populariteit van Boney M. in Mongolië?  
Liz Mitchell: Ik weet wel dat onze muziek daar nog steeds populair is, maar dat is op andere plekken ook zo. Zit er een verhaal achter?

Jazeker. [ik vertel haar het verhaal]
Fantastisch om dit te horen! Ik wist wel dat we al populair waren toen westerse muziek daar nog verboden was, maar van het complete verhaal was ik nog niet op de hoogte.

Hoe was het voor u om als eerste internationale band op te treden in het land? 
De liefde die we ontvingen was overweldigend. Normaal blijven we ergens maximaal drie dagen, maar onze eerste trip naar Mongolië duurde een hele week. Er was heel veel pers en de fans waren geweldig. Ik denk dat niemand echt wist wat de teksten betekenden, maar dat maakt niet uit. Er zijn veel discussies over de kwaliteit van onze muziek en over ons imago, maar de muziek van Boney M. is voor iedereen. Al versta je het niet, toch voel je de energie en de positiviteit en wil je dansen. Dat deden de Mongoolse fans ook. Oh, weet je wat ik me nu herinner?

Nee?
Drie weken geleden was ik in Berlijn en werd ik gevolgd door een vrouw. Toen ze bij me was viel ze op haar knieën: ze was dolgelukkig dat ze me zag. Nu weet ik waarom, want toen ze weer kon praten zei ze dat ze uit Mongolië kwam.

Graag sluit ik dit artikel af met bewegend beeld van drie Mongoliërs die Daddy Cool playbacken.  

Benieuwd waar de Mongoolse jeugd nu naar luistert? Hier een overzicht van het beste uit de Mongoolse rapscene.