Een diepe duik in de geschiedenis van creampies in porno

"Creampie" is een term uit de pornowereld, voor wanneer een mannelijke pornoster klaarkomt in de lichaamsopening(en) van een ander, en de camera dan een tijdje blijft hangen op het sperma dat eruit druipt. Gek genoeg is dit een behoorlijk groot subgenre geworden in porno, en is het woord inmiddels opgenomen in de seksuele woordenschat van Amerika. Hoewel het niet zoveel voorkomt in de gemiddelde pornofilm als het cumshot of de facial, wordt er een stuk vaker naar gezocht op Google, en was het een van meest gezochte termen op Pornhub in 2011 en 2012. Volgens een vakblad was een van de populairste huurfilms deze zomer een creampiefilm. De alles behalve mainstream fetisj wordt zelfs aangehaald in Hollywoodfilms als Shame en de tv-serie It's Always Sunny in Philadelphia. Creampiescènes komen zoveel voor in porno en zijn zo geliefd bij kijkers dat je zou denken dat ze al tientallen jaren bestaan.

Maar volgens Jeff Vanzetti, een pornoarchivaris en de oprichter van IAFD.com (een soort pornoversie van IMDB), kreeg het creampiegenre pas z'n naam, visuele vocabulaire, en regels in de jaren negentig. En het was pas in de vroege jaren nul dat het een van de meer populaire pornogenres werd, en er talloze series zoals Creampie Cuties, Creampie Surprise, en Internal Combustion werden gemaakt.

De opkomst van creampieporno was geen natuurlijk proces. Het was het resultaat van langdurig actievoeren door een groep fans die uiteindelijk zelf pornoproducenten en lobbyisten werden. Deze fans, die de nog steeds bestaande website creampie.com runden – eerst om creampiescènes te vinden en verzamelen en later om originele video's op te zetten – bedachten (en registreerden als handelsmerk) de term "creampie", formuleerden regels voor hoe deze scènes gefilmd moeten worden, en kregen een paar van de grootste studio's van die tijd zover dat ze meer creampieporno gingen maken.

Ik had onlangs een gesprek met een van de bekendste figuren achter creampie.org, een man die schuilgaat achter het pseudoniem "Sir Ron". Ooit was hij gewoon een fan en werkte hij in de techindustrie, maar uiteindelijk ging er zoveel tijd in zijn creampiewerk zitten dat hij zijn baan opzegde, naar Californië verhuisde, en diep in de porno-industrie dook, waarin hij nog steeds werkt. We spraken over waarom hij en zijn medestanders zo graag meer creampies wilden zien in porno, de tactieken die ze gebruikten om ze populair te maken, en wat hij vindt van moderne creampieporno. Dit is wat hij vertelde:

Onze missie begon in 1994, als reactie op de porno-industrie die alleen maar facials deed – scènes waarin een gast klaarkomt op het gezicht van een andere pornoster. We wilden dat in plaats daarvan creampies een manier zouden worden om een scène af te sluiten. Je hebt vijf scènes in een film. Die hoeven niet alle vijf met een cumshot te eindigen. We hadden het wel gezien daarmee.

In de tijd van de blootblaadjes, waar trokken mensen zich toen op af? Op de foto's van kutjes. Een close-up van een vagina waar dan ook nog sperma uit komt druipen maakt het nog beter, omdat mannen visueel zijn ingesteld. Nu zie je beelden van vagina's – een extra prikkel – in combinatie met de nasleep en de opwinding van de nasleep.

De amateurmarkt deed toen al creampies – denk aan Jan B, Amy French, Lynn Carroll. De website begon als een lijst en recensiesite om video's te vinden en presenteren waarin creampies of interne cumshots zaten. Pornofans droegen bij aan de lijst, en wij onderhielden het.

We begonnen in 1996 te pleiten voor creampies in de pornowereld door naar vakbeurzen te gaan en pornoproducenten te vragen om creampiefilms. Zoals je wel kan raden, hadden ze die niet.

We begonnen onze eigen content te maken rond 1998. We moesten actrices vinden, en de enige plekken waar je dat eigenlijk kon doen, afgezien van een groot agentschap, waren seksblaadjes zoals Oddity en Continental Contacts. Dan zag je een meisje daarin en schreef je haar. We hielden van tevoren interviews met ze, en in het begin zeiden sommige nieuwe amateurmeisjes: "Is dat niet hoe seks hoort te gaan?" Het is wat iedereen in het echte leven doet. Wij laten het alleen zien.

We hadden instructies op de site voor hoe je een goede creampievideo maakt: je kan een creampie faken, dus een van de regels was dat je niet mocht knippen in de beelden. In de jaren negentig, als je erin knipte, was dat een teken dat je een nepgoedje in het meisje had gestopt. Nu is wat losser, wat makkelijker. Toch beweeg je niet weg met de camera na het orgasme. Je blijft erop hangen, soms wel twee minuten lang. Je moet het eruit zien komen. Dat is wat het succesvol maakte, wat het een creampie maakt.

Voor onze eerste poging om onze creampiefilmpjes op de markt te zetten en de term te verspreiden, namen we contact op met AVN. We zeiden: "Wist je dat 'creampie' de term is die insiders gebruiken voor interne cumshots?" En dan schreven ze terug en zeiden ze: "Nee, dat wisten we niet". Zo begonnen we de boodschap te verspreiden.

"Creampie" is ons geregistreerd handelsmerk. Het was 1999. Mainstreambedrijven gingen achter pornobedrijven aan die domeinnamen als WhiteHouse.com in handen hadden, wat toen nog een pornosite was. Het schoenenmerk Nina probeerde Nina Hartley aan te klagen voor haar website – zij had nina.com. Ze vocht het aan. Maar we wilden niet dat een koekjesfabrikant of zoiets op ons af zou stappen en zou zeggen: Hé, creampie, dat zijn wij!" Dus registreerden we het als handelsmerk om onszelf te beschermen en de naam te blijven gebruiken. Maar we ondernemen bijna nooit jurdische stappen.

Rond de eeuwwisseling kwamen er ook creampieseries van grote producenten zoals 4-Play Video, Anabolic Video, Bangbros, Devil's Film, Elegant Angel, Kickass Video, Lethal Hardcore en Randy West. De porno-industrie is erg trendgevoelig. Als een iemand anaal doet, moet iedereen anaal doen. Dus als iemand creampie doet, dan komt daarna ook de een na de ander met creampies.

Vanaf 2001 duwde Red Light District, wat toentertijd misschien wel de grootste pornoproducent was, het genre over z'n piek heen met een hele rits creampieseries [Cream Filled Chocolate Holes, eerste editie 2005; Creampie Cuties, eerste editie 2002; Cumfart Cocktails, eerste editie 2004; Don't Pull Out, eerste editie 2005; en In It Goes, Out It Comes, eerste editie 2007]. Kortom, we waren zo succesvol dat ons product uiteindelijk niet meer uniek was.

Creampie is nu een breed genre geworden. Er zijn superspecifieke series zoals Creampie Thais. En Pulse heeft Anal Consumption, een creampiegenre waarbij de gast klaarkomt in de anus van een vrouw, en het wordt opgevangen in een glas en zij het opdrinkt. Dus het genre heeft nog meer subgroepen gekregen. Mensen proberen het nog gespecialiseerder te maken. Het draait om twee factoren: je moet nieuwe prikkels vinden. En om in de hedendaagse markt te overleven, moeten er mensen zijn die zeggen: "Ik heb een micro-niche gevonden en die ga ik nu gebruiken."

Het was nooit onze bedoeling dat creampie een fetisj werd, met hele series die gewijd zijn aan scènes met alleen maar creampies. Het enige dat we wilden was dat er af en toe een scène in zat met een creampie, vaginaal of anaal, en dat er een beetje variatie was.

Maar het leuke is dat de fans heel trouw zijn, en we trokken al vroeg veel fans aan zonder veel te adverteren. Een van de eerste mannen die lid werd van onze site was lid tot vorig jaar, toen hij overleed. Zijn naam was Jerry. Hij bleef tot het einde bij ons. Hij schreef ons vaak. "Dit is Jerry uit 1996," begon hij dan.